تبیان، دستیار زندگی

معــبود

ای خدای ای خــــالــق کون مکان

ای تـویی دانـای پیــــــدا و نهــــان

 ای منــــزه صـــاحب بخشـش تویی

پـاسخ هـر حـاجت و پـرسـش تویی 

غیـر تـو هـرگـز خدایی ای کـــریم

نیست معـــبودی به جز تو ای رحیم 

ایمـــنی بخش دل حیـــــــــران مـا

صــــاحب ایـن روح سـرگـردان ما 

خــــالــق نـور و ز آن بـرتــر تـویی

بـر تمــــام کائنــات ســـرور تـوبی

 آنچه بـاشــــد در زمین و آســــمان

می­کنــــد تســــبیح تـو بـا هـر زبان 

دافع رنج و غمــــــی نـامت دواست   

      ای­فرح­بخش ای­جمیل­ذکرت­شفاست

 ایکـه اکنــون حجتت در پـرده است

خوان لطفت هـر طرف گسـترده است 

آتش ســوزان گلســـتان از تـو شــد

عالم امکان نمــــایـان از تـو شـــــد 

آب دریـا بهـــر موســـایت شـکافت

کس بـه کنـــه لایـزالت ره نیـــافت

 ای خـدای کعــبه ای پـروردگـــــار

ای مهیــــــمن ای نعیــــــم پـایـدار ای

پنــــاه بی پنـــــاهـان ای شکیب

کس نبـــــاشـد از عطایت بی نصیب

 ای خجســـته ای امیــــد بی کســان

از حـریم فضـــل خـود مـا را مــران

 مقتــــــدر ای خـالـق هفت آســمان

مـا را از نـار جهنــــــــــم وارهـــان
بهروز -رها

سلام

تقدیم به حضرت دوست:

تمام راهها سوی تو باز است

كریما جود تو امید ساز است

همیشه باز در های دعایت

بود فضلت امید بنده هایت

اجابت می كنی هر دم دعا را

دهی پاسخ همه فریادها را

رضایم بر قضا جودت پناهم

بجز تو كس نباشد تكیه گاهم

بخیلان را ندارم من امیدی

تو با جود وكرم بهرم نویدی

اگر اعمال بنده نیك باشد

ره درگاه تو نزدیك باشد

خداوندا  ! مرا به بزرگی نعمت هایی که داده ای آرامم کن  ، تا کوچکی نداده هایت آرامشم را به هم نریزد

( دکتر شریعتی )

خدایا !
هیچوقت داده هایت را ندیدم
اما هر وقت داده ای را از من گرفتی من هیاهو کردم
خدایا!
چنان مرا بخواه که در داده هایت شاکر و بر گرفتن هایت صابر باشم.

مرا تنها مگردان

خداوندا مــــرا تنها مگردان                            بــه پیش مردمان رسوا مگردان

دلم در بند دنیا گشته یـــارب                                 اسیـــــر زینت دنیا مگردان

دلم بـا عشق در سوز و گدازست                      برای غیر خــود شیدا مگردان

ز نفس نانجیبم کن رهــــایم                           مهــار نفس سرکش وا مگردان

ز سوز دل تمنا از تــــو دارم                             مرا از خود تو بـی پروا مگردان

به خوانت من نمکدان را شکستم                    مـرا درمانده چون اعدا مگردان

گنه کرده بــــلا  نازل برایم                              تـو دفعش را دریغ از ما مگردان

شفای درد دل تنها تــو هستی                              دلم را مبتـــــلا یارا مگردان

مبینا نفس سرکش در کمین است                         اسیـــر آن خداوندا مگردان

وزن شعر: مفاعیلن مفاعیلن فعولن

نصرالدین کریمی (مبین) از زیاران

خدایاراهی نمیبینم ، آینده پنهان است اما مهم نیست همین کافیست که تو راه را میبینی و من تو را  . . .

دریای بی انتها

آیه به آیه خوانده ام منطق شیوای تو را

ز آیه ات شنیده ام ارج و بلندای تو را

ثانیه ای وصال تو به جان و دل خریده ام

سند زدم ز حرف خود به پایش امضای تو را

صاحب عزت و کرم چاره گشای مشکلی

چه می شود که بینم آن روی دلارای تو را

هر چه که من پر بزنم بر دل خود سر بزنم

تا که شوم به جست و جو جلوه ی زیبای تورا

ز عشق بر وجود تو قطره ی آبی شده ام

خجل شدم که دیده ام وسعت دریای تو را

چون که توکل بکنم دست به دست من نهی

به دست خود گرفته ام دست توانای تو را

در این سرای بی کسی راهی به من گشوده ای

امید آن که طی کنم راه مصفای تو را

قدم نهاده ام در این،رکاب عاشقان تو

ز شوق آن که بشنوم نغمه ی آوای تو را


شعر:عطیه زالی

عصیان خلایق از چه صحرا صحراست
در پیش عنایت تو یك برگ گیاست
هرچند گناه ما كشتى كشتى است
غم نیست كه رحمت تو دریا دریاست