تبیان، دستیار زندگی

با یاد دوست 

اصفهان از قدیم الایام به سبب ویژگی های خاص خود، همواره مورد توجه ادیبان و سیاحان ایرانی و غیرایرانی بوده است. تا آنجا که حتی ردپای اصفهان را می توان در افسانه های قدیم دنبال کرد.  

علاوه بر شاعران و نویسندگان ایرانی که در نوشته های منظوم و منثور خود از اصفهان به عنوان منبع الهام برای خلق آثار ادبی بهره برده اند یا در باب آن گفته اند و نوشته اند، سیاحان غیرایرانی بسیاری، بخصوص از اروپا در دوران های مختلف به این شهر سفر کرده و ضمن خلق سفرنامه های درخورتوجه، اصفهان را همچون بسیاری دیگر از عناصر خاص و قابل توجه فرهنگ شرق، به اهالی مغرب زمین معرفی کرده اند.

هوالحکیم

سلام دوستای گلم.من که نفهمیدم شعره یا

در مورد اصفهان.خلاصه من هم یه شعر

ناب که عموم سروده رو حتما براتون متنش

رو میزارم.پس منتظر باشید

مژگان به هم بزن که بپاشی جهان من

کوبی زمین من به سر آسمان من

درمان نخواستم ز تو من درد خواستم

یک درد ماندگار! بلیت به جان من

می سوزم از تبی که دماسنج عشق را

از هرم خود گداخته زیر زبان من

تشخیص درد من به دل خود حواله کن

آه ای طبیب درد فروش جوان من

نبض مرا بگیر و ببر نام خویش را

تا خون بدل به باده شود در رگان من

گفتی: غریب شهر منی این چه غربت است

کاین شهر از تو می شنود داستان من

خاکستری است شهر من آری و من در آن

آن مجمری که آتش زرتشت از آن من

زین پیش اگر که نصف جهان بود بعد از این

با تو شود تمام جهان اصفهان من

استاد حسین منزوی  

سلام دوستان

من شیرازی ام و یک شعر که حافظ در مورد شیراز و اصفهان گفته براتون بگم

قصد بدی ندارم بعد دوستان دلگیر نشن

اگر چه زنده رود اب حیاتست            ولی شیرازما از اصفهان به

این شعر رو حافظ گفته ولی جدی نگیرید

سلام دوست عزیز شیرازی

ممنون از شعری که قرار دادید. فکر می کنم حافظ شعرهای دیگری هم دارد که در ان نام اصفهان اورده شده باشد ... درسته؟ 

سلام

والا کاکو ما تو دیوان حافظ فقط ای یکی رو دیدیم اگه شما دیدید به ماهم بگید

با سلام خدمت تموم نصف جهانی ها

البته من شعر بلد نیستم ولی داود خطری در دیوان جفنگیات خود نوشته

گویند اصفهان نصف جهان است       هرکس قبول ندارد از بدان است

هرشهری که   تو  بر زبان بیاری         بدان که شهر ما به از آن است 

با توجه عمیق به تن شعر در میابیم که این شاعر توانا بسیار باهوش بوده وپیداست که وی بسیار سفر کرده که توانسته اینچنین زیبا در باره اصفهان شعر بگه

البته هرکی گفته های منو قبول نداره حتما از نصفه دیگه جهانه وما با اونا کاری نداریم ومربوط به حوزه استحفاظی مانیست

ولی ازشوخی گذشته من اکثر شهرهای ایرانو دیدم وخیالتون رو راحت می کنم که هیچ شهری مثل اصفهان نیست

حتی این رو خودشون هم قبول دارن

ودیگر هیچ

باسلام

 حاجی مگه قول نداده بودی که یه شعر از عموی گرامی بذاری مگه عید نرفتی خونه شون نکنه رفتی و فقط میوه و آجیل خوردی و یاد ما نبودی زود باش برو همین الان

به قول اون تبلیغه

زود دیر میشه من دارم میرم اراک نیام ببینم شعرو ننوشتی اگه نه مجبور میشم از دیوان جفنگیاتم یه شعر بگم

خداحافظ تا بعد از اراک

به نام خدا

با سلام به نصف جهانی های عزیز 

 اگر شعری دروصف اصفهان دارید در این تاپیک بگذارید.

ندانم که این مرز مینو سرشت          که گویی بهشت است از زرع و کشت

کدامین بر و بوم ارزنده است           که طنازی او برازنده است

عروس طبیعت بت دلستان             که پوشیده پیراهن پرنیان

بود اصفهان، اصفهان، اصفهان،        که بی او صفایی ندارد جهان

بود اصفهان جلوه ای از بهشت          بویژه به هنگام اردی بهشت

مگو اصفهان است نصف جهان        نیرز جهان هیچ بی اصفهان

بود اصفهان قلب ایران زمین          بود اصفهان به ز ما چین و چین

با عرض سلام

مطلب زیر شعر نیست ولی نثر زیبایی از دکتر محمد علی اسلامی ندوشن است:

دمدمه های اردیبهشت، اصفهان چون شاهزاده ی افسون شده ی افسانه است که طلسمش را شکسته اند و آرام آرام از خواب بیدار می شود. شکوفه های به و بادام، رویاهای پرپر شده ی اویند و بید مجنون، معشوقه ای که زلف های خود را بر او افشانده است.اما بهار جاویدان، در این رنگ ها و نقش های کاشی ها جای دارد؛ بهار منجمد و رمزآلود، چنان که گویی کالبد بنا، مینایی است که روح ایران را در آن حبس کرده اند.من بار دیگر در برابر این مجموعه ی حیرت انگیز از خود پرسیدم، به چه معنایند این نقش ها و رنگ ها؟ ترکیب ریاضی وار، مجرد، پر از کنایه و ابهام و اشاره و راز که در آن همه چیز به نقش ترجمه شده است: هم دنیای خواب و هم دنیای بیداری، هم ضمیر آگاه و هم ضمیر ناخودآگاه، هم گذشته و هم آینده. چه می خواهند بگویند این بوته ها و خط ها و اسلیمی ها که در هم می پیچند، به هم می پیوندند و باز می شوند و می روند و باز می گردند، مانند رگ های یک بدنِ زنده و سرانجام در نقطه ای گم می شوند؛ بی آن که بتوان ردّ پای آن ها را تا به آخر دنبال کرد.و تنها جوابی که می یابم، این کلمه است: بهشت؛ این نقش ها و رنگ ها، آرزو و رویای جهانی بهتر را در خود دارند.جهانی شبیه به بهشت که در آن کوشیده شده است تا «ناپیدا کران» در «محدود» جای گیرد و لانه ای برای «نامحدود» جسته شود.

بخشی از کتاب صفیر سیمرغ نوشته ی دکتر محمد علی اسلامی ندوشن

اصفهان ای شهر عشق و عاشقان اصفهان ای خال رخسار جهان
اصفهان ای شهر ذوق و شور و حال اصفهان ای شهر رویا و خیال
خاک پایت سرمهی چشم فلک آستانت جلوه حور و ملک
پا گذارد گر کسی در کوی تو کی کند دل از پل خواجوی تو
همچو دستی بر تنی بازار تو آفرین بر دست بی آزار تو
آفرین بر نقش خوش سماش باد آفرین بر بانی و بناش باد
بسکه آن را خوب و استادانه ساخت تیر و بهمن شد هوایش یکنواخت