تبیان، دستیار زندگی

چند گام به پایان پاییز و آغاز زمستان مانده

هرچه دارید در وصف زمستان بیان کنید.

شعر برف از احمد شاملو:

برف نو! برف نو! سلام، سلام
بنشین، خوش نشسته‌ای بر بام

پاكی آوردی ای امید سپید
همه آلودگی‌ست این ایام

راه شومی‌ست می زند مطرب
تلخواری‌ست می چكد در جام

اشكواری‌ست می كشد لبخند
ننگواری‌ست می تراشد نام

مرغ شادی به دامگاه آمد
به زمانی كه برگسیخته دام

ره به هموار جای دشت افتاد
ای دریغا كه برنیاید گام

کام ما حاصل آن زمان آمد
که طمع برگرفته‌ایم از کام

خامسوزیم الغرض بدرود
تو فرود آی برف تازه سلام!

(زمستان)
خزان رفت و زمستان جلوه گر شد
طبیعت صاحب رنگی دگــــر شد
فرو افتــاده جمــله بــرگ زرّین
درخت وشاخه هم بی برگ و برشد
زمســـتان بـا صــفایی دیگـر آمد
اگرچـه بـاغ و جنـگل بی ثمر شد
ببــارد بـرف رحمت بــر در و دشت
ز برقش نیمه شب همچون سحر شد
خزان طی شد «رها» را با خودش برد
تو گویی فصل شعر اینک به سر شـد
بهروز ((رها))

حرف های یک صنوبر جوان توی گوش باغ:

حاصل خزان

برای مان

رنج ودرد بی کران



روز های سرد

برگ های زرد

کوله بار درد...!!!



شور کو..؟؟

شوق کو...؟؟

شادی گذشته کو...؟

عشق...!!!.کو؟



باغ یخ زده

دل در حسرت بهار پر زده

آن خزان زرد پشت سر

روز های سرد دی

پیش رو....



گفت:

آی.... ای رفیق

بهار بازهم ز راه می رسد

سبز میشوی، سبز میشوی

و شکوفه های این درخت گوجه سبز....



تخم ریزی سپید ماهیان

خنده های این سپید رود

شور میرسد...!

شوق میرسد....!

شادی گذشته میرسد....!

عشق ...... عشق میرسد.

سبز میشوی سبز میشوی رفیق.

من کنار باغ

یک صنوبر جوان و

لانه ای چندتا کلاغ

درشگفت از این همه امید ....

داد میزنم بلند:

((. آی.... ای رفیق

بهار بازهم ز راه می رسد

سبز میشویم.... سبز میشویم))


توسط پارسا ایرانی

"در شب سرد زمستانی"
در شب سرد زمستانی

کوره ی خورشید هم،چون کوره ی گرم چراغ من نمی سوزد.

و به مانند چراغ من

نه می افروزد چراغی هیچ،

نه فرو بسته به یخ ماهی که از بالا می افروزد.



من چراغم را در آمد رفتن همسایه ام افروختم در یک شب

تاریک

و شب سرد زمستان بود،

باد می پیچید با کاج،

در میان کومه ها خاموش

گم شد او از من جدا زین جاده ی باریک.

و هنوزم قصه بر یاد است

وین سخن آویزه ی لب:

"که می افروزد؟که می سوزد؟

چه کسی این قصه را در دل می اندوزد؟"

در شب سرد زمستانی

کوره ی خورشید هم،چون کوره ی گرم چراغ من نمی سوزد.

نیما یوشیج

ممنون
استاد شما همیشه شعرهای زیبا رو گلچین میکنین.دستتون درد نکنه

سلام
در زمستان دلم همچو بهاری آمد
بهر گرما دهی آن یار به یاری آمد
برف ریزی دلم کرد به پاروی وفا
سردی پیکره ام بین که به زاری آمد

باز کوه شعر پیشش نرم شد
برزخ آمد، فصل سرما، گرم شد
آبروی شعر آمد باز هم
ذوق خامِ من پر از آزرم شد

درود بر شاهین عزیز

سلام

خداوندا زمستانت چه زیباست