تبیان، دستیار زندگی

در این مبحث هر آنچه در وصف و سوگ آقا ابوالفضل العباس (ع) اعم از شعر و نثر کیلیپ دارید بیارید.

ای یل حیدری مآب عباس

وای خدا را چو درّ ناب عباس

ای تو معیار هر جوانمردی

وای تو میزان هر صواب عباس



ذره ای فضل تو نمیگنجد

در خط و صفحه و کتاب عباس

ای که تو در میان هاشمیان

بوده ای سید الشباب عباس

در بر پرتوی ز رخسارت

بی فروغ است آفتاب عباس

تا دمی جلوه ای کند مهتاب

رخ نهان کن پس نقاب عباس

از غم چشنهای زیبایت

قلب هر سنگ شد مذاب عباس

تا تو بودی عدو نمی دیدی

عافیت را مگر به خواب عباس

تشنه لب زآب آمدی بیرون

پا نهادی تو در رکاب عباس

در کفت مشک آب و سوی خیام

رو نمودی تو با شتاب عباس

از هزاران کمان سرت میریخت

بارش تیر بی حساب عباس

تا به مشکت رسیت تیر، انگار

آسمان شد سرت خراب عباس

تیر بر مشک آمد و ماندی

پیش طفلان تو بی جواب عباس

دشمنت زود کار خود را کرد

کم نمود از دلت عذاب عباس

ساخت از ضربتی ز آهن سرد

صورتت را ز خون خضاب عباس

شاعر : محمد مهدی رافع تنها

آن نخل به خون تپیده را می بوسید

آن مشک ز هم دریده را می بوسید

خورشید، کنار علقمه خم شده بود

دستان ز تن بریده را می بوسید

دوباره مشک، دریا _ یک دوبیتی_
سرودی عشق را با یک دوبیتی
تنت روی زمین _یک چارپاره_
دو دستت روی شن ها _یک دوبیتی_

خیلی زیبا سروده شده
حیف اسم شاعر را نمیدانم

سلام

واقعا زیبا سروده شده

شاعرش هم سید حبیب نظاری هستند

یا علی 

قبیله صد پسر از دست داده


پسر یک سو ، پدر از دست داده

عجب شام غریبانی ست ؛ گویا

بنی هاشم قمر از دست داده

یوسف شیر دژم

بر عهد بزرگ خود وفا کرد عمو
نامرد تمام کوفیان، مرد عمو

یه جرعه نگاه تو عطش را کافی است
من آب نمی خواهم، برگرد عمو

پرچم چو به دست توست غم نیست مرا
ابرو و کمر هنوز خم نیست مرا
اکنون که خود علی ز پیشم رفته
گم کردن یادگار کم نیست مرا

عباس ای جمیع صفاتت خدا پسند

ام البنین زواج مقام تو سربلند

گفتا چنین مدیح تو را زین العابدین(ع)

برقدر و جاه تو شهدا غبطه می خورند

*****************************************

عشق پاک تو فی صدور الناس

شعر به ایمان مومنان مقیاس

وه چه خوش گفت حضرت سجاد(ع)

«رحم الله عمی العباس»

اهای اهل زمونه



دلم داره بهونه



دلمو عشق ابوالفضل علی کرده دیوونه



اهای بود و نبودم



تویی شعر و سرودم



ببین به زیر طاق ابرویت سجده نمودم



گردون زتو حیرون



لیلا به تو مجنون



ای ماه بنی هاشمیان



ای یار دل خون



من دل به توبستم



آیینه شکستم



با دیدن تو از دو جهان مستانه رستم



آهای مشتی عالم



نمکه غمه محرم



اسم نازنین تو برا حسین یه اسم اعظم



دلت یاسه پر احساسه علمدار رشیدم



تویی صبرو امیدم



بیا ای قامت رعنای تو نخل امیدم



اهای اهل زمونه



دلم داره بهونه



دلمو عشق ابوالفضل علی کرده دیوونه



آهای مشتی عالم



نمکه غمه محرم



اسم نازنین تو برا حسین یه اسم اعظم

نخستین مولودی که ام البنین، به امر خداوند متعال، برای حضرت علی علیه السلام به جهان آورد، نوزادی بود زیبا رخسار که خاندان علوی را از فروغ شادی و موج سرور، سرشار کرد.
نوزاد را (عباس) نامیدند که بعدها ملقب به (قمر بنی هاشم) و مکنی به (ابوالفضل) گردید.
امیرالمؤمنین علیه السلام از ولادتش بسیار شادمان و شاکر شد و او را در آغوش مهر گرفت، (اذان) را در گوش راست و (اقامه) را در گوش چپ او فروخواند. برخی این رویداد مبارک را روز چهارم شعبان 26 هجری دانسته اند.
عباس روز به روز بالیده تر شد و چندی بعد نوجوان و سپس جوانی دلیر و نیرومند گردید که در کنار پدر بزرگوار و در رکاب برادر ارجمندش حضرت امام حسین علیه السلام رشادتها و دلاوریها نمود و روزی که حضرت سیدالشهداء علیه السلام برای حماسه عاشورا مصمم گردید، به علمداری و سپهسالاری آن حضرت مفتخر شد و در این راه چنان رشادت و شهامتی از خود بروز داد که در تاریخ ایثار و کرامت بشری کم نظیر است.
تربیت این مظهر وفاداری و ایثار در کنار پدر بزرگوارش علی علیه السلام و همراه دو سبط گرامی پیامبر صلی الله علیه و اله امام حسن و امام حسین علیها السلام و در آغوش مادر با فضیلتش فاطمه (ام البنین) انجام پذیرفت،