كدمبحث:382980

می خواهیم تا عاشورا با كاروان سید الشهدا همراه شویم

امید آن داریم از فضائل و كرامات معنوی این كاروان مستفیض شویم. كاروان حسین علیه السلام كه همواره بر گستره زمان جاری و ساری بوده و خواهد بود : كل یوم عاشورا و كل ارض كربلا

با هدف این همراهی روز شماری در ادامه قرار گرفته كه كلیات وقایع را ثبت دارد كه میتواند روز به روز وقایع را در خود ثبت كند. اگر در بین این حوادث مذكور در جدول حوادث جزئی تری را در تاریخ سراغ دارید همینجا یا در بخش نظرات انجمن قرآن و عترت یا به آدرس ایمیل nayyeri1982@yahoo.com اعلام كنید تا جدول پربارتر شود.

وقایعی كه از تاریخ شمسی آن گذشته ایم را سریع و در چند تاپیك ثبت و رد می شویم تا به كاروان برسیم در چنین روزی ولی در سال 60 هجری و از آن به بعد گام به گام با كاروان پیش می رویم و به ازای هر سالروز درج شده در این جدول پستی می گذاریم و با اهل كاروان همراه كه نه؛ بلكه هم دل می شویم تا برسیم به عاشورا.

یادتان باشد شما هستید كه ردیف های جدول را با تحقیقات و اطلاع رسانی تان تكمیل تر خواهید كرد.

پی نوشت: 

برای دانلود فایل های صوتی  مقتل خوانی های مرتبط با سفر كاروان حسینی به لینك زیر مراجعهكنید كه از گنجینه صوتی تبیان انتخاب شده است:

                                                                   سفرنامه كربلا (از مدینه تا مدینه )

منزل اول -ابطح/چه کسانی در ابطح به حسین بن علی ملحق شدند؟

شوق دیدار گذشتگانم چون علاقه یعقوب به یوسف حزن را از دلم می زداید. خدای تعالی محل شهادتی را بر من اختیار کرده است که آن را ملاقات خواهم کرد. گویا می بینم که وحشیان بیابانی بند بند مرا بین نواویس و کربلا از هم گسسته اند. پس آن ها شکم های خالی و گرسنه خویش را از من پر خواهند کرد. آری فراری نیست از آن چه قلم (خداوندی) بر آن رفته است.

رضای خداوند رضای ما اهل بیت است. بر بلای او شکیبایی می ورزیم و ما را پاداش صبر کنندگان عنایت خواهد کرد. دیگر قرابت و خویشی از رسول الله باقی نمانده مگر این که در بهشت همه در کنار هم جمع شده اند که چشم او روشن گردد و وعده هایی که به آن ها داده، برآورده گردد. آری، هر کس که حاضر است در راه ما خونش را نثار کند در حالی که نفسش را به ملاقات با خدای تعالی وعده داده، پس فردا همراه ما کوچ کند که من فردا صبح کوچ خواهم کرد. ان شاء الله تعالی.»

«منزل اول -ابطح»

ابطح شنزاری است که محل عبور سیل از وادی مکه است.

«یزید بن ثبیط البصری» دارای ده فرزند پسر بود، آن ها را به یاری امام حسین علیه السلام برخوانده بود.از انها دو فرزندش «عبدالله» و «عبیدالله» همراه عده ا ی از شیعیان و دوستداران اهل بیت از بصره خارج، و در ابطح مکه به امام ملحق شدند.

ملحق شدگان «عامر بن مسلم» و «سالم» غلام عامر، «سیف» و دیگران هستند که به سخن درباره هرکدام خواهیم پرداخت. این همراه شدن با امام هنگامی بود که راه ها همه تحت کنترل و بسته شده بود.

-----------------

1-ابصارالعین ص 189 - 190

2-الامام الحسین و اصحابه ج 1 ص 157‬

منزل دوم -تنعیم/اجاره شتر از کاروان یمنی

شوق دیدار گذشتگانم چون علاقه یعقوب به یوسف حزن را از دلم می زداید. خدای تعالی محل شهادتی را بر من اختیار کرده است که آن را ملاقات خواهم کرد. گویا می بینم که وحشیان بیابانی بند بند مرا بین نواویس و کربلا از هم گسسته اند. پس آن ها شکم های خالی و گرسنه خویش را از من پر خواهند کرد. آری فراری نیست از آن چه قلم (خداوندی) بر آن رفته است.

رضای خداوند رضای ما اهل بیت است. بر بلای او شکیبایی می ورزیم و ما را پاداش صبر کنندگان عنایت خواهد کرد. دیگر قرابت و خویشی از رسول الله باقی نمانده مگر این که در بهشت همه در کنار هم جمع شده اند که چشم او روشن گردد و وعده هایی که به آن ها داده، برآورده گردد. آری، هر کس که حاضر است در راه ما خونش را نثار کند در حالی که نفسش را به ملاقات با خدای تعالی وعده داده، پس فردا همراه ما کوچ کند که من فردا صبح کوچ خواهم کرد. ان شاء الله تعالی.»

«منزل دوم -تنعیم»

امام از مکه معظمه خارج شد و به همراه خانواده و برخی از دوستان به «ادنی الحل» رسید.

در دو فرسخی مکه، «تنعیم » در مسیر جاده مدینه قرار گرفته است.

اینجا را «تنعیم» می نامند، چون طرف راست این منطقه کوه «نعیم» و چپش کوه «ناعم» و این محل در وادی «نعیمان» قرار دارد.
در تنعیم، امام از کاروان یمن شترانی را برای اهل و عیال و یاران خود اجاره کرده و به آن کاروانیان فرمود: « هر که مایل است با ما به عراق آید کرایه مرکب راهش را می دهیم و همراهی او را خوش می داریم و هر که پاره ای از راه را با ما باشد به همان اندازه که همراه ما بیاید کرایه مرکبش را می پردازیم». پس از آن عده ای امام را همراهی کردند و عده ای جدا شدند(1)  در این محل بود که نامه « عبدالله بن جعفر» توسط دو فرزندش «عون» و « محمد» و نامه « عمرو بن سعید بن العاص» توسط «یحیی بن سعید» والی مکه به امام رسید که آن حضرت هردو را پاسخ دادند.(2)
------------------------------------------------
1- الارشاد، ج 2، ص 68
2- الامام الحسین و اصحابه ، ج 1، ص 152 - تاریخ الامم و الملوک، ج 5، ص 385

منزل سوم-صفاح/دل های مردم با شماست، اما شمشیرهای آنها با بنی امیه است

شوق دیدار گذشتگانم چون علاقه یعقوب به یوسف حزن را از دلم می زداید. خدای تعالی محل شهادتی را بر من اختیار کرده است که آن را ملاقات خواهم کرد. گویا می بینم که وحشیان بیابانی بند بند مرا بین نواویس و کربلا از هم گسسته اند. پس آن ها شکم های خالی و گرسنه خویش را از من پر خواهند کرد. آری فراری نیست از آن چه قلم (خداوندی) بر آن رفته است.

رضای خداوند رضای ما اهل بیت است. بر بلای او شکیبایی می ورزیم و ما را پاداش صبر کنندگان عنایت خواهد کرد. دیگر قرابت و خویشی از رسول الله باقی نمانده مگر این که در بهشت همه در کنار هم جمع شده اند که چشم او روشن گردد و وعده هایی که به آن ها داده، برآورده گردد. آری، هر کس که حاضر است در راه ما خونش را نثار کند در حالی که نفسش را به ملاقات با خدای تعالی وعده داده، پس فردا همراه ما کوچ کند که من فردا صبح کوچ خواهم کرد. ان شاء الله تعالی.»

«منزل سوم -صفاح»

صفاح محلی بین «حُنَین» و «انصاب» حرم واقع شده است که زائر از آنجا به راحتی وارد مکه می شود.
امام (ع) روز جمعه، یازدهم ذی حجه به این محل رسید و با یاران فرود آمد(1) آن حضرت در این محل با «فرزدق» شاعر، پسر «غالب» برخورد کرد(2) و درباره مردم کوفه از او سوال فرمود. او در پاسخ گفت:« دل های مردم با شماست، اما شمشیرهای آنها با بنی امیه است، و قضا به دست خدای تعالی است». امام گفتار او را تصدیق فرمود و اعلام داشت که به قضای الهی تن داده است.(3) امام حسین (ع) با او خداحافظی کرد و از او جدا شد.  به نظر شیخ مفید از اینجا به بعد امام به سرعت تا « ذات عِرق» راه را طی کرد. (4)
------------------------------------------------
1-  الامام الحسین و اصحابه، ج 1 ، ص 154
2-   معجم البلدان ، ج 3 ص 412
3-   تاریخ الامم و الملوک ج 5 ص 386 - الارشاد ج 2 ص 67
4-   الارشاد ج 2 ص 60

منزل چهارم-وادی عقیق/ملاقات امام با مردی از بنی اسد

«منزل چهارم -وادی عقیق»

روز شنبه، دوازدهم ماه ذی حجه الحرام، امام حسین (ع) به این محل ( وادی عقیق) فرود آمدند.

1- « شیخ جعفر بن نماء حلّی» می گوید: « پس از حرکت از صفاح، امام مسیر حرکت را تا وادی عقیق ادامه دادند».

2- در این محل، چشمه و درختان خرما قرار دارد. از وادی عقیق تا مکه چهار منزل پیش نیست. ابن نما می گوید: در این محل بود که امام مردی از بنی اسد را ملاقات فرمود که اسم او « بِشر بن غالب» بود. امام درباره اهل کوفه از او پرسیدند و او گفت: « القلوب معک و السیوف مع بنی امیه. دل ها با شماست ولی شمشیرها با بنی امیه» آن حضرت فرمود: « صَدَقتَ با اخا بَنی اسَد. ای برادر بنی اسد، راست گفتی».3
------------------------------------------------
1-  الامام الحسین (ع) و اصحابه،ج1،ص158
2-  مثیرالاحزان، ص 42
3-  مثیرالاحزان ص 42

منزل پنجم-وادی صفراء/این وادی در مسیر حجاج بیت الله الحرام قرار گرفته

«منزل پنجم -وادی صفراء»

امام روز یکشنبه، سیزدهم ماه ذی حجه الحرام به این وادی (صفرا) رسید.

1 - این وادی در ناحیه مدینه و دارای درختان خرمای فراوان و زارعت است. اینجا در مسیر حجاج بیت الله الحرام قرار گرفته، چشمه سارها و جویبارها در آن جریان دارد.
در این محل « مُجَمَّع بن زیاد»  و « عَبّاد بن مهاجر» -2- همراه عده ای از اهالی مدینه -3- به امام ملحق شدند و تا کربلا امام و یاران را همراهی کردند تا این که به شهادت رسیدند. -4-
-----------------------------------------------
1-  الامام الحسین و اصحابه، ج1،ص 159
2-  عباد بن مهاجر بن ابی مهاجر جهنی و مجمع هر دو از یک قبیله هستند
3-  ابصار العین، ص 201
4-  الامام الحسین و اصحابه، ج 1 ، ص 159

منزل ششم- ذاتُ عِرق/این ها مرا ترسانیده اند

«منزل ششم -ذات عرق»

یکی از میقات های حجاج بیت الله الحرام، مرز بین «نجد» و «تهامه» است که آن را «ذات عرق» نامیده اند.

1- امام و یارانشان در رو دوشنبه، چهاردهم ذیحجة در این محل فرود آمدند. علامه مجلسی از تاریخ الریاشی نقل کرد است:
«راوی گفت من حج بجای آورده بودم و یاران را رها کرده بودم... تا این که به خیمه هایی برافراشته رسیدم. در این هنگام سوال کردم: این سراپرده ها از آن کیست؟ گفتند: از آن حسین. گفتم: پسر علی و فاطمه؟ گفتند: آری. گفتم در کدام یک از این سراپرده ها هستند؟ آن را به من نشان دادند. جلو رفتم تا این که ناگاه حسین را در حال تکیه بر خیمه دیدم که مشغول مطالعه نوشته ای بود. سلام کردم و جواب داد. سپس گفتم: پدر و مادرم فدای شما، چرا در این بیابان خشک فرود آمدی که در آن زراعت و خویشی نیست؟ فرمود: این ها مرا ترسانیده اند و اینها نامه های اهل کوفه است در حالی که آنان قاتل من هستند. اگر چنینن کنند ... و هتک حرمات الهی کنند کسی بر آنها برانگیخته خواهد شد که آن ها را می کشد تا این که از کهنه حیض ذلیل تر شوند .» 2-
---------------------------------------------
1-  معجم البلدان، ج 4، ص 107 . مراصد الاطلاع، ج 2، ص 932
2-  بحارالانوار، ج 44، ص 369

منزل هفتم- حاجِر/نامه مسلم به امام

«منزل هفتم -حاجر»

روز سه شنبه، پانزدهم ذیحجه، امام در این منزل بار نهادند. اینجا منزلی بود که اهل بصره برای سفر به حج در آن سکنی می گزیدند. در این مکان بود که امام پاسخ نامه « مسلم بن عقیل» را خطاب به مردم کوفه توسط«قیس بن مسهر صیداوی» و برادر رضاعی شان «عبدالله یقطر» به کوفه فرستاد. 1- متن نامه امام چنین است:
«به نام خداوند بخشنده مهربان، از حسین بن علی به برادران مسلمان و مومنش. سلام بر شما، پس من سپاس خدای را که جز او پروردگاری نیست به شما می رسانم. اما بعد، نامه مسلم بن عقیل به من رسید در حالی که مرا به خوش فکری شما مطلع ساخت و این که شما گرد او مبنای یاری ما و دریافت حق ما، اجتماع کرده اید. از خداوند می خواهم که برما خوش بخواهد و شما را به پاداش بزرگی نائل آرد. من به سوی شما از مکه روز سه شنبه، هشتم ذی حجه، روز ترویه ... رهسپار شده ام.هنگامی که فرستاده من به شما رسید به سوی او در امر حکومت بشتابید و در این امر جدّیت داشته باشید. من همین روز ها به (محل) شما فرود خواهم آمد و درود و رحمت خدا بر شما باد.» 2-
دو سفیر امام ( قیس و عبدالله یقطر) در قادسیه توسط «حصین بن نمیر» دستگیر شدند.
--------------------------------------------------------------------------------------
1-  الارشاد، ص 202، بحارالانوار، ج44،ص932
2-  الارشاد، ج2،ص70

منزل هشتم- فَید/شهری در نیمه راه مکه به کوفه

«منزل هشتم -فید»

روز چهارشنبه؛ شانزدهم ذی حجه، امام (ع) به »فَید» آمدند.

آنجا شهری در نیمه راه مکه به کوفه بود که در وسط آن، قلعه ای با در آهنین قرار داشت که دور تا دور آن را دیوار فرا گرفته بود.اگر کاروانیان باری سنگین همراه می داشتند آن را در آن جا به امانت می نهادند تا حین بازگشت آن را باز پس گیرند.

مردم آنجا، آذوقه حیوانات در طول سال را تهیه می کردند تا به حاجیان بفروشند. 1-
------------------------------------------------------------------
1-  مراصد الاطلاع، ج3، ص 1049

منزل نهم- اَجفُر/به خدا سوگند تو را می کشند،از این سفر صرف نظر کن

«منزل نهم -اجفر»

پنج شنبه هفدهم ذی حجه کاروان حسین(ع) در «اجفُر» بار به زمین نهاد. در قاموس آمده اینجا مکانی بین «فید» و «خزیمیه» است.(1) در این محل آب به سوی محل سکونت عرب در جریان بود. درباره ملاقات امام با « عبدالله بن مطیع عدوی» در تاریخ اختلاف است.

در لسان المورخین آورده اند اینجا بین «عبدالله بن ابی مطیع» و حضرت اباعبدالله الحسین(ع) دیداری بود ولی پیش از این آمد که در راه مکه و مدینه یا نزدیک به مکه ملاقاتی صورت گرفته است. طبری و محدث قمی در «نفس المهموم» محل ملاقات را اینجا دانسته اند. شاید هم «عبدالله بن مطیع» غیر از «عبدالله بن ابی مطیع» باشد. (2) «عبدالله» چون در این محل امام را زیارت کرد و از سفر امام به عراق اطلاع یافت حضرت را به خدا و حرمت اسلام قسم داد که از این سفر صرف نظر کند. هنوز از امام پاسخی نگرفته بود که بار دیگر امام را حرمت قریش و عرب قسم داد که از این سفر دست بر دارد. سپس دلیل اصرار خود را این گونه بیان داشت: « اگر از بنی امیه آن چه در دست دارند، طلب کنی به خدا سوگند تو را می کشند و اگر چنین شد بعد از شما هیچ کس حرمتی نخواهد داشت.» امام درخواست او را نادیده گرفت و به حرکت خود ادامه داد. (3)
تامل در این گفت و گو آشکار می سازد که دیدگاه امام فراتر از این گونه افراد بوده است.
------------------------------------------------------------
1-  الامام حسین و اصحابه، ج1، ص 163
2-   الامام حسین و اصحابه ف ج1،ص 163
3-  الارشاد، ج 2، ص 72. تاریخ الامم و الملوک، ج 5،ص 395.نفس المهموم، ص 178