تبیان، دستیار زندگی

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام به شما دوست عزیزو گرامی

حاضرم رو سرم شرط ببندم که تو یه روز می میری! امشب نه فردا...فردا نه پس فردا...پس فردا نه...

خب حالا تصور کن:

الان یکی دو روزه که مرده ای...برات مراسم گرفتن...دوستان و آشنایان جمع شدن و دارن درباره ات حرف می زنن:

آره فلانی خیلی...بود. خدا بیامرزتش...

خدا رحمتش کنه همیشه ... بود...

........

..................

..........................

..............

.....

دوست داری چه چیزهایی از تو گفته بشه و چه خاطراتی از تو در خاطر مردم بمونه برای همیشه؟ 

دوست داری با چه صفاتی از تو یاد کنن؟

دلت می خواد با چه ویژگی هایی شخصیتت رو به یاد بیارن؟

 یه کمی فکر کن. خیلی زود به اهمیت این مسئله پی می بری. اون وقت سعی می کنی همون جوری  رفتار کنی که 

دوست داری بعد مردنت با اون رفتارها  و کردارها و پندارها در خاطرات عزیزانت تداعی بشی.

مایکرو ی گرامی

این نگاه شما بسی قابل تامل تر بود. بله هر چه شخصیت بزرگتر باشه، دیرتر شناخته میشه. مثل شخصیت هایی که از زمان و دوره خودشون خیلی جلوتر بودن. و متاسفانه معمولا قدر بزرگان زمان خودشون کمتر شناخته میشه. هم بسبب کم معرفتی مردم. هم بسبب بزرگی و ارجمندی شخصیت خودشون.
مرحبا واقعا.

ممنونم

سلام
دوست دارم بگن که خدا بیامرزتش دست خیرش به همه میرسید
دوست دارم تو مراسم عزام هرکسی به نوبه ی خودش حتی اگه شده یکی دو خط قرآن واسه روحم بخونه ...
دوست دارم همه از خوش اخلاقیم بگن که روایت داریم از پیامبر که بهترین توشه اخلاق نیکوست ...
و دوست دارم همه دعاهای خوب خوب برام بکنن

انشالله اخلاق نیکو نصیب همه بشه

من که خودم واقعا از زبون های نیش دار وحشت دارم و واقعا بیزارم 

سلام
hellela16 بزرگوار، ممنونم که روی یه بیت شعر این قدر زیبا صحبت کردین.حق با شماست، اگه بر سر دوراهی رضایت خدا و محبوبیت نزد مردم قرارگرفتیم، اولی رو انتخاب کنیم.(الان همه می گن، خوب شد گفتی، ما نمی دونستیم)
یا علی

اندکی تأمل.....

دوست دارید بعد از مرگتون چند نفر حقیقتا و عمیقا به عزاتون بنشینند؟چندین نفر از درگذشت شما عمیقا متأثر گردند؟

بیست نفر؟

هفتاد نفر؟

صد و هفتاد نفر؟

چند هزار نفر؟

چند میلیون نفر؟

تمام شهر؟

کل کشور؟

همه ی شیعیان جهان؟

همه ی مردم در سراسر دنیا؟