تبیان، دستیار زندگی

بعضی مردم تنها دوست دارند محبوب همه ی خلق باشند یا به عبارتی تنها جاذبه داشته باشند و بس. اما این، با مرام اهل تشیع جور درنمی آید. یعنی الگوی زندگی و منش امام علی (ع) به ما می رساند که: مهم این است که بر مسلک و عقیده حق باشیم و پافشاری کنیم ،حتی به قیمتی که دشمنان فراوانی پیدا کنیم. چه زمان حیات و چه بعد حیات.(تا اینجا نقل به مضمون)

«...مردمی كه جاذبه دارند اما دافعه ندارند ، با همه می جوشند و گرم می گیرند و همه مردم از همه طبقات را مرید خود می كنند ، در زندگی همه كس آنها را دوست دارد و كسی منكر آنان نیست ، وقتی هم كه بمیرند مسلمان با زمزمشان می شوید و هندو بدن آنها را می سوزاند .
چنان با نیك و بد خوكن كه بعد از مردنت عرفی/ مسلمانت به زمزم شوید و هندو بسوزاند
بنا به دستور این شاعر ، در جامعه ای كه نیمی از آن مسلمان است و به جنازه مرده احترام می كند و آن را غسل می دهد و گاهی برای احترام بیشتر با آب مقدس زمزم غسل می دهند ، و نیمی هندو كه مرده را می سوزانند و خاكسترش را بر باد می دهند ، در چنین جامعه ای آنچنان زندگی كن كه مسلمان تو را از خود بداند و بخواهد ترا پس از مرگ با آب زمزم و هندو نیز تو را از خویش بداند و بخواهد پس از مرگ تو را بسوزاند . غالبا خیال می كنند كه حسن خلق و لطف معاشرت و به اصطلاح امروز " اجتماعی بودن " همین است كه انسان همه را با خود دوست كند . اما این برای انسان هدفدار و مسلكی كه فكر و ایده ای را در اجتماع تعقیب می كند و درباره منفعت خودش نمی اندیشد میسر نیست . چنین انسانی خواه ناخواه یك رو و قاطع و صریح است مگر آنكه منافق و دورو باشد . زیرا همه مردم یك جور فكر نمی كنند و یك جور احساس ندارند و پسندهای همه یكنواخت نیست . در بین مردم دادگر هست ، ستمگر هم هست ، خوب هست ، بد هم هست . اجتماع منصف دارد ، متعدی دارد ، عادل دارد ، فاسق دارد ، و آنها همه نمی توانند یك نفر آدم را كه هدفی را به طور جدی تعقیب می كند و خواه ناخواه با منافع بعضی از آنها تصادم پیدا می كند دوست داشته باشند . تنها كسی موفق می شود دوستی طبقات مختلف و صاحبان ایده های مختلف را جلب كند كه متظاهر و دروغگو باشد و با هر كسی مطابق میلش بگوید و بنمایاند . اما اگر انسان یك رو باشد و مسلكی ، قهرا یك عده ای با او دوست می شوند و یك عده ای نیز دشمن . عده ای كه با او در یك را هند به سوی او كشیده می شوند و گروهی كه در راهی مخالف آن راه می روند او را طرد می كنند و با او می ستیزند . بعضی از مسیحیان كه خود را و كیش خود را مبشر محبت معرفی می كنند ، ادعای آنها اینست كه انسان كامل فقط محبت دارد و بس ، پس فقط جاذبه دارد و بس ، و شاید برخی هندوها نیز این چنین ادعائی را داشته باشند . در فلسفه هندی و مسیحی از جمله مطالبی كه بسیار به چشم می خورد محبت است . آنها می گویند باید به همه چیز علاقه ورزید و ابراز محبت كرد و وقتی كه ما همه را دوست داشتیم چه مانعی دارد كه همه نیز ما را دوست بدارند ، بدها هم ما را دوست بدارند چون از ما محبت دیده اند . اما این آقایان باید بدانند تنها اهل محبت بودن كافی نیست ، اهل مسلك هم باید بود و به قول گاندی در " اینست مذهب من " محبت باید با حقیقت توأم باشد و اگر با حقیقت توأم بود باید مسلكی بود و مسلكی بودن خواه ناخواه دشمن ساز است و در حقیقت دافعه ای است كه عده ای را به مبارزه بر می انگیزد و عده ای را طرد می كند...»
---------
پس نتیجه می گیریم:
نباید منش و عقاید حق خود را بخاطر حفظ محبوبیت نزد مردم فدا کنیم. چه بسا ماند انسانهای بزرگ، دشمنان و بدگویان و تهمت زنندگان بسیاری در جهت تخریب شخصیت ما بکوشند. ملالی نیست!