سلام
كسی كه همش گریه كنه كه شاعرنیست..
درسته كه روحیه ی لطیفی دارن شاعرا،اما به نظرمن به گریه ربطی نداره..
من فكرمیكنم كه طرزدیدشاعرا فرق میكنه با آدمای عادی...
نه كه احساسی نگاه كننا...نه كه مثلاشمع روشن وفانوس وازاین چیزا واسه ایجادفضای شاعرانه هاااااااااا
مثلاصندلی ازدیدیه شاعرمیتونه یه آدم باشه..كه گوشه ی اتاق،تنها نشسته...
واسه همین به نظرمن عمدتاشعراكم صحبتن...
چون دارن نشانه هایی رو واسه خودشون پیدا میكنن
چون میخوان هرلحظه دنبال كشف باشن ونمیدونین(شایدم بدونین)این كشفها چقدرشیرینه..
درپناه حق ماناباشید