داشتم فكر می كردم عاشق شدن فقط به این نیست كه آیات دلپذیر و كلمات رحمانی قرآن را بخوانیم. گاه در آیاتی كه اصطلاحا درباره حشر وقیامت و حسابرسی و این جور چیزهاست اگر كمی دقت شود مشاهده می شود اثر عاشق كنندگی اش چندین برابر از آیات رحمانی است... به یك نمونه توجه بفرمائید:
خداوند رحمان در بخشی از سوره مباركه "یس" درباره روز حشر و قیامت می فرماید " در صور دمیده می شود و انسانها از قبور خود بسوی پروردگار خود باز می گردند" تا می رسد به این ایه (آیه 52/یس)
"قالوا یا ویلنا مَن بعثنا مِن مرقدِنا هذا. ما وعد الرحمنُ و صدق المرسَلون"
مردم می گویند: وای برما. چه كسی برانگیخت ما را از خوابگاه مان؟ اینست آنچه خدای مهربان وعده داد. و راست گفتند فرستادگان (پیامبران).
جالبه نه؟
در آن وضعیت پر اضطراب خداوند می فرماید "اینست آن چه خدای رحیم و مهربانتان به شما وعده داده. یعنی تو اون شرایط هم به رحمت خدا می شه امیدوار بود و خدا رو با صفت رحمتش صدا زد.....
حالا با این اوصاف نباید عاشق همچین خدایی شد....