تبیان، دستیار زندگی

 سلام

دوست دارم اینجا یه جورایی بشه یه دفتر مجازی پر از شعرای قشنگ

اولیشم خودم می زارم

============================

به خدا حافظی تلخ تو سوگند نشد

که تو رفتی و دلم ثانیه ای بند نشد

لب تو میوه ممنوع ولی لبهایم

هر چه از طعم لب سرخ تو دل کند

نشد با چراغی همه جا گشتم وگشتم در شهر

هیچ کس هیچ کس اینجا به تو مانند نشد

خواستند از تو بگویند شبی شاعرها

عاقبت با قلم شرم نوشتند:نشد!

"فاضل نظری"

سخن عشق تو بی آنکه بر آید به زبانم

                                                          رنگ رخساره خبر می دهد از حال نهانم

     گاه گویم که بنالم ز پریشانی حالم

                                                          باز گویم که عیان است چه حاجت به بیانم

     هیچم از دنیی و عقبی نبر گوشه ی خاطر

                                                          که به دیدار تو شغلست و فراغ از دو جهانم

     گر چنانست که روی من مسکین گدا را

                                                          به در غیب ببینی ز در خویش برانم

     من در اندیشه ی آنم که روان بر تو فشانم

                                                          نه در اندیشه که خود را ز کمندت برهانم

     گر تو شیرین زمانی نظری نیز به من کن

                                                          گه به دیوانگی از عشق تو فرهاد زمانم

     نه مرا طاقت غربت نه تو را خاطر قربت

                                                          دل نهادم به صبوری که جز این چاره ندارم

     من همان روز بگفتم که طریق تو گرفتم

                                                          که به جانان نرسم تا نرسد کار به جانم

     درم از دیده چکانست به اید لب لعلت

                                                          نگهی باز به من که بسی در بچکانم

     سخن از نیمه بریدم که نگه کردم و دیدم

                                                          که به پایان رسدم عمر و به پایان نرسانم

"سعدی"

زین گونه ام که در غم غربت شکیب نیست
گر سر کنم شکایت هجران غریب نیست

جانم بگیر و صحبت جانانه ام ببخش
کز جان شکیب هست و ز جانان شکیب نیست

گم گشته ی دیار محبت کجا رود
نام حبیب هست و نشان حبیب نیست

عاشق منم که یار به حالم نظر نکرد
ای خواجه درد هست و لیکن طبیب نیست

در کار عشق او که جهانیش مدعی ست
این شکر چون کنیم که ما را رقیب نیست

جانا نصاب حسن تو حد کمال یافت
وین بخت بین که از تو هنوزم نصیب نیست

گلبانگ سایه گوش کن ای سرو خوش خرام
کاین سوز دل به ناله ی هر عندلیب نیست

ه.ا.سایه (هوشنگ ابتهاج)

ز من آزرده مشو

               میرم از خانه تو

         قبل رفتن تو بدان عاشق و بی تقصیرم

    تو اگر خسته ای از دست دلم حرفی نیست

                                          امر کن تا که بمیرم

                                                     به خدا میمیرم

در کار جهان هیچکس ابهام ندارد
تنها غم عشق است که فرجام ندارد

ما سوخته ها طعمه همواره عشقیم
این آتش کهنه هوس خام ندارد

از روز و شبم جز تو ندارم خبر ای ماه
دیوانگی من سحر و شام ندارد

بگذار که با یاد تو غافل شود از تو
این مرغک وحشی خبر از بام ندارد

هرچند پریشان ولی آسوده ترینم
دیوانه غم گردش ایام ندارد

ماییم و غمی کهنه تر از روز نخستین
تا سلسله درد سرانجام ندارد

بگذار چموشانه رهایم کنی ای دل
بگذار بگویند: دلی رام ندارد

بگذار برای همه بیواسطه باشی
مانند شرابی که غم جام ندارد

آرامش مرداب برای تو عذابست
تو رودی و جریان تو آرام ندارد

سیروس عبدی

کاش آن شبی که چشم تو انداخت رو به من
می گفت راز زلف تو را مو به مو به من

معلوم شد از این همه دوری و بی کسی
خیری نکرده ناز به تو... آرزو به من...!

آن خاطرات تلخ که از من٬ تو را گرفت
حالا رسانده است تو را کو به کو به من

هرکس برای من غزلی از تو گفته است
امشب خودت بیا و خودت را بگو به من...

حسین زحمتکش

آی . . . زندانبان!

صدای ضجه زندانیه در مانده را بشنو

در این دخمه ی دلتنگ جان فرسای را بگشا

از این بندم رهایی ده

مرا بار دگر با نور خورشید آشنایی ده

که من دیدار رنگ آسمان را آرزو مندم

بسی مشتاق دیدار زن و لبخند فرزندم

من دور از زن و فرزند

به یک دیدار خشنودم

به یک لبخند، خورسندم

الا ای همسرم ، ای همسفر با شادی و رنجم!

از پشت میله های زندان، ترا دلتنگ می بینم

و رویت را که زیبا گلبن گلخانه ی من بود

بسی بیرنگ می بینم.

به پشت میله های سرد، چشمت گریه آلود است

در آغوش تو می بینم سر فرزند را بر شانه ات غمناک

مگو فرزند ... جانم ،

دخترم، امید دلبندم

تو تنها، دخترم تنها

چو می آئی به دیدارم

نگاهت مات و لب خاموش

نمیخوانی ز چشمانم

که من مردی گنه آلوده ام اما پشیمانم

ترا در چشم غمگین است فریاد ملامت ها

مرا در جان ناشاد است غوغای ندامت ها

ترا می بینم و بر این جدائی اشک میریزم

نمیدانی چه غمگین است

غروب تلخ پائیزم

الا ای نغمه خوان نیمه شب ، ای رهنورد مست!

که هر شب میخزی از پشت این دیوار ،مستانه

و میپویی بسوی خانه ی خود،

مست و دیوانه

دم دیگر در آغوش زن و فرزند، خورسندی

نه در رنجی، نه در بندی

ولی من آشنای رنجم و با شوق، بیگانه

تو بر کامی و من ناکام

تو در آن سوی ، آزادی

من اینجا بسته ام در دام

میان کام و ناکامی، نباشدغیر چندین گام

بکامت باد، این شادی

حلالت باد، آزادی

تو ای آزاده ی خوشبخت، ای مرد سعادتمند!

که شبها خاطری مجموع و یاری نازنین داری

میان همسر وفرزند

دلت همخانه ی شادی

لبت همسایه ی لبخند

بهر جا میروی آزاد

بهرسویی که دل می گویدت رو میکنی خورسند

نه در رنجی و نه ، دربند

بکامت باد، این شادی

حلالت باد، آزادی...

مهدی سهیلی

پر است خلوتم از یاد عاشقانه او
گرفته باز دل کوچکم بهانه او

نسیم رهگذر این بار هم نیاورده
به دست قاصدکی نامه یا نشانه او

مسافران همه رفتند و باز جا ماندم
کدام جاده مرا می برد به خانه او

در اشتیاق زیارت به خواب می بینم
کبوترانه نشستم برآستانه او

من و دو بال شکسته، من و دو دست نیاز
چگونه پر بکشم سمت آشیانه او

غروب ابری پاییز می چکد در من
پرم ز هق هق باران، کجاست شانه او؟

انسیه موسویان

یک لحظه ... زندگی تو از دست می رود

وقتی کسی که هستی تو هست می رود

شاید که اندکی بنشیند کنار تو

اما کسی که بار ِ سفر بست می رود

آنکس که دل بریده ، تو پا هم ببرّی اش

چون طفلی از کنار تو با دست می رود

رفتن همیشه راه ِ رسیدن نبوده است

گاهی مسیر جاده به بن بست می رود

از : علی حیات بخش

پر است خلوتم از یاد عاشقانه او
گرفته باز دل کوچکم بهانه او

نسیم رهگذر این بار هم نیاورده
به دست قاصدکی نامه یا نشانه او

مسافران همه رفتند و باز جا ماندم
کدام جاده مرا می برد به خانه او

در اشتیاق زیارت به خواب می بینم
کبوترانه نشستم برآستانه او

من و دو بال شکسته، من و دو دست نیاز
چگونه پر بکشم سمت آشیانه او

غروب ابری پاییز می چکد در من
پرم ز هق هق باران، کجاست شانه او؟

انسیه موسویان