تبیان، دستیار زندگی

 سلام

دوست دارم اینجا یه جورایی بشه یه دفتر مجازی پر از شعرای قشنگ

اولیشم خودم می زارم

============================

به خدا حافظی تلخ تو سوگند نشد

که تو رفتی و دلم ثانیه ای بند نشد

لب تو میوه ممنوع ولی لبهایم

هر چه از طعم لب سرخ تو دل کند

نشد با چراغی همه جا گشتم وگشتم در شهر

هیچ کس هیچ کس اینجا به تو مانند نشد

خواستند از تو بگویند شبی شاعرها

عاقبت با قلم شرم نوشتند:نشد!

"فاضل نظری"

سلام

البته منظورم انفوان بود.....اشتباه تایپی موجب شد جای واو و ف عوض بشه

درسته عنفوان صحیح تره و اصلش عنفوان هست اما انفوان هم مینویسن و یه غلط رایجه.....به اینها میگن غلط های رایج املایی که اونقدر تکرار شده که در بین مردم جا افتاده!

مثلا ما می نویسیم "قفس"......در حالی که اصل کلمه "قفص " و یک واژه عربی هست جمعش اقفاص ....سبدی که پرندگان رو توش مینداختن و به بازار میبردند...مولوی هم یه بیتی داره که میگه:

مرغ بی اندازه چون شد در قَفَص
گفت حق بر جان فسون خواند و قصص

یا مثلا کلمه "آذوقه"......اصل کلمه "آزوقه" درسته این واژه ترکی هست و اصلش باید با ز نوشته بشه....فرهنگ معین (کلیک)

و خیلی از کلمات دیگر....

پس این طور نیست که من همینجوری نوشته باشم و اگر همین الان سرچ کنین میبینین که تو خیلی از سایت ها و وبلاگ ها انفوان هم مینویسن.....در هر صورت ممنون

حرفهای ما هنوز ناتمام

تا نگاه می کنی :

وقت رفتن است

باز هم همان حکایت همیشگی !

پیش از آن که با خبر شوی

لحظه ی عزیمت تو ناگزیر می شود

آی ...

ای دریغ و حسرت همیشگی!

ناگهان

چقدر زود

دیر می شود !

بیزارم از آن عشق که عادت شده باشد

یا آن که گدایی محبت شده باشد

دلگیرم از آن دل که در آن حس تملک

تبدیل به غوغای حسادت شده باشد

دل در تب و طوفان تنوع طلبی چیست؟

باغی ست که آلوده به آفت شده باشد

خودبینی و خودخواهی اگر معنی عشق است،

بگذار که آیینه نفرت شده باشد!

از وهن خیانت به امانت چه بگویم

آنجا که خیانت به خیانت شده باشد!

شرمنده عشقیم و دل منجمد ما

جا دارد اگر غرق خجالت شده باشد

مقصود من از عشق نه این حس مجازی ست

ای عشق مبادا که جسارت شده باشد

سلام

چه شعر زیبا و پرمسمایی، احسنت، مخصوصا اشارۀ زیبایی که به دخیل بستن شده بود. 

 یا علی

شب، همه دروازه‌هایش باز بود

آسمان چون پرنیان ناز بود

گرم، در رگ های‌ ما، روح شراب

همچو خون می‌گشت و در اعجاز بود

با نوازش‌های دلخواه نسیم

نغمه‌های ساز در پرواز بود

در همه ذرات عالم، بوی عشق

زندگی لبریز از آواز بود

بال در بال كبوترهای یاد

روح من در دوردست راز بود

چه صادقانه من از ازل تمام شدم ام

برای صحبت واژه ها ..بی کلام شده ام

تمام بغض من اینست

که بی تو می پندارم

شبیه سکه های بی رواج شده ام

از این همیشگی گنگ و خواب آلود

فقط برای تو

من

بی حساب شده ام...

باز از دیار ما به سفر رفت یار ما
ایدل دگر به هیچ نیرزد دیار ما
سرمست و شاد رفت و خداباد همرهش
رحمی نکرد بر غم ما بر خمار ما
او رفت و صبر رفت و تحمل تمام شد
از هم گسست سلسله اختیار ما
گفت از تو یاد میکنم اما وفا نکرد
«یادش بخیر یار فراموشکار ما»...
مهدی اخوان ثالث

یکی ز خیل شهیدان گوشۀ چمنش
سلام ما برساند به صبح پیرهنش

کسی که بوی هوالعشق می دهد نفسش
کسی که عطر هوالله می دهد دهنش

کسی که بین من و عشق هیچ حایل نیست
کسی که نسبت خونی ست بین عشق و منش

به غیر زخم کسی در رکاب او ندوید
و گریه های خدا مانده بود و عطر تنش

تمام دشت پر از زخم های عطشان بود
فرات پیرهنش بود و آسمان کفنش

فرشته گفت ببینید این چه آینه ای ست
چه قدر بوی هوالنور می دهد سخنش

فرشته گفت ببینید ! عرشیان دیدند
سری جدا شده لبخند می زند بدنش

به زیر تیغ تنش تکه تکه قرآن شد
مدینه مولد او بود و کربلا وطنش

یکی ز گوشه نشینان زخم روشن او
سلام ما برساند به شام پیرهنش...

مادری بود و دختر و پسری

پسرک از می محبت مست

دختر از غصه ی پدر مسلول

پدرش تازه رفته بود از دست

یک شب آهسته با کنایه طبیب

گفت با مادر این نخواهد رست

ماه دیگر که از سموم خزان

برگ ها را بود به خاک نشست

صبری ای باغبان که برگ امید

خواهد از شاخه ی حیات گسست

پسر این حال را مگر دریافت

بنگر اینجا چه مایه رقت هست

صبح فردا دو دست کوچک طفل

برگ ها را به شاخه ها می بست!

« استاد شهریار»

ممنونم که این تاپیک را زدید
البته تاپیک شب شعر به همین منظور بود
خوب حالا از وجود شما استفاده می کنیم
اون تاپیک را تعطیل می کنیم
و انشالله شما با فعالیت قشنگتون این تاپیک را سرپا نگه دارید.