تبیان، دستیار زندگی

سلام,

در جواب شقایق صحرایی عزیز؛

- بزرگترین سوال ذهنت که اکثر اوقات بهش فکر می کنی چی هست؟

مگه ذهنی هم وجود داره!!

چرا اینقدر زود محبت های خدا رو فراموش می كنم. باز با پررویی تمام موقع مشكلات میام و درخواست یاری دارم!

خوشحال بودن و خوشحال كردن دیگران من رو خیلی راضی می كنه.

دوست دارم آخر شب وقتی به عقب بر می گردم و كارهای اون روزم رو مرور میكنم حداقل یك كار مثبت انجام داده باشم.

- چه دورانی از زندگی بشر بیشتر مورد توجهت هست؟

خیلی سوال كلی پرسیدین. . .شما زندگی بشر رو به چه بخش هایی مگه تقسیم كردین؟

خب مسلمه كه هرچه به جلو میریم نسل ها پیشرفت دارند و نسبت به نسل قبل خودشون از اطلاعات و امكانات بیشتری برخوردارند اما همیشه هم این پیشرفت باعث بهتر بودن زندگی نشده.

خوشبخت بودن به خود شخص برمیگرده نه به دورانی كه توش زندگی میكنه.این خود فرده كه بر اساس موقعیت زمانی و مكانی خودش و با ساده ترین امكانات خوشبختی رو رقم میزنه.

مطالعه!! من!! می گم می خوایی ازش بگذریم.

واقعیتش من اصلا اهل مطالعه نیستم . بیشتر علاقه به فعالیت علمی دارم تا بخوام بشینم یك كتاب بخونم.اونجوری هم یك چیزی یاد گرفتم هم به معلوماتم اضافه شده.

چرا دروغ بگم...من كتابی كه به دلم بشینه می خونم و زیاد به نویسنده اش توجهی ندارم.

حتی دوقلو ها هم شبیه هم نیستند خواهر.

بین این همه صندلی داغی كه خوندم واقعا سوال شما برام خیلی جذاب و تك بود. واقعا من رو به فكر فرو برد.اینكه چرا تاحالا نشستم تا خودم رو بشناسم و همه اش به فكر شناخت دیگران بودم تا خودم!

شاید؛ شاداب، تنبل، پرانرژی، یك دوست خوب، یك خواهر خوب . . .واقعا متاسفم كه هیچ واژه ی دیگه ای یادم نمیاد.

سلام؛

در جواب ندای آسمانی من؛

بین این 2تا به نظرم دلبستگی خیلی خیلی بهتره.چون آدم وابسته در نهایت، هیچ ارده ای از خودش نداره و با حذف وابستگی نمی تونه از خودش حركتی نشون بده اما فرد دلبسته اگر دلبستگیش رو از دست بده باز با یاد اون فرد یا چیزی كه بهش دل بسته، میتونه خودش رو سرپا نگه داره حتی اگر دست نیافتنی ویا دور باشه.

كسی كه بدی های هر كسی رو در كنار خوبیهاش تحمل كنه و صبور باشه.

مهربونی یعنی اینكه هیچ تفاوتی در رفتارمون با كسی قائل نشیم و نخواییم چیزی رو به رُخِش بكشیم. ولی ترحم یعنی اینكه ناخودآگاه با مهربونیمون باعث می شیم به فرد یادآور بشیم كه تو این مشكل رو داری.

مثال میزنم؛ در برخورد با یك فرد نابینا وقتی داره عادی مسیرش رو میره اگر ما بریم و كمكش كنیم این یك ترحم حساب میشه چرا كه هنوز نیاز به كمك پیدانكرده و این ماییم كه دلمون براش سوخته می خواییم لطفی كرده باشیم اما نمی دونیم كه داریم با این كارمون بهش می فهمونیم كه تو با ما فرق داری و نمی تونی خودت به تنهایی راه بری. . .نمی دونم تونستم خوب بیان كنم یا نه؟

البته اینم بگم كه دل رحم بودن با ترحم كلی فرق داره.

كارایی كه خودم انجام بدم؟یا دیگران؟

خودم به شخصه سرگرم بودن رو دوست دارم و از خونه نشستم بیزارم

خیلی. . . چون گاهی اوقات برای گیاهی كه تو خونه دارم و داره برگ هاش خشك میشه از ته دل واقعا نارحت می شم و تو روحیه ام حسابی تاثیر میذاره.

قرص و محكم بودن؟ منظورتون جدی بودنه یعنی احساساتش رو بروز نده؟

ضعف؟. . . بستگی داره ضعف رو چی معنی كنید؟

بله خیلی وقت ها شده كاری رو قبول كرده باشم و تا حدی جلوببرمش اما بعد متجه می شم اطلاعاتم در حدی نبوده كه در این كار نیازه و اون رو یك ضعف بدونم.

اما از طرفی می تونم نقطه ی مثبتی به حساب بیارمش و از همین ضعف استفاده كنم و بابالابردن اطلاعاتم در اون زمینه، هم تو كارم موفق بشم و هم به اطلاعاتم اضافه كنم.

علتش شاید این باشه كه سعی نكردم كاری رو قبول كنم كه در حد توانم هست و همیشه بالاتر از اون حد خودم رو خواستم.

هیچ وقت ترس نشانه ی ضعیف بودن نبوده. ممكنه یك خاطره و یا حادثه باعث شده آدم از چیزی بترسه.

اما این به این معنا نیست كه آدم ضعیف نباید بترسه.

به چیزی كه چشمات رو خیره كنه. . .رنگت رو سفید كنه. . . به لرزه بیافتی. . . و نتونی هیچ حركتی از خودت نشون بدی.

اما بنظرم هیچ چیز ترسناكی وجود نداره این ما هستیم كه اجسام یا افراد رو ترسناك می كنیم.

هر چیزی كه ظاهری ترسناك داره الزاما ترسناك نیست. . .به قول شما خیلی چیزها با ظاهری زیبا ولی در باطن ترسناك هستند هم ،وجود داره.

باید سعی كرد ملاك رو ظاهر قرار نداد.هرچند كه ما عادت كردیم اون چیزی رو كه میبینیم حجت قرار بدیم و بعد به باطن می پردازیم.

ترسناك نیست ولی یك جور ترس رو در دل آدم به وجود میاره اما این ترس راهی میشه برای بهتر عبور كردن ما از این دنیا و رسیدن به مقصد.اگر خواستید دلیلش رو بعدا میگم.

روشنایی.پرواز.آرامش

تاریكی.ترس.هجوم حیوانات زیر خاك

خجالت در اون دنیا و فراموشی و پاك شدن از یاد دیگران در این دنیا.

زندگی.چون اونه كه برای ما مرگ بدون ترس یا همراه ترس رو رقم می زنه.

اتفاقا من عاشق ترس و هیجانم و اصلا نترسیدم.

دوست داشتم با این كه بزرگ می شم روح بچگی همیشه باهام باشه.چون زمان دست من نیست اما فكر و روحم دست خودمه.

بچگی یه عالمی داره كه هیچ وقت نمیشه فراموشش كرد.

بی توجهی به همه چیز. . .ساده فكر كردن. . .بی خبر بودم از خیلی چیزها(چون آدم هرچی بیشتر می دونه براش بدتره). . . بازیگوش بودن و خیلی چیزهای دیگه.

دوران دبیرستان و البته فقط اول دبیرستان.چون هنوز اونطور كه باید عاقل نشده بودم و زمان برای شیطنت داشتم.

خب مسلمه كه در كوچیكی وقتی یكی وشگونم می گرفت جیغ و داد می كردم و به همه می گفتم كه اون من رو زده و شایدم خیلی بزرگش می كردم. . . ویا وقتی خوشحال می شدم بالا و پایین می پریدم.

اما الان. . .وقتی از دست كسی ناراحت می شم خیلی بروز نمیدم. حتی خودش هم متوجه نمیشه چقدر حرفش من رو از درون خُرد كرده و در درونم میریزم و نهایت وقتی خیلی ناراحت بشم بروز میدم و وقتی هم خیلی خوشحال بشم لبخندی از ته دل می زنم و فرد مقابلم رو در آغوش می كشم.

اَ. . .چه تفاوتی!! یعنی واقعا من بزرگ شدم. . . !

هردو به یك نسبت.

شخصیت آدم ها تركیبی از محبت و دلرحمی و جذبه و قدرت هستش و زمانی شخصیت آدم ها كامل میشه كه هردو ی این ها در تربیت نقش داشته باشند.

ای بابا من كه جمله ی قشنگ بلد نیستم اما سعیم رو می كنم.

مینویسم به یاد روزهای خوشی كه ابرها نیز،

به پاس محبت هایت لبخند میزنند

و به نام سالهایی كه از دورن كاغذ خاطره ها، قشنگ ترین لحظه‌ی با تو‌بودن، نقش میزند. . .

وای خدا جون بازم هیزم. . . همین 20تا حسابی فكرم رو مشغول كرده بود . . .باشه من كه از خدامه به سوالاتون جواب بدم اگر بتونم اسمش رو بذارم جواب.

من منتظرم.ببینیم دیگه چه سوالاتی می خوایین بپرسین.

سلام؛

در جواب mjtrhz عزیز

__از طرفی خوشحالم چون 67 گرفتم اونم از جانشین انجمن دانش و فناوری، این خیلی خیلی خوبه.

ای بابا تورو خدا اینجوری نگید. . .یواش یواش داره باورم میشه كه آدم مهمی هستما!!

بابا منم یكی مثل خود شما. . .لطف دارین.

__اگه منظورتون به انجمن خودتونه باید بگم که بعضی مطالب رو میخونم اما چون چیز زیادی بار علمی ندارم کمتر چیز میز مینویسم، البته قصد فعالیت بیشتر تو انجمنتون رو دارم...و البته این رو هم بگم که قصد دارم یه خورده از فعالیتم کم کنم...

این حرفا چیه خودتون رو دست كم نگیرین. . .خیلی هم بار علمی دارین.از طرفی اصلا نیت تشكیل این چنین انجمن ها همینه كه دیگران با مطالب آشنا بشن و سطح علمیشون بالا بره.اگه بخوایین عقب نشینی كنین كه نمیشه!

خیلی خوشحال میشم مطالب خوبتون رو در انجمن دانش و فناوری ببینم.

امیدوارم منظورتون از كم فعالیتی در انجمن ما نباشه!

__ Trhz مخفف فامیلمه که دوست دارم حدس بزنین چیه؟

اجازه بدین یك كم فكر كنم...

اگر ناراحت نمی شین اجازه بدین رو ی سوالاتون یك كمی فكر كنم بعد جواب بدم. . .آخه الان با دیدن سوالاتون مخم هنگ كرده!

شایدم اصلا سوالاتون نیاز به فكر نداشته باشه ولی الان واقعا فكرم قفل كرده...

تا بعد.

سلام؛

بالاخره تونستم برسم به دوستان.خداییش به یك تعطیلی نیاز داشتم تا بتونم به سوالات جواب بدم.

منتظر سوالات شما هستم.

آخه دیدم بعضی از شما خوبان فكر میكنین كه می تونین سوالاتی بپرسین كه دیگران نمی تونن جواب بدن منم می خوام ببینم چه سوالاتی بلدین!

سلام

وقت بخیر خانم  سجادی... روی صندلی خوش میگذره؟؟؟

** بابا منم یكی مثل خود شما. . .لطف دارین.**

خواهش میکنم، لطف از شماست... پپیشنهاد میکنم که آرزو نکنین که یکی مثل من باشید...

** نیت تشكیل این چنین انجمن ها همینه كه دیگران با مطالب آشنا بشن و سطح علمیشون بالا بره.**

خوب من هم که گفتم، میخونمشون اما چیزی نمینیسم، چون همونچیزهایی که از خود انجمن یاد گرفتم تحویل خودشون بدم؟!! نمیشه که... اینکه گفتم قراره فعالیتم رو کم کنم کلی گفتم و میخوام بند و بساطم رو از کل انجمن ها جمع کنم و یه گوشه بریزم...

اسم من ارزش فکر کردن نداره، هرچی میخواین بنویسین، مثل همون کاری که آبی بیکران کرد، میتونه طنز باشه و یا هرچیز دیگه ای که دوست دارین، هرچی به فکرتون میرسه...

در مورد سوالهای دیگه هم همینطوره. من به میلاد هم گفتم، حتما نمیخواد استدلال علمی توش باشه و یا تائیدیه بین المللی گرفته باشه و اینجور چیزها. اینها رو نوشتم تا اولین چیزی رو که به فکرتون رسید بنویسید، میتونه منشا علمی داشته باشه و هم میتونه طنز باشه و یا هرچیز دیگه، هرچی خواستید بنویسید اصلا مهم نیست، من جوابم رو از همون چیزی که بنویسید میگیرم و برام کافیه... در ضمن من ناراحت نمیشم، چون توی وجودم ناراحتی رو نسرشتند (مگر درمواردی خاص که اگه نشم مورد داره)، خواستید به من فحش و ناسزا هم بگید اما چوبکاریم نکنین و از دستم هم ناراحت نشین چون هیچ وقت مقصودم ناراحتی کسی نبوده و نیست (اگه شدید مستقیما به خودم بگید)...

خواستم فقط یه سری توضیحات درباره خودم و سوالهام بدم تا وقتتون رو سر چرت و پرتهای من بیخودی هدر ندین و فعلا سوال خاصی ندارم...

یاحق

مجتبی

با سلام!

ملك الشعرا: یكی از فعالان ادبی انجمن ها

چه جالب! من نمی دونستم یه شاه شوریده سران دیگه هم توی انجمن ها هست. چی؟ منظورتون خودم بودم؟

اگر از بحث فعال بودن بگذریم در مورد ادبی بودن، من فقط چندتا دزدی ادبی (البته غیر عمدی) رو توی کارنامه ام یادم میاد! در کل از لطفی که نسبت به من داشتید ممنون.

ملك الشعرا: رشته ی اصلی تون هم ادبیات هستش؟

نه. هم متأسفانه و هم خوشبختانه!

متأسفانه به این دلیل که به ادبیات خیلی علاقه دارم (گرچه مطالعه ام کمه) و همچنین معتقدم که ادبیات یک ملت بهترین نماینده ی فرهنگ اون ملته. ضمنا ادبیات ما واقعا پر از درس و نکات آموزنده است.

و اما چرا خوشبختانه؟ چونکه برخلاف اون چیزی که باید، در کشور ما اهمیت کمی به ادبیات میدن ( حتی این موضوع رو تا حدودی میشه به کل شاخه های رشته ی علوم انسانی تعمیم داد.) و خوب با این وضعیت کار پیدا کردن با مدرک ادبیات چندان راحت نخواهد بود. ضمن اینکه من خودم کارهای عملیاتی رو بیشتر می پسندم.

و اینک سوالات:

1) معنی این بیت چیه:
«به نام خداوند جان و خرد
کزین برتر اندیشه برنگذرد»

2) از حدیث «المؤمن مرآة المؤمن» از پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم چه برداشتی دارید؟

3) مفلس حقیقی کیست؟

4) بندگی چیست؟

5) نشان فقر چیست؟

6) نشان توکل چیست؟

7) درویشی چیست؟

8) غریب کیست؟

9) چیست این سقف بلند ساده ی بسیار نقش؟

10) مذهب اگر عاشقی است سنت عشاق چیست؟

11) دانی کدام دولت در وصف می نیاید؟

12) گر مخیّر بکنندت به قیامت که: چه خواهی؟

13) تحقیقات علمی یعنی چه؟

14) فلسفه یعنی چه؟

15) ماتریال دیالکتیک یعنی چه؟