تبیان، دستیار زندگی

به نام عاشق ترین معشوق

سلام دوستای خوب و عزیزم

یلدا خانم بازم ممونم از حسن توجه شما و همچنین لطفی که همیشه نسبت به این حقیر داشتین.کاری که من کردم،فقط انجام وظیفه بود و بس.

پاسخ های زیبای شما رو خوندم و چند نکته به نظرم رسید که بر حسب وظیفه می خوام خدمتتون عرض کنم.

.........................................................................

طوری که اکثر تاپیکها و مطالب شما بیشترین بازدیدها رو دارن.

خب از این لطف دوستان نسبت به من هست...کم آوردم!!حرف حساب جواب نداره...فکر میکنم دلیلش این باشه که این خلق کردن ها ناخواسته است...واقعا بهش فکر نکردم همینجوری جرقه ای تو ذهنم زده شده و...شاید اگر گفتم نمیتونم خلق کنم به خاطر این باشه که وقتی میگم فلان کارو بکنم دیگه نمیتونم و میشه همون قضیه کلیشه و...

.........................................................................

آفرین،به نکته خیلی زیبا و کلیدی ای اشاره کردین.آخه به نظر من خلق کردن یه جور الهامه که از طرف خدا به ما میشه.چون ما به خودی خود نمی تونیم چیزی خلق کنیم.فقط ما با اعمالمون می تونیم خودمون رو لایق دریافت اون الهام بکنیم.

اینو با یه مثال روشن تر می کنم.

ببینید یه شاعر اگه بخواد شعر رو به زور بگه(شعر کوششی)،یا نمی تونه یا اون چیزی که دلش می خواد نمیشه.اما یه وقتایی هست که یه حس غریبی بهش دست میده،انگار یکی دست احساسش رو میگیره و اون حرفای قشنگ رو روی دفتر شعرش می نویسه.

اگه جسارت به ساحت شاعری یا نویسندگی نباشه خود من هم گاهی یه همچین حس و حال غریبی بهم دست میده.اون موقع هست که احساس می کنم این من نیستم که دارم می نویسم یا شعر میگم!!!شدت این حالت اون قدر زیاده که گاهی من مطالبی رو که با دست خودم نوشتم،چندین و چند بار می خونم و انگشت به دهن و حیرون با خودم میگم،واقعاً اینا رو من نوشتم؟!!! اگه من نوشتم،پس چرا خیلی از معنی ها و برداشت هاش رو تازه بعد از نوشتنش متوجه میشم؟!!! پس یه لحظه اونجا فکر ظاهری ما ازمون گرفته میشه و یه چیزی،یه احساس قوی و خالصانه به ما القا میشه.

مسلماً این احساس و این تجربه برای شما هم ایجاد شده که این حرفا رو می زنین. اون جرقه ای که تو ذهنتون زده میشه،در حقیقت همون الهام و احساس قوی هست.

این احساس رو می تونین از روح زنگار زده عزیز هم بپرسین.فکر می کنم پاسخ ایشون هم چیزی غیر از این نیست(اینو بوضوح میشه از لحن و آهنگ شعرا و نوشته های ایشون برداشت کرد)

پس واقعاً درست و زیبا اشاره کردین به اینکه "خلقت ناخواسته است"

چرا که خالق اصلی خداست و ما تنها رساناهایی هستیم که می تونیم با افزایش درجه خلوص خودمون، پیامها و الهام های الهی رو بیشتر و بهتر به زمین منتقل کنیم.

.....

اما باید توجه کنیم که ایجاد لیاقت و زمینه خلقت،به خواست ما و کاملاً آگاهانه ست،که اسم اون تلاش،اراده و همته.

.........................................................................

 ادامه دارد....

........................
دوم اینکه خب دلیلش اینه که من برای حرف هر کسی ارزش قائل نمیشم...
من یه سری ها رو قبول دارم و یه سری ها رو نه...
یه سری ها رو دوست دارم و یه سری ها رونه...
اینجوری میشه که به حرف کسی اهمیت میدم و به کسی نه...حتی اگه فحش بده
چون گاهی حس میکنم بالاتر از اینیم که با کسی  جر و بحث کنم که ارزششو نداره...چون به هم میریزم
در برابر حرف نامربوط گاهی بی خیال میشم

.....................

یلدا خانم،ما حق نداریم از آدما بخاطر خودشون بدمون بیاد یا خوشمون بیاد،بلکه باید به خاطر اعمال و رفتارشون از اونا خوشمون بیاد یا بدمون بیاد. تازه هیچ آدم بدی تا آخر عمرش ممکنه بد نمونه و برعکس؛پس ما نباید برچسب خوب یا بد مطلق به افراد بزنیم،بلکه باید به عمل و رفتار اونها در هر موقعیت زمانی اهمیت بدیم و نگیم فلان فرد خوبه یا بده،بلکه بگیم فلانی این رفتارش خوبه و این رفتارش بده).

(گفتین مثال بیارم برای حرفایی که برداشت ناصحیح میشه ازشون کرد،یکیش همینه! من می دونم که به احتمال خیلی زیاد منظور شما هم از این صحبتتون همینهایی بود که اشاره کردم،اما این موضوع از صحبت شما برداشت نمیشه..البته با کمی دقت و رعایت همون اصل معروف خودتون،مطمئناً جلوی اینجور برداشتها رو از این به بعد می گیرین.)

در ضمن همون طور که مطمئناً می دونین،آدمای غیرمعصوم همه خاکسترین،حالا یا تیره یا روشن...پس بد یا خوب مطلق نداریم،هر چقدر آدمی بد و بدجنس هم باشه بازم میشه یه صفات خوبی رو ازش یاد گرفت و برعکس،هر چقدر آدمی خوب و مطمئن باشه نمیشه و نباید همه حرفاش رو بدون فکر کردن قبول کرد.

حکمت 80:مؤمن و ارزش حکمت

حکمت گمشده مؤمن است، حکمت را فراگیر هر چند از منافقان باشد.

حکمت 79:ارزش حکمت و بى‏لیاقتى منافق

حکمت را هر کجا که باشد، فراگیر، گاهى حکمت در سینه منافق است و بى‏تابى کند تا بیرون آمده و با همدمانش در سینه مؤمن آرام گیرد.

......................

من می گم،ما نباید نسبت به حرف نادون ترین و بدجنس ترین آدمها بی تفاوت باشیم، و همچنین نباید حرف بهترین و عالم ترین افراد رو بدون تفکر بپذیریم(حتی اگه اون فرد علی باشه،چون خود مولا به ما دستور میده که اول به حکمتها فکر کنین و بعد عمل کنین...البته مسلماً اگه ما به حکم عقل،حقانیت علی رو اثبات کردیم،باید هر چی میگه قبول کنیم،اما نه کورکورانه و بدون تفکر و اندیشه...

تاپیک "چرا اسلام" تو انجمن معارف یه نمونه خیلی خوب برای این موضوعه)

................

می دونم که این مطالب رو می دونین،اما می دونم که اینو هم میدونین که همه اینها رو برای یادآوری عرض کردم(بیشتر از شما برای خودم)!

................

اما این حرفتون رو کاملاً قبول دارم که نباید آدم  با هر کسی بحث کنه،چون گاهی اوقات بیهوده هست و به قول خودتون فقط باعث میشه آدم به هم بریزه و البته حرفای نامربوط رو هم همون طور که اشاره کردین،باید بهشون بی توجهی کرد.

باید بگم به لطف خدا و همت خودتون،کم کم اون حساسیت کنترل نشده،داره هدایت میشه و از حساسیت روی چیزای بیخودی و حرفای نامربوط به حساسیت روی شناخت هر چه بهتر خودتون و درنتیجه خدا و عاشق واقعی اون شدن کشیده میشه؛به حساسیت روی مدیریت زمان و حساسیت روی همه اتفاقات و پدیده ها برای شنیدن ندای نازنین خدایی که در همین نزدیکیست

ان شاءالله که هممون این طنین هستی فزای عشق رو با تمام وجود احساس کنیم...

.......................

به نام خدا

سلام

راستش نمی خواستم مطلبی توی این تاپیک ثبت کنم چون از نقد دوستان خیلی لذت می بردم و دوست داشتم که بیشتر خواننده باشم تا نویسنده ولی چون توی مطالب یلدا خانم دیدم که اسم من برده شده گفتم بیام مطلبی بگم و برم

یه موضوعی بود که دوست داشتم بهت بگم یلدا جون و اون اینکه مطالب و حوادثی که برات اتفاق می افته را مدت زمان زیادی در ذهنت نگه می داری خیلی از مطالب را فقط باید شنید و از کنارشون رد شد اگه بخواهی مدت زیادی اونها را توی ذهنت نگه داری باعث می شه که نسبت به مسائل جدید گنجایش کم تری داشته باشی و حساس تر بشی ذهنمنون هر چند وقت یکبار نیاز به خانه تکانی داره حتما این خانه تکانی را انجام بده مطمئن باش راحت تر می شی .

نمونه اش همون موضوعی است که من توی صندلی داغت نوشتم و حتی با وجود اینکه گفتم اشتباه از طرف من بوده هنوز ذهنت درگیر اون هست .

راستش من هم وقتی توی سن تو بودم خیلی از روحیات تو را داشتم به خصوص اینکه خیلی سریع حوادث پیرامون ناراحتم می کرد ولی به مرور زمان و با تلاش خودم تا حدود زیادی رفع شد تو هم مطمئن باش چند سال دیگه به موضوعاتی که قبلا تو را ناراحت می کرده می خندی .

ببخشید که مزاحم شدم