تبیان، دستیار زندگی

سلام به همه ی دوستان عزیز

تو این تاپیک ما میخواییم تو درک و عقل شما شریک شیم

میخواییم تمامی تجارب شما گوهر های ارزشمند رو تو این تاپیک جمع آوری کنیم

همه میدونیم که عمر آدمی محدود هست و توان آزمایش همه ی راه ها رو نداره و مجبوریم بعضی چیزا رو بدون  تجربه از طریق امتحان کردن قبول کنیم و نیازمند تجارب همه ی شما دوستان هستیم

خواهشا همه بیایین زکات علم و تجربتونو بدین

میدونیم همتون کلی تجربه های خوب و بد داشتین و خیلی میتونین به ما تازه کارها کمک کنین

پس هر تجربه ای هر چندتا تو هر زمینه ای دارین .....بسم الله

سلام

منم تو تا پدربزرگامو از دست دادم و خیلی باهاشون مانوس بودم و گاهی اوقات دلم واسشون تنگ میشه حتی برای پدر پدربزرگ مادریم

دورانی داشتیم اون زمونا تو یه شرایط خیلی خاص بودیم که رابطم با پدربزرگام بیشتر شد و این رابطه زیاد طول نکشید و خدا رفتگان شما رو بیامرزه

اما نمی دونم چرا هنوز گریه تو مراسم عزا رو درک نمی کنم اصلا گریه نکردم الان بعد از سالها که دوستم پدربزرگشو از دست داد و اتفاقا اونم خیلی صمیمی بود باهاش و آخر عمری همنفس هم بودن پرسیدم اونم صلا گریه نکرده بود دیدم که من غیر طبیعی نیستم

راستش یه جورایی زورم میاد گریه کنم به دلیلی غیر اون چیزی که تو ذهنمه و بهتون نمی گم

موفق باشید و از لحظات عمرتان بهترین استفاده را ببرید

تجربه:
همیشه تو یه دسته کلید اون کلیدی که میخوایین آخرین کلیده:))

من هر روشی تونستم امتحان کردم نشد
جالب اینه تو جا کفشی هم آخرین قفسه ای که باز میکنم کفشی که میخوام رو پیدا میکنم:))حتی اگه قاطی پاطی در ها رو باز کنم یا اون کلیدا رو انتخاب کنم:)

سلام
نه بابا
چی میگی
جدی میگی
هه اینو باش:)))

هیچ وقت به خاطر دیگران از ظرفیت خودتون کمتر استفاده نکنین...خاکی بودن رو بزارین واسه موقعش...از حداکثر توانتون تو همه شرایط استفاده کنین...حتی تو رقابت با دوستاتون
نه تنها از همه ی استعدادتون بلکه همهی امکاناتتون رو هم به کار بگیرین...هیچ وقت به خاطر قدرت و پیروزیتون از کسی خجلت نکشین...عذر خواهی نکنین

سلام یه سلام تلخ... خیلی تلخ

نمیدونم چجور بگم... ولی اینكه دوستت رفیقت كسی كه خیلی وقته باهاش رفیقی بخواد درموردت بد قضاوت كنه... بخواد از رفتار تو برداشت دیگه ای كنه.. ادمو داغون میكنه... شایدم خیلی رفیق نبودید... ولی جدیدا اونو رفیق شفیق میدونستی.. بعد اینطوری میشه... اووووووووووووووووووووووف

دهكده در حال نابودیه...................................

خوبم من... بی خیال.. میخواستم فقط بنویسم حالم بده... ولی گفتم قرار دوستانمون چیز دیگه ایه....

یه نفس عمیقققققققققققققققق

من خوبم

:)

میگم سلطان تو خجالت نمكیشی؟... نه واقعا خجالت نمیكشی؟ آخه از عید تا حالا یه صندلی داغ نذاشتی ها... ای بابا... همین حامد رو بنشون رو صندلی دیگه... یه خرده بخندیم بهش دلمون وا شه.... خب دیگه شب بخیر

امام صادق (ع) یک حدیثی دارن خیلی جالبه : می فرماین که به دوستت همونقدر از رازهات رو بگو که اگه به دشمنت هم بگی مشکلی پیش نیاد و عیبی نداره چون ممکنه این دوست یک روزی دشمنت بشه. (جلد 71 بحار صفحه 177)

این نکته فوق العاده مهمه و البته رعایت حد و مرز دوستی هم سخته.

یه مدت پیش یک بنده خدایی خیلی اظهار دوستی به من میکرد نگو فقط می خواست به اهداف ای برسه که تو ذهنش بود. اصلا بعضیها در دوستی فقط دنبال منافع خودشونن
خلاصه که باید در برخورد با مردم خیلی احتیاط کرد.

پ.ن: دهکده جان نوشته هات رو که خوندم یاد این حرفها افتادم.

سلام

ممنون هیون جان....

ولی میدونی این دوست من ایرادی نداره.. اشكال من بود كه ازش انتظاریو داشتم كه نباید میداشتم...و اشكال دیگه خودم بودم.

الان خیلی حالم خوبه.

درپناه حق

خب خداروشکر که خوبی. من دارم به یک نتیجه جدید میرسم. به نظرم آدم وقتی راحته که از هیچ کس انتظار هیچ چیز رو نداشته باشه یعنی دائما احتمال خطا یا اشتباه سهوی رو برای افراد در نظر بگیره.

با نام خدا و سلام
با دوستانمون جوری رفتار کنیم که اگر بینمون شکراب شد مشکلی پیش نیاد و با دشمنانمون هم جوری باشیم که اگر روزی دوست شدیم شرمنده نباشیم.