دیگران با دیدن رفتار ما چه فکری می کنند ؟!
هر شهر و منطقه ای ، دارای آداب و رسوم خاصی است كه بنا به شرایط زندگی آن منطقه ، شكل گرفته است
اما در بیشتر مناطق دنیا ، اصول و مبانی مشتركی برای آداب ، رسوم و رفتار اجتماعی ، شناخته و تعریف شده است كه توجه به آنها در هر جامعه ای و بین هر ملتی موجب موفقیت آن جامعه و ملت در ارتباطات اجتماعی می شود .
مثلاً دروغ در همه جای دنیا زشت و ناپسند است ، دورویی ، تهمت زدن ، سخن چینی و ... هم چنین اند اما مهربانی و ابراز محبت ، قدرشناسی ، رعایت حق تقدم ، وفاداری ، استقبال و بدرقه میهمان ، رعایت نظافت و بهداشت و ... اموری نیك و پسندیده شمرده می شوند .
اصولاً با پرهیز از رفتارهای نكوهیده و ناپسند و با رعایت ادب و نزاكت و اصول معاشرت و رفتارهای اجتماعی ، راحت تر می توان ارتباط اجتماعی موفقی با دیگران داشت و امتیازات فراوانی از این گونه روابط كسب كرد .
اصولاً نزاكت یا رفتار عبارت است از طرز برخورد افراد با یكدیگر در زندگی روزمره .
رفتار نیك و پسندیده ، شخصیت فرد را به گونه ای ناباورانه رشد می دهد و او را شخصی با ادب ، موجه و مقید جلوه می دهد لذا باید حداقل هایی از اصول رفتاری را كه رعایت آن در جوامع معمول و رایج است رعایت كنیم .
مثلاً طرز صحبت كردن با دیگران ، نحوه پوشش و اصول لباس پوشیدن در برابر دیگران ، شیوه غذاخوردن در جمع و در حضور دیگران ، رعایت اصول میزبانی و میهمانی و ...
البته به كارگیری اصول و رعابت رفتارهای اجتماعی به هیچ روی به معنای كلاس گذاشتن و روشنفكرمآبی و تحصیلكردگی و پاستوریزه بودن و ... نیست و در اصل رعایت حریم خود و حقوق دیگران است ؛ چرا كه قشرهای جامعه نسبت به هم حقوقی دارند كه ملزم به انجام آن هستند و حقوق همكار ، حقوق همنشین ، حقوق همشاگردی ، حقوق همسایه ، حقوق همسفر و ... از جمله آن است .
حتی از نظر اسلام ، معاشرت وقتی سالم است كه همنشینان به اقامه حقوق هم و ادای آن همت گمارند .
گرچه رعایت بعضی از رفتارهای اجتماعی و آداب معاشرت ممكن است سخت و مغایر با تمایلات شخصی برخی باشد ولی به سبب آن كه خانواده و هویت و اصل و نسب و فرهنگ شهر ما با رفتار ما شناخته می شود ، برای صیانت از حریم و آبروی فردی و اجتماعی و شهری خود ناگزیر به رعایت آن هستیم و چه بسا رعایت نكردن برخی آداب باعث رنجش خاطر افراد و سوء تفاهم شود