در نشست خبری فیلم «پاریس تا پاریس» مطرح شد؛
لطیفی: «پاریس تا پاریس» واگویه‌های دل خودم است
کارگردان فیلم «پاریس تا پاریس» عنوان کرد: این اثر واگویه‌های دل خودم است و البته معتقدم بعد از ساخت این همه فیلم برای مردم، می‌توانم اثری را برای دلم بسازم.
به گزارش ستاد خبری بیست و نهمین جشنواره فیلم فجر، نشست نقد و بررسی فیلم سینمایی «پاریس تا پاریس» با حضور محمدحسین لطیفی کارگردان، محمدکاظم بلوچی نویسنده، منصورسهراب‌پور تهیه‌کننده، سیامک مهماندوست تدوینگر، یاسمین نوروزی بازیگر خردسال و منوچهر اکبرلو مدیر نشست در سالن سعدی برج میلاد برگزار شد.
در ابتدای نشست اکبرلو خطاب به لطیفی گفت: بعد از ساخت سریال «قلب یخی» به سراغ ملودرامی رفتید که می‌کوشد احساسات تماشاگر را تحت تاثیر قرار دهد، دلیل ساخت این اثر چه بود؟
لطیفی در پاسخ به سئوال فوق افزود: مشغول ساخت «قلب یخی» بودم که به دلیل متوقف شدن آن فیلمنامه «پاریس تا پاریس» خواندم، البته از آن استقبال کردم و در فاصله زمانی که تا اغاز ساخت مجدد این سریال فرصت داشتم و با همکاری آقای سهراب‌پور تولید «پاریس تا پاریس» را آغاز کردم.
وی ادامه داد: ساخت این فیلم در حالی آغاز شد که اعتصاب داخلی فرانسه شروع شده و روابط ایران و پاریس چندان مناسب نبود به همین دلیل کار به سختی جلو می‌رفت.
این کارگردان با بیان این که «پاریس تا پاریس» یک زنگ تفریح برای تغییر حال و هوایم محسوب می‌شد، گفت: قبل از انقلاب یک سری اتفاق‌ها برای جوانان رخ می‌داد که جریان زندگی‌شان را تغییر می‌داد و البته همه اتفاق‌های این فیلم نیز رئال بود بنابراین گمان نمی‌کنم که این فیلم توهین به فرهنگ ملی محسوب شود.
وی در پاسخ به این سئوال که چرا کشور فرانسه بسیار خوب نشان داده شده است، مگر این کشور در زمان جنگ تحمیلی به عراق سلاح شیمیایی نمی‌داد؟، توضیح داد: حرف شما را قبول دارم و البته چند سال پیش سریالی ساختم با عنوان «خبرنگار خارجی» که 280 دقیقه بود و 85 دقیقه آن حذف شد این فیلم نیز در این زمینه ساخته شده بود اما بهتر است مردم یک سرزمین را از دولتمردان آن جدا کنیم چرا که تفکرشان با یکدیگر متفاوت است.
وی با تاکید بر این که کاملا آگاهانه می‌دانم برخی از صحنه‌ها گل درشت است، بیان کرد: معتقدم بیننده می‌تواند با برخی از این نوع صحنه‌ها ارتباط برقرار کند، که نمونه‌اش سینمای هند است. اما اگر فرصت بیشتری برای بازنویسی فیلمنامه پیدا می‌کردم شاید راه‌حل بهتری برای این دست از صحنه‌ها ایجاد می‌کردم. بنابراین انتقاد دوستان را رد نمی‌کنم.
همچنین کاظم بلوچی نویسنده فیلمنامه این فیلم عنوان کرد: این فیلم سه الی چهار سال پیش برای مدیوم سینما نوشته شد و منصور سهراب‌پور که تهیه‌کنندگی‌اش را برعهده گرفت، ترجیح داد آن را با مشارکت شبکه سحر به تولید برساند. ضمن آن که اگر فیلمنامه‌ها ضعیف هستند، به دلیل نداشتن اندیشه و تفکر مناسب و البته تحقیق است. به همین دلیل همین سوژه‌های ضعیف به تولید می‌رسند.
سهراب‌پور تهیه‌کننده نیز در صحبت‌هایی کوتاهی به بودجه اثر خود اشاره کرد و گفت: 650 میلیون برای ساخت فیلم «پاریس تا پاریس» هزینه شد.
درادامه لطیفی تاکید کرد: بعضی اوقات دلم می‌گیرد که فیلمسازان آمریکایی پرچم خود را با افتخار در آثارشان نشان می‌دهند و همه کف می‌زنند اما نمی‌دانم چرا ما ایرانیان چنین عرقی به آیین‌های خود نداریم. ایرانی شدن برای خیلی‌ها شعار شده به خاطر همین در خارج از کشور اگر از آن‌ها بپرسند «ایرانی هستید» می‌گویند no، no. اما سئوال اینجاست زمانی که ایرانی هستید چرا پنهان می‌کنید؟ من به آئین‌های کشورم افتخار میکنم و خوشحال می‌شوم بعد از مرگم روی تابوت خودم نیز پرچم ایران بکشم.
مهماندوست تدوینگر با بیان این که تاکنون فیلم‌هایی مانند «نیش زنبور» و«شکلات داغ» را تدوین کرده‌ام، گفت: از ابتدا قرار بود فیلم یک مرثیه باشد و البته در مورد تمام صحنه‌های آن از قبل هم‌فکری شده بود.
در ادامه لطیفی در پاسخ به سئوال یکی از حاضران که بهتر است شما و آقای حاتمی‌کیا فیلم خود را بسازید، تاکید کرد: اگر من و آقای حاتمی‌کیا مانند همان فیلم‌های قبلی خود را باز هم بسازیم به مرگ حرفه‌ای دچار شده‌ایم و به نظرم بهتر است اجازه تجربه‌های مختلف را به فیلمسازان دهیم، این در حالی است که بسیاری از نقدهای شما منتقدین را قبول دارم.
وی ادامه داد: به دوستان نزدیکم قبل از نمایش فیلم گفتم اگر می‌خواهید فیلم ببینید بروید فیلم‌های دیگر را تماشا کنید زیرا «پاریس تا پاریس» واگویه‌های دل خودم است و البته معتقدم بعد از ساخت این همه فیلم برای مردم می‌توانم اثری را برای دلم بسازم.
در پایان این نشست اکبرلو با بیان اینکه شما همیشه برای مخاطب فیلم ساختید بنابراین آن‌ها انتظارات بیشتری از آثارتان دارند، افزود: بسیاری از فیلمسازان با بودجه‌های دولتی فیلم می‌سازند و هیچ گاه فیلم شان اکران نمی‌شود و در آرشیو یک ارگان دولتی ضبط و ثبت می‌شود اما آثار شما از این دست فیلم‌ها محسوب نمی‌شود.
