تبیان، دستیار زندگی

سلام

از اسم تاپیک معلومه که چی قراره توی این تاپیک بذاریم ، پس بدون هیچ مقدمه ای میریم سراغ اصل مطلب !!

مداحى داخل دسته عزادارى بر روى چهار پایه ایستاد بود و شعرى مى خواند ((دیدى كه شجاعت به جهان شد زكه ظاهر)) این مصرع اول شعر بود هر چه خواند مصرع بعد را یادش نیامد، فقط مى دانست آخرش حبیب بن مظاهر است سرانجام گفت :
دیدى كه شجاعت بجهان شد زكه ظاهر
او او او او او او حبیب بن مظاهر

قاضى در محكمه از متهم پرسید: خواندن و نوشتن میدانى ؟ متهم جواب داد: خواندن را خیر ولى مى توانم بنویسم ! قاضى گفت : بسیار خوب چند كلمه اى بنویس ببنیم ، متهم خطهاى روى كاغذ كشید و گفت ، بفرمائید آقا این نمونه خط من است ، قاضى پرسید اینها چیست كه تو نوشته اى اینكه چیزى خوانده نمى شود خودت بگو چه نوشته اى ؟
متهم گفت : آقا من كه اول عرض كردم خواندن بلد نیستم و فقط نوشتن مى دانم پس معلوم مى شود، شما هم مثل من خواندن نمى دانى

بهاء الواعظین معرف مى گوید: در ابتداى مشروطه به خانه اى رفتم پیرزن و دختر جوانى در آنجا بودند، پیرزن پرسید: منظور از مشروطیت چیست ؟ گفتم : قوانین جدید گفت : مثلا چه چیزى جدیدى ؟ من شوخیم گرفت گفتم : مثلا دختران جوان را به پیر مردان دهند و زنان پیر را به جوانان ، دخترش گفت : این چه فایده اى دارد؟ پیرزن بلافاصله گفت : اى بى حیا حالا كار تو به جائى رسیده كه بر قانون مشروطه ایراد مى كنى .

یك نفر دهاتى از شهر براى زن جوانش كه در عمر خود آیینه ندیده بود، آیینه اى خریدارى كرد هنگامى كه آیینه را به خانه آورد زن بیچاره همین كه صورت خود را در آیینه دید تصور كرد شوهرش زن تازه اى به خانه آورده و شكایت پیش مادرش برد و آیینه را به او نشان داد، پیرزن هم كه هرگز آیینه ندیده بود همان صورت زشت و پرچین خود را در آیینه دید و در مقام دلدارى به دخترش بر آمده و گفت : ننه جان غصه نخور كه این عجوزه هرگز جاى تو را در دل شوهرت نخواهد گرفت .

روزى امیرالمؤ منین على علیه السلام به اتفاق عمر و ابوبكر به راهى مى رفت و حضرت على در مابین آن دو قرار گرفته بود چون حضرت على كوتاه و چاق بود و ابوبكر و عمر هر دو بلند قد و دراز بودند عمر از روى شوخى گفت : (( ((انت فى بیننا كنون لنا)) )) یعنى تو در میان ما دو نفر مانند نون لنا هستى و این اشاره به كوتاهى قد امام بود.
ولى امام لطیفه عمر را بى جواب نگذاشت و در جوابش فرمود: (( ((انا ان لم اكن فانتم لا)) )) یعنى اگر من نباشم شما نیستید چون اگر حرف نون را از میان لنا برداریم مى شود لاكه بمعنى نیستى است

گدائى به دهى رسید و جمعى از كدخدایان را دید كه آنجا نشسته اند، گفت : مرا چیزى بدهید و گرنه به خدا قسم با این ده همان كنم كه با آن ده كردم ایشان ترسیدند گفتند: مبادا كه او ولى یا ساحر و جادوگر باشد كه از او خرابى بده ما رسد آنچه خواست به او دادند، بعد از او پرسیدند كه با آن ده چه كردى ؟ گفت : آنجا در خواست كمك كردم به من چیزى ندادند لذا به اینجا آمدم اگر شما هم چیزى نمى دادید اینجا را رها مى كردم و به ده دیگرى مى رفتم

و یا گویند شخصى كه قصد ازدواج داشت ، براى انتخاب همسر مورد نظر خود به پیش یكى از علماء رفت و از او استخاره خواست ، او هم قرآن را باز نمود، این آیه آمد: (( جنات تجرى من تحتها الانهار )) (یعنى باغهاى ((زیبائى ))است كه از زیرش نهرها جارى است ) آن عالم به او گفت : اینكه مى خواهى با او ازدواج كنى بسیار زیبا و خوشگل است ولى شبها در رختخوابش ادرار مى كند، بعد آن شخص با او ازدواج كرد و قضیه درست در آمد.

حكایت شده كه یك نفر یك چشمى پشت سر امام جماعتى نماز خواند، و امام جماعت پس ار حمد سوره بلد را خواند و گفت : (( الم نجعل له عینین ،)) آیا براى او دو چشم قرار ندادیم ، یك چشمى در نماز گفت : نه خدا براى من یك چشم قرار داده و تو دروغ گفتى ، و نماز پشت سر دروغگو باطل است چون مرتكب گناه كبیره شده اى .

حكایت شده كه یك نفر كه از اهالى بصره بود با شخصى كه از اهل كوفه بود درگیر شدند بصرى به كوفى گفت : اگر یك سیلى به روى تو بزنم تو پرت مى شوى به مدینه ، كوفى گفت : در این صورت دوست دارم یك سیلى دیگر به آن طرف صورتم بزنى تا خدا حج را نصیبم گرداند و با دست تو به حج بروم .

گویند: كه امام جماعتى نماز مى خواند پس از حمد داشت سوره را مى خواند كه رسیده به این آیه (( و ما تلك بیمینك یا موسى )) دزدى كه موسى نام داشت و چیزى دزدیده بود و دستش بود فورا ار آنجا بیرون رفت و گفت : این شیخ حتما جادوگر است و با ترس ار آتجا پا به فرار گذاشت .