تبیان، دستیار زندگی

سروده های مرتبط با مهدویت را لطف نموده و اینجا بیاورید

(ناز نگاه)
شــیفته نـاز نگاهت شــد دلم
همنشین عطــر نابت شـد دلم

لحظه هایم با حضورت دلنشین
حضرت عباسی فدایت شد دلم

بهروز رها

((از تو))
من از تو می¬گویم،
ای همه گلواژه¬ی مهربانی.

بر اوج قله شعرم،
لانه کرده¬ای،
و بر دشت دلم،
بر شاخسار سپیدار محبت،
جا گرفته¬ای.

من از تو می¬گویم،
ای نهایت خواهش.

نیازم رقصیدن،
دست در دستت،
به گرد شمع یکدلی.

پرتو عشقت را،
بر من بتاب.

بهروز رها

((بهانه))
ترا میخــواند این دل امشب ایجان

ســرم را كی تو میگـیری به دامان


دلم امشب تـرا گـــــــیرد بهــــــانه

شــده چشــــم دلم از غصه گریان


هــــــوای دیـــدنت در دیـــده مــن

فضــای ســینه ام از غـم پریشـان


سراسر نقش جان در انتظار است

وجــودم از فــراغت گــــشته نالان


به پایت می نشــــینم تـا بیــــایی

اگـــرچه پای عمــرم گــشته لرزان


دلـــم را با نگـــاهت آشـــــنا كــن

تـو كه دارد نگـــاهت طــــعم باران


بیــــــا ای وصــــل تو درمان دردم

رهــــایم كن ز بنــد هجـر و حرمان

بهروز_((رها))

(خانه احساس)
بیدارم هرشب تاسحر،ازشوق وصلت یارمن
امشب بیا ای نـازنین، بگشـا گره از کار من

اینک که از هجران تو، افتاده ام در خاک غم
یکدم به بالینم بیا، ای مونس و غمخوار من

با دیده ام ای جان بیا ، بر گیرم از پایت غبار
خاک رهت مرهم شـود ، بر دیـده بیـمار من

بی چهره¬ات محزونم و چشمم به راهت بی قرار
بازا که غم بیرون شـود ، از ســینه تبدار من

آمد به آخر تاب من ، بی تو چگونه سر کنم
بنشین ز لطفی در برم ، ای همدم و دلدار من

در خانه احســاس من ، پیچد شمیم عشق تو
انـدیشــه دیدار تو ، زیبــاترین پنـدار مـن

از بند حسرت ای صنم، با بودنت گردم «رها»
گلـواژه شـعرم تـویی ، ای رونـق افکار مـن

بهروز ((رهـا))

(وصل)
غم رود از دلم بـه در، تا که نشینی به بـرم
چتر صفا کشد همی،شمس لقایت به سرم

خنـده ز دیـدار رخت ، بر لب من رقصانست
حلـقه مســتانه زده ، مهر و وفا دور و برم

این تن خاکیم اگر، خسـته ز هجر رخ توست
غرقه شـادی می شــود ، تا که درآیی ز درم

بیـا که پر گیرم از وصـل تـو ای نگار مـن
بی تو یقین می شکند،هم دل وهم بال وپرم

از بر مـن دگـر مـرو ، ای همه انتـظار مـن
از سر شادی می نهم،خاک قدومت به سرم

شعر طراوت و صفا ، جوشـدم از دل «رهــا»
تا کـه شـبی سحـر کـنم بـا تو و دیده ترم

بهروز((رها))

اجرتان با اباصالح المهدی(ع)

منتظر حضور بیشترشان هستیم

از فاصله ای دور به هم می ریزد
بتخانه مغرور به هم می ریزد
می آیی و از صلابت هر قدمت
بت های زر و زور به هم می ریزد

عبدالرحیم سعیدی راد

تقویم ، شرمسار هزاران نیامدن

یک بار آمدن وَ پس از آن نیامدن

این قصه مال توست بیا مهربانترین!

کاری بکن چقدر به میدان نیامدن؟

این خانه ی پر از گلِ پژمرده هم هنوز

عادت نکرده است به مهمان نیامدن

باران بدونِ آمدنش نیست بی گمان

مرگ است در تصور باران ، نیامدن

اما تو با نیامدنت نیز حاضری

کم نیست از تو چیزی ازین سان نیامدن

اشیاء خانه جمله ی تاریکِ رفتن اند:

آیینه ، عکس ، پنجره ، گلدان ، نیامدن...


محمد سعید میرزایی