تبیان، دستیار زندگی

اگر خاطره یا حکایتی شیرینی از خودت یا دیگران یا گذشته ها داری بیا اینجا

آورده اند كه بهلول سكه طلایی در دست داشت و با آن بازی می نمود. شیادی چون شنیده بود كه بهلول دیوانه است جلو آمد و گفت: اگر این سكه را به من بدهی در عوض ده سكه كه به همین رنگ است به تو می دهم!بهلول چون سكه های او را دید دانست كه سكه های او از مس است و ارزشی ندارد به آن مرد گفت به یك شرط قبول می نمایم! اگر سه مرتبه مانند الاغ عرعر كنی . شیاد قبول نمود و مانند خر عرعر نمود. بهلول به او گفت: خوب الاغ جون چون تو با این خریت فهمیدی سكه در دست من است از طلاست. من نمی فهمم كه سكه های تو از مس است. آن مرد شیاد چون كلام بهلول را شنید از نزد او فرار نمود.

روزی سوداگری بغدادی از بهلول سوال نمود من چه بخرم تا منافع زیاد ببرم؟ بهلول جواب داد آهن و

پنبه. آن مرد رفت و مقداری آهن و پنبه خرید و انبار نمود اتفاقا" پس از چند ماهی فروخت و سود

فراوان برد. باز روزی به بهلول بر خورد . این دفعه گفت بهلول دیوانه من چه بخرم تا منافع ببرم؟

بهلول این دفعه گفت پیاز بخر و هندوانه. سوداگر این دفعه رفت و سرمایه خود را تمام پیاز خرید

و هندوانه انبار نمود و پس از مدت كمی تمام پیاز و هندوانه های او پوسید و از بین رفت و ضرر

فراوان نمود. فوری به سراغ بهلول رفت و به او گفت در اول كه از تو مشورت نموده، گفتی آهن

بخر و پنبه ، نفعی برده . ولی دفعه دوم این چه پیشنهادی بود كردی؟ تمام سرمایه من از بین

رفت. بهلول در جواب آن مرد گفت روز اول كه مرا صدا زدی گفتی آقای شیخ بهلول و چون مرا

شخص عاقلی خطاب نمودی من هم از روی عقل به تو دستور دادم . ولی دفعه دوم مرا بهلول

دیوانه صدا زدی ، من هم از روی دیوانگی به تو دستور دادم . مرد از گفته دوم خجل شد و مطلب

را درك نمود.

روزی هارون الرشید مبلغی به بهلول داد كه آن را در میان فقرا و نیازمندان تقسیم نماید بهلول وجه

را گرفت و بعد از لحظه ای به خود خلیفه رد كرد. هارون از علت آن سوال نمود. بهلول جواب داد كه

من هر چه فكر كردم از خود خلیفه محتاج تر و فقیر تر كسی نیست. این بود كه من وجه را به خود

خلیفه رد كردم . چون می بینم مامورین و گماشتگان تو در دكان ها ایستاده و به ضرب تازیانه مالیات

و باج و خراج از مردم می گیرند و در خزانه تو می ریزند و از این جهت دیدم كه احتیاج تو از همه

بیشتر است لذا وجه را به شما بر گرداندم.

روزی وزیر خلیفه به تمسخر بهلول را گفت : خلیفه تو را حاكم به سك و خروس و خوك نموده است .

بهلول جواب داد پس از این ساعت قدم از فرمان من بیرون منه، كه رعیت منی. همراهان وزیر همه به خنده

افتادند و وزیر از جواب بهلول منفعل و خجل گردید.

یاد دارم که ایام طفولیت، بسیار عبادت می‌کردم و شب را با عبادت به سر می‌آوردم. در زهد و پرهیز جدیت داشتم. یک شب در محضر پدرم نشسته بودم و همه شب را بیدار بوده و قرآن می‌خواندم، ولی گروهی در کنار ما خوابیده بودند، حتی بامداد برای نماز صبح برنخاستند. به پدرم گفتم: از این خفتگان یک نفر برنخاست تا دور رکعت نماز به‌جای آورد، به گونه‌ای در خواب غفلت فرو رفته‌اند که گویی نخوابیده‌اند بلکه مرده اند.
پدرم به من گفت: عزیزم ! تو نیز اگر خواب باشی بهتر از آن است که به نکوهش مردم زبان گشایی و به غیبت و ذکر عیب آن‌ها بپردازی.
نبیند مدعی جز خویشتن را
که دارد پرده پندار در پیش
گرت چشم خدا بینی ببخشند
نبینی هیچ کس عاجزتر از خویش

گلستان

خوا جه ای زشت روی از او پرسید، از میان

حیوانات عالم ، كدامین را بیشتر دوست داری.

بهلول گفت: تو را. !!

بهلول پای پیاده بر راهی می گذشت . قاضی

شهر او را دید و گفت:

شنیده ام " الاغت سقط شده " و تو را تنها گذارده

است!

بهلول گفت:

تو زنده باشی. یك موی تو به صد تا الاغ من می ارزد .

هارون الرشید از بهلول پرسید: دوست داری خلیفه

باشی؟

بهلول گفت: نه.

هارون پرسی:

چرا؟

بهلول گفت: از آن رو كه من به چشم خود تا به حال

" مرگ سه خلیفه " را دیده ام ، ولی تو كه خلیفه ای ،

" مرگ دو بهلول " را ندیده ای.

روزی بهلول را خبر آوردند كه فلانی سكته ناقص كرده

است.

بهلول گفت:

اگر او را" مغزی كامل بودی " ، سكته ناقص

ننمودی...؟!

بهلول را دیدند بر بالای تپه ای نشسته و دست و پا

همی زد.

پرسیدند : تو را چه می شود كه دست و پا همین زنی؟

گفت:

نا گهان در " فكر " فرو رفته ام ، دست و پا می زنم

تا از" آن بیرون آیم . "

( عحبا كه این بهلول ما ، آگاه هم بوده است از این :

" مباحث روان شناختی." )