تبیان، دستیار زندگی

به نام خدا

در قرآن بیان شده است که عده ای از انسانها تا ابد  در جهنم خواهند ماند،

حال سوال این است که هدف از خلقت این افراد این بوده است که موجب آزمایش و تجربه آموزی دیگران باشند و هیزمی بیش نیستند ؟! که در این صورت چرا جهنم را مجازات این افراد تلقی میکنیم؟

و اگر نه ، آفرینش خلقتی که حتی به اندازه ای هدف خلقت خود را برآورده نمی کند که بتواند پس از میلیاردها میلیارد سال  سوختن و تنبیه و تجربه این حقیقت تلخ راه بازگشتی پیدا کند و ندای فطرت ، مرسلین و مجازات در درگاه خداوند  نیز اثری در او نخواهد داشت  چگونه با حکمت رب العالمین مطابقت دارد؟

به نام خدا
سلام
پس جواب خدا به این بنده عاصی این میتونه باشه
بنده من !من تو را افریدم وبهت اختیار دادم تا خودت راهت رو انتخاب کنی
یعنی اینقدر برام ارزش داشتی که بهت اون چیزهایی دادم که به بقیه دادم
تا یک روزی نگی چرا منو از هستی ساقط کردی شاید اگر بهم اجازه میدادی موجود بشم خطا نمیکردم ؟؟؟
این از عدل و احسان منه که بهت حیات دادم واز روح خودم درتو دمیدم تا موجودیت خودت را اعلام کنی
اما ای بنده من!تو در عوض این لطف من چه کردی؟
بهت راه حق نشان دادم تکذیب کردی!!
بهت قدرت وتوانایی دادم مغرور شدی ومن که خالقتم رو انکار کردی !!!
بهت علم دادم تا در راه درست خرج کنی اما راهی رو انتخاب کردی که تو را از رفتن بهش منع کرده بودم !!!
پس اگر جهنمی شدی از فعل خود توست نه از من .

به نام خدا
سلام
راستی نظر شما درباره این سوال چیه؟فکر میکنید خدا بهش چه جوابی بده ؟

====

سلام و متشکرم

راه سوم اینه که : معلم می تونه شاگرد تنبل را از کلاس اخراج کنه یا وقتی از قبل می دونه که یکی فقط شرارت می کنه اصلا سر کلاس راه ندهد!

چرا با عدل خدا سازگار نیست که عده ای را خلق کند و عده ای را خلق نکند ؟! خدا فقط کسانی را خلق می کرد که این خلق شدن به نفع آنها باشد ، شاید نوزاد نداند که آتش خطرناک است ولی والدین که میدانند آتش دست او ندهند ، یک مثال بزنم : همین الان اگر قبل از تولد پزشکان مطمئن باشند که فرزند داخل رحم ناقص الخلقه است و یا بیماری غیر قابل علاجی دارد طبق قانون اجازه سقط آن را می دهند و آنطور که من پرس و جو کردم مراجع هم در صورت پرداخت دیه اینکار را مجاز میدانند . 

 راستی در مورد جواب سوال گناهکار ، کسی که موجود نیست چگونه می تواند شکایت کند که چرا من را خلق نکردی ؟ ولی کسی که خلق شد می تواند اعتراض کند که چرا خلق نمودی ؟

زمانی هیچ نبود و خداوند همه را بوجود آورد می توانست کسانی که خالدین جهنم خواهند بود ، حتی در عالم قبل از تولد بوجود نیاورد . 

گناهکار قبول دارد الان جزای اعمالش جهنم و سوختن است ولی اگر خلق نمی شد ...؟! اصلا نبود و عدم بود دیگر چه کسی اعتراض می کرد ؟

خداوند کسانی را خلق می کرد که پس از گذشتن از دنیا و [و حتی مدتی در جهنم ] بالاخره به حقیقت و تکامل می رسند، می آمدند درس می خواندند و امتحان میشدند و بالاخره به نتیجه می رسیدند و کسانی هم که قرار بود تا آخر در جهنم و جهالت بمانند اصلا موجود نمی شدند .

از اینکه همراهی می کنید سپاسگزارم.

در ادامه پست قبلی ..

نبودن جهنم که بی معنی است ولی جهنم هم وقتی مفید است که افراد پس از گذراندن مدت عذاب خود پاک شوند یا امکان داشته باشه که در این زندان عذاب به هدایت  برسند وگرنه زندان ابد بدون آنکه امکان انجام کار نیک در زندان و اصلاح باشد، بدتر از اعدام است. آنهم زندانی مثل جهنم !!!

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
چه جالب! این سوالی که من هم خیلی دنبال پاسخ آن بودم ، در دانشگاه هم یک زنگ کامل با استاد معارف در این خصوص صحبت می کردیم ولی در آخر تنها جواب این شد که خدا، خداست و در مقام خدایی هر کار که بخواهد و هر لطفی که بخواهد می کند شاید ما علت آن را ندانیم ولی حتما حکمتی دارد!
من که با این جواب متقاعد نمی شم ، بالاخره اینهمه فلاسفه در موارد ریزتر از این بحث کردند مگر می شود این سوال جواب نداشته باشد ؟!
واقعا اگر خدا کسانی را که تا ابد قرار است در جهنم بمانند خلق نمی کرد چی می شد ؟ هم آنها عذاب نمی شدند و هم دنیا و آخرت رنگ دیگری می گرفت.
البته یک جواب شاید قابل توجه هم براش پیدا کردم و اون اینکه اگر اینطور می شد همه میدونستن که بالاخره بعد کلی وقت در جهنم بودن به بهشت میرن و شاید ترس از آخرت کمتر می شد ولی این جواب هم به دلم نمی چسبه کاش بقیه دوستان هم در این بحث شرکت می کردند تا به جواب بهتری برسیم .

به نام خدا

سلام

اینجا منظورم از عالم ذر بود چون این موضوع بحثش جداست وارد نمیشم .

به نام خدا

سلام

خیام میگوید :

این شبهه

از آنجا پیدا شده كه برای هر یك از علم الهی و نظام سببی و مسببی جهان

حساب جداگانه فرض شده است ، یعنی چنین فرض شده كه علم الهی در ازل به

طور گزاف و تصادف به وقوع حوادث و كائنات تعلق گرفته است ، آنگاه

برای اینكه این علم درست از آب درآید و خلافش واقع نشود لازم است وقایع

جهان كنترل شود و تحت مراقبت قرار گیرد تا با تصور و نقشه قبلی مطابقت كند

.

به عبارت دیگر ،

چنین فرض شده كه علم الهی مستقل از نظام سببی و

مسببی جهان به وقوع یا عدم وقوع حوادث تعلق گرفته است و لازم است كاری

صورت گیرد كه این علم با معلوم خود مطابقت كند ، از این رو باید نظام

سببی و مسببی جهان كنترل گردد . در مواردی جلوی طبع آنچه به حكم طبع اثر

میكند و جلوی اراده و اختیار آن كه با اراده و اختیار كار میكند گرفته

شود تا آنچه در علم ازلی الهی گذشته است با آنچه واقع میشود مطابقت كند

و با هم مغایرت نداشته باشند . از این رو از انسان نیز باید اختیار و

آزادی و قدرت و اراده سلب گردد تا اعمالش كاملا تحت كنترل درآید و علم

خدا جهل نشود .

به نام خدا

سلام

علم ازلی الهی ، از نظام سببی و مسببی جهان جدا نیست . علم الهی علم

به نظام است . آنچه علم الهی ایجاب و اقتضا كرده و میكند این جهان است

با همین نظاماتی كه هست . علم الهی به طور مستقیم و بلاواسطه نه به وقوع

حادثهای تعلق میگیرد و نه به عدم وقوع آن .

علم الهی كه به وقوع حادثهای

تعلق گرفته است به طور مطلق و غیر مربوط به اسباب و علل آن حادثه نیست

، بلكه تعلق گرفته است به صدور آن حادثه از علت و فاعل خاص خودش .

علل و فاعلها متفاوت میباشند : یكی علیت و فاعلیتش طبیعی است و یكی

شعوری ، یكی مجبور است و یكی مختار . آنچه علم ازلی الهی ایجاب میكند

این است كه اثر فاعل طبیعی از فاعل طبیعی ، اثر فاعل شعوری از فاعل

شعوری ، اثر فاعل مجبور از فاعل مجبور و اثر فاعل مختار از فاعل مختار

صادر شود . علم الهی ایجاب نمیكند كه اثر فاعل مختار از آن فاعل ،

بالاجبار صادر شود .

به نام خدا

سلام

به عبارت دیگر ، علم ازلی الهی علم به نظام است ، یعنی علم به صدور

معلولات است از علل خاص آنها . در نظام عینی خارجی علتها و فاعلها

متفاوتاند : یكی طبیعی است و یكی شعوری ، یكی مختار است و یكی مجبور .

در نظام علمی نیز امر از این قرار است ، یعنی هر فاعلی همان طور كه در

عالم عینی هست در عالم علمی هست ، بلكه باید گفت آن طور كه در عالم

علمی هست در عالم عینی هست .

علم الهی كه به صدور اثری از فاعلی تعلق

گرفته است به معنی این است كه تعلق گرفته به صدور اثر فاعل مختار از

فاعل مختار و به صدور اثر فاعل مجبور از فاعل مجبور .

آنچه علم الهی

اقتضا دارد و ایجاب میكند این است كه فعل فاعل مختار از فاعل مختار و

فعل فاعل مجبور از فاعل مجبور صادر شود ، نه اینكه علم الهی ایجاب میكند

كه فاعل مختاری مجبور بشود یا فاعل مجبوری مختار گردد .

به نام خدا

سلام

انسان در نظام هستی ، چنانكه در گذشته گفته شد ، دارای نوعی اختیار و

آزادی است و امكاناتی در فعالیتهای خود دارد كه آن امكانات برای

موجودات دیگر حتی برای حیوانها نیست . و چون نظام عینی از نظام علمی

ریشه میگیرد و سرچشمه عالم كیانی عالم ربانی است ،

و آنچه آن علم ایجاب میكند و اقتضا دارد این است كه آن كه

اطاعت میكند به اراده و اختیار خود اطاعت كند و آن كه معصیت میكند به

اراده و اختیار خود معصیت كند . این است معنی سخن كسانی كه گفتهاند :

" انسان مختار بالاجبار است " ، یعنی نمیتواند مختار نباشد .

پس علم

ازلی دخالتی ندارد در سلب آزادی و اختیار آنكه در نظام علمی و نظام عینی

مقرر است كه مختار و آزاد باشد ، دخالتی ندارد در سلب اختیار و آزادی

انسان به اینكه او را به معصیت یا اطاعت وادار و مجبور كند .