تبیان، دستیار زندگی

سلام

دوران دانشجوئی برای خیلی از دانشجوها (اگه با اطمینان نخوایم بگیم همه) دوران شیرین و پر خاطره ایه.

دوستان عزیز،دانشجوهای قدیمی و جدید میتونین خاطرات شیرین و تلخ خودتون و تجربه هایی که از این دوران کسب کردین رو اینجا بنویسین تا باقی هم مستفیض بشن

شاد باشین

درپناه خدا

هی.....

هر ترم كه تمومو میشه از دوستای خوابگاهی و این و اون جدا میشه یه غم عجیبی دلتو می گیره...

سلام

یه خاطره از اولین روز دانشگام

بچه ها از ماجرای دانشگاه رفتن من باخبرن و اینكه من چقدر ذوق و شوق داشتم برای رفتن به دانشگاه ! روز اول دانشگام كه با كلی امید و آرزو رفته بودم و دعای خیر مادرم بدرقه راهم بود و یه دبه آب ریخته بود پشت سرمو از زیر قرآن ردم كرده بود ( ترتیب مهم نیست ) و بچه ها هم برام آرزوی موفقیت كرده بودن وقتی داشتم شماره كلاسها رو می دیدم چشموتون روز بد نبینه كه كلاس اون استاد كنسلیده شده بود و من دست از پا درازتر به خانه برگشتم و باید تا هفته بعد صبر می كردم برای شروع كلاس دروس دیگه .. بعدشم كه به همین آنه پیامك زدمو ماجرا رو گفتم و اون كلی به من خندید .. بچه های دیگه هم فقط سرشونو به حالت تاسف تكون دادنو ...

خوب نتونستم تعریف كنم وگرنه خیلی تراژدیك بود

من اینقدر خاطره دارم با اینكه فقط یه ترم خوابگواهی بودم توهمون از همون یه ترم كلی خاطرات جالب دارم

*به نام مهربان پروردگارم*

سلام

با نام و یاد خدا و با ترس و لرز میخوام یه خاطره بنویسم(هر بار اومدم اینجا یه چی بنویسم یه سوتیی داده شد)

البته خاطره مربوط به من نیست

یکی از معلم هامون میگفت یکی از استادهاشون بهش گفته!:

متاسفانه هر ساله دانشجوها کوچیک تر میشن!!(منظور این که از نظر سنی بچه ترن...لوس ترن...دبیرستانی و ابتدایی ترن!)

جریان از این قرار بوده که یکی از دانشجوهای دختر اون استاد محترم اولین روز دانشگاه و سر جلسه اول اون استاد از استاد سوال میکنه:

"استاد؟دفتر چند برگ برداریممم؟؟؟؟!!!!!!!"

فک کنید!...

سلام

خانم گل ممنون از تاپیك مشتیت. هر چند خودت دیگه نیستی اما تاپیكت یادتو زنده نگه می داره. پس می تونیم بگیم تاپیك سازی ذخیره ی آخرت است. به همین چیزا می گن باقیات الصالحات دیگه.

اما خاطره من:

هر چند اتاق ما به اتاق معماریا معروف بود اما دو تا اجنبی عمرانی داشتیم كه با ماجراهای زیادی بینمون اتفلق افتاد. یه روز صبح كه ما هشت و نیم كلاس داشتیم طبق معمول 8:15 از خواب پا شدیم و تند تند رفتیم دانشگاه. اما نكته اینجاست كه رفیق تیزهوش بنده در رو روی عمرانیای از همه جا بی خبر(()) قفل كردن و تشریف آوردن.

داستان وقتی اوج می گیره كه عمرانیای گل، از خواب پا می شن كه بیان دانشگاه كلاس اماخود را اسیر بند می بینن. ماجرا جایی تراژیك می شه كه یك مسئول خوابگاه سرتق وجود داشته باشه كه در رو تا نیم ساعت باز نكنه و كلاس عمرانیا فنا بشه

.قصه وقتی اكشن شد كه ما به خوابگاه برگشتیم و با دو گرگ زخمی(همون عمرانیای گل) روبرو شدیم.

خدا رو شكر مسئله با توجیه كردن دوست تیزهوشمون (البته به سبك سامورایی)ختم به خیر شد و دیگه جنبه جنایی پیدا نكرد.

خوش باشین

كوچیك همتون محمد

بنام مهربانترین

اوایل ترم دوم بود. روز اول هفته اول تو ساعت اول درس مدار داشتیم. من اونروز تو ترافیک موندم و یکم دیر رسیدم. با عجله رفتم پشت در کلاس و ساعتم رو نگاه کردم. همش 15 دقیقه گذشته بود. یه نفس عمیق کشیدم و رفتم تو کلاس و تو تنها صندلی خالی تو ردیف اول نشستم. استاد یه نگاهی از بالای عینکش انداخت و یکم با تعجب نگاه کرد.

هر چی تو کلاس دورو برم رو نگاه می کردم خبری از بچه ها و دوستام نبود.

برا اینکه خیلی عقب نمونم سریع شروع کردم به نوشتن جزوه... چند دقیقه ای که گذشت دیدم هیچی نمی فهمم. چیزای عجیب غریبی استاد می گفت که من حتی یه کلمشو هم نمی فهمیدم. یه مدارای خفنی می کشید و حلشون می کرد که من مونده بودم اینا چیه....جالبیش اینجا بو دکه بچه ها همه با استاد همراهی و تو حل مسئله کمکش می کردن.

جزوه نوشتن رو گذاشتم کنار و مثل این جن زده ها زل زدم به تخته که مثلا بفهمم اینا چیه. تو حال خودم بودم و سخت در حال فکر کردن که با صدای استاد به خودم اومدم." شمایی که دیر اومدین....بیاید پای تخته و مسئله بعدی رو شما حل کنید"

منو می گید آب شدم... مونده بودم چیکار کنم...رفتم پای تخته و مثل چوب خشک همین جوری وایسادم. گفتم استاد نمی تونم حلش کنم....یکدفعه استاد قاطی کرد و گفت این همه من حنجرم رو پاره می کنم و گچ می خورم پا تخته و اونوقت تو مسئله به این سادگی که مال الکترونیک یک دو ترم پیشته نمی تونی حل کنی؟ گفتم استاد ما همش یه ترم خوندیم دو ترم پیش کجا بود....یهو کلاس ترکید...همه هر هر می خندیدن....

استاد گفت پس اینجا چیکار می کنی؟ گفتم استاد مگه کلاس مدار نیست اینجا؟ بازم همه منفجر شدن از خنده

استاد با خنده گفت نه جانم....اینجا کلاس حل تمرین الکترونیک 3. منو می گید آب شدم رفتم تو زمین.

شماره کلاسا رو عوض کرده بودن. از کلاس که بیرون اومدم رو در کلاسو خوندم....

بزرگ نوشته بود که مدار یک به کلاس 103 منتقل شد.  :-(

سلام

خاطره ای که می خوام بگم یه کم تخصصیه.

پس اول یه توضیح: function یعنی زیربرنامه. یعنی مثل این می مونه که برنامه اصلی بعضی از کاراشو برای سرعت بیش تر به زیربرنامه ها بده.

استاد مبانی کامپیوترمون همیشه طوری درسو توضیح می داد که انگار داره برای بچه کوچولوها حرف می زنه. یه روز که می خواست Function ها رو توضیح بده گفت: " برنامه برای سرعت  بیش تر  کارشو به زیربرنامه ها می ده که اونا انجام بدن. زیربرنامه ها مثل دیوهایی هستن که می تونند قسمتی از کار برنامه اصلی رو با جادو انجام بدن "
بعد یکی از آقایون گفت: " استاد نگین. ما می ترسیم!!!!!!!!!!!"

راستی خاطراتتون خیلی جالب بود.

به نام خدا

یاد دانشگاه به خیر. از اون چهار سال خیلی خاطره دارم. ولی از نوشتن کلی شون صرف نظر می کنم چون: بعضی چیزا فقط در لحظه قشنگن، بعضی هم فقط و فقط برای کسانی جالبن که تجربش کردن، بعضی هم که برای حفظ آبرو نباید گفته بشن!

اما این خاطره رو که خیلی خیلی هم بده براتون می نویسم.

من مترجمی زبان انگلیسی می خوندم. یه درسی داشتیم که یه جورایی معرفی و بررسی ادبیات انگلیسی بود، اسمش بود درآمدی بر ادبیات، و در واقع دو تا درس دو واحدی بود که دو ترم متوالی خوندیمش (آنشرلی و فکر می کنم حس غریب عزیز با این درس احتمالاً آشنایی دارن).

ترم 5 درآمد (2) داشتیم، با یه استادی که هر چی ازش نگم بهتره! البته خداییش آدم خیلی خوش اخلاقیه ها، اما بقیه ی فاکتورهای یه استاد یه خرده توش ضعیفن!!

خلاصه ما اون ترم به بررسی اشعار انگلیسی پرداختیم، از اشعار شکسپیر گرفته تا میلتون و تنیسون و هاوسمن و جان دان و ویلیام بلیک و یتس و خیلی های دیگه. در مجموع روی حدود 20 تا شعر کار کردیم. قرار بود امتحان پایان ترم دو نوع سوال باشه، تحلیل اشعار، سوال های تئوری (در مورد صنایع ادبی و...).

امتحان سختی بود، به خصوص که استاد گرامی عالی درس داده بود (!!!) و توقع چندانی هم از ما نداشت (!!!). روز قبل از امتحان کتابخانه ی دانشگاه دیدنی بود، کلی از بچه هامون بودن، برا هیچ امتحانی این قدر همه نمی یومدن، حتی یکی دو تا از پسرهای بی خیال کلاس هم بودن! همه کله ها کاملاً تو کتاب و جزوه ها بود، اگه هم سری بالا می یومد برای رفع اشکال از دیگری بود. من و یکی دو تا از دوستام دیگه سرشب رفتیم خونه، اما هنوز خیلی ها اون جا بودن (کتابخونه تو امتحانا تا 9 شب بازه). منم مثل بقیه خیلی برای اون امتحان درس خوندم، اما این قدر حجم امتحان زیاد بود و وقت کم (به خصوص که اون ترم درسای سخت دیگه ای هم داشتیم و نشده بود این درسو تو فرجه ها بخونم) که اگرچه تا صبح خوندم ولی ازون 20 تا شعری که گفتم 2-3 تارو نرسیدم بخونم. گفتم عیبی نداره، من که بیشترشونو خوندم، تازه مباحث تئوری رو هم خوندم و تا حدود زیادی می تونم جواب بدم.

روز امتحان، توزیع برگه ها

خلاصه نوشتم و نوشتم و نوشتم...

زیاد حرف زدم، ببخشید، اما نمی تونم حال اون روزم تا روزی که استاد نمره ها رو زد رو توصیف کنم، اصلاً تو کلمه نمی یاد! بدتر از همه این که درسش هم پیش نیاز یه درس ترم بعدش بود و اون یکی هم پیشنیاز یکی دیگه؛ افتادن تو اون درس کلی مصیبت بود!