تبیان، دستیار زندگی

به نام محبوب

توی این تاپیك می خوایم برترین اشعار طنز رو از برترین شعرای طنز بخونیم:

اولی در ذم ازدواج ها و وصلت های نامتناسب در جامعه

شعر از حضرت گل آقا

بی تناسب زن مگیر ای هم وطن!! 

به نام خداونـد قـــوری و قنـد

آرمین سنقری

به نام خداوند قوری و قند
خداوند قهوه و فال چرند

خداوند چایی پررنگ و تلخ
خداوند كرمان و تهران و بلخ

خداوند ماه و خداوند مهر
خداوند insoploted سپهر

خداوند آنتن‌ دهی موبایل
خداوند فولدر، خداوند فایل

خداوند بله سر ازدواج
خداوند گشنیز و بی بی و خاج

خداوند مؤمن زمان نماز
خداوند بنده به وقت نیاز

خداوند داغی و گرمای صیف
خداوند این شادی و شور و كیف

خداوند آف ‌لاین و دی ‌سی و لینك
خداوند فرمان و رادان و رینك

خداوند جوجه، خدای كباب
خداوند خرما و تنگ شراب

خداوند ایهام و ایجاز و متن
خداوند رگهای میترال و بطن

خداوند طاعون و سیل و وبا
خداوند صبح و نسیم صبا

خداوند خرج و خداوند دخل
خداوند شط و درختان نخل

خدای سلامت، خدای مرض
خداوند باسلوق و كشمیش و گز

خداوند سرخی ماهی حوض
خداوند زردی، سیاهی موز

خداوند پیكان و بنز و ژیان
خداوند آن دلبر خوش میان

خداوند جیمز كوك، كریستف كلمب
خداوند بینی و انگشت، دمب

خداوند ماه و خداوند هور
كه كرده مرا خلقت از راه دور

خداوند این و خداوند آن
خداوند واقف به چرخ زمان

به قدری كه دارم اطاله كلام
شدم سوی الفاظ و عرض سلام

سخن رشته از دست بنده ربود
فراموش كردم كه مشكل چه بود

برای خداوند طوطی و غاز
چرا من سرودم سرودی دراز؟

رسیدم ته شعر و شد ماستمال
از آن به كه باشد به شعرم ملال

زملت گرفتیم سوتی همی
دچارش شدیم آخرم یه كمی

«چنین است رسم سرای درشت
گهی پشت به زین، گهی زین به پشت»

روح پــــــــــدر

سیدمحمد سادات اخوی

پسرم ا… روز شنبه كه مُردم
در دل قبر، غصه می خوردم

همه جا خلوت و هوا یخ بود
اولین ایستگاه برزخ بود

بعد یك عالمه حساب و كتاب
تست هوش و كمی سؤال و جواب

تشنه و لخت بودم و ناجور
ناگه آمد فرشته‌ای از دور

جای خواهر، عجیب زیبا بود
مثل این خواهران دنیا بود

گفت با من كه شانس آوردی
گركه گاهی عبادتی كردی

چون دو سه كار توست خوب و درست
انتخاب عذاب با خود تست

جای اول كه برد، آتش بود
نعره و نیم سوز و شعله و دود

گفتم اینجا مناسب من نیست
در جهنم عذاب دیگر چیست؟

جای دوم رتیل و عقرب و مار
روی سقف و كف و در و دیوار

گفتم اینجا كه درد می ‌گیرم
روز اول دوباره می‌ میرم

جای سوم پر از كثافت و كود
بی‌هواكش، هوا كمی بد بود

خلق گرم بگ. بخند و سرور
از غم وغصه جهنم، دور

از كمر تا جنوب غرق فساد
از كمر تا شمانشان آزاد

همه را گرچه چه زشت می‌دیدم
در جهنم بهشت می‌دیدم

گفتم این جای گند مطلوب است
پیش جاهای دگر، این خوب است

خنده كرد آن فرشته و ناگاه
رفت و رفتم كنار خلق‌الله

همه ساكت شدند و من مبهوت
بی‌خبر بودم از دلیل سكوت

با صدای كسی، سكوت شكست
گفت بیچاره، زنگ تفریح است

حرف های غنــــــــی شـــده

برای هرکسی که شیک پوش است !
در این گرمای مفرط ، چاره دوش است !

به غیر از آب دوغ و نان و انگور
غذای سالم اکنون کالجوش است !

دماوند و پلور و چشمه اعلاء
ز گرما بدتر از اهواز و شوش است

به دربند و به دارآباد بنگر
که باد گرم ، سرگرم خروش است

ز بس مردم به سمت کوه رفتند
کنون تجریش چون میدان شوش است !

یکی از دشمنان (یا دوستانم!)
که بر حسب تصادف (!) شیک پوش است!

برهنه رفته زیر دوش و ... ای وای !
از آن غافل که آب دوش ، جوش است!

به من گیر سه پیچه داده حالا
به این علت که گفتم : چاره ، دوش است !

که : این نشر اکاذیب است و جرم است
مجازات چنین شعری ، رتوش است

به جان مادرم من راست گویم !
و گوشم پر ز پیغام سروش است !

رتوش و سانسور و این حرف ها چیست !؟
مگر لاطائلات داریوش است !؟

شقایق را چه ربطی با شقیقه !؟
مگر این جزوه ی دکتر سروش است !؟

از اینجا شعر موضوعش عوض شد
چرا ؟ چون شاعرش دارای هوش است

بله ! آب خنک خوب است ، اما
از آن بهتر عزیزان شادنوش است !

اگرمشکل زقطع برق دارید
همه ش تقصیر این الدنگ ، بوش است !

چراغ برق نیروگاه بوشهر
ز دست شیطنت هایش خموش است

به ان تی پی برامان آش پخته !
که بیش از یک وجب روغن به روش است!

اگر خاکستری پوش اند حکام
طرف عالیجنابان سرخ پوش است !

ضریب هوشی اش از بس که بالا است
نمی فهمد مربع چارگوش است !

در اینجا یک پرانتز باز: (لطفا
اگر اینجا کسی از اهل شوش است

ببیند خواب دانیال نبی را
که این کابوی ، آن قوچ چموش است! )

دریغا ! امتیازاتی که دادیم
به کی !؟ - پوتین -؟ که مردی چکمه پوش است !

که نیروگاه را فوری بسازد
ولی او نیز تحت الامر بوش است

گمانم بوش سودش بیشتر بود
پوتین هم آدمی آدم فروش است !

رفیق قافله ، هم دست دزد است!
برای بوش ، پوتین ساقدوش است !!

به هرچه بوش می گوید ، مطیع است
غلام روسی حلقه به گوش است !

چه می گفتم !؟ عجب خرتو خری شد !!
آهان ! گفتم که خیلی تیز هوش است!

تبحر در شنا و گلف دارد
شنا در پرشین گلف ، آرزوش است !

ولی غافل که بهر اجنبی ها
خلیج فارس ، آبش جوشِ جوش است !

خیالش می رسد دنیا ست جنگل
و ایشان نیز سلطان وحوش است

سه کشور را شرارت محوران خواند
که شد تقدیم او از چارسو ، شست !

اگر چه بوش هرجا شیر باشد
اگر بوشهر آید ، مثل موش است

نه موشک فایده دارد نه لیزر
دوای رفع ایشان مرگ موش است !

اگر یکبار لعنت کردم او را
شما "یک " را محبت کن بگو : "شست" !

ســن ایـــچ نامــــــــه

الهی به آنان که جاهل شدند
ازین راه انسان کامل شدند

همان مردمان کله مخملی
همان مردم چاکرم داش علی

به شعبان بی مخ به طیب قسم
به داش فرمون و داش مصیب قسم

به زنجیر و گزلیک و تیغ و قمه
که ابزار الواط بود آن همه

الهی به آن دستمال تمیز
که سازد مرا پیش یاران عزیز

به آن دستمالی که این روزگار
فراوان شده است و عوض کرده کار

همانی که در جیب الواط بود
سجل هم مردم لات بود

همانی که در یزد می بافتند
عزیزان از آن کارها یافتند

الهی به چاقوی قیصر قسم
کمک کن که من به حالی رسم

کنون چاقوی تیز ناید به کار
فلک می کند پوست را از خیار

الهی به نامردی مردمان
کزین وضع و بدبختی ام وارهان

در کوچه خلوت پیچ پیچ
نماندست این بنده را عشق هیچ

مرا از غم و غصه آزاد کن
خراب دل بنده آباد کن

چو دانیم پایان کاراست هیچ
بیا تا بنوشیم چندی سن ایچ

سنی ایچی به من ده که حال آورد
نجابت فزاید ، کمال آورد

سن ایچ بیاور که از من دگر
نباشد در این جا سن ایچ نوش تر

سن ایچی به من ده که خوشدل شوم
رُخم سرخ گردیده ، خوشگل شوم

سن ایچی که قیصر از آن مست کرد
زد و دشمن خویش را پست کرد

سن ایچی که تلخ است و شیرین بیان
کند بنده را شهره ی عاشقان

بیاور سن ایچی و در جام ریز
درونش دو قطره یخ پاک نیز

به آن کاسه ماست ، نعنا بزن
خیاری بیاور و ز آن پوست کن

سپس قطعه قطعه کن و خرد کن
که این است از مزه های کهن

به همراه کشک بادمجان و سیر
بده تا روم بر فلک شیر گیر

دو گالن سن ایچ دگر هم بیار
که دلگیرم از گردش روزگار

استحــــــــــالــه

عباس خوش‌ عمل


تا در اداره صاحب عنوان شدم

یادآور از جشن حنابندان شدم

با دمب خود گردو شكستم این هوا!

خندان‌تر از محصول رفسنجان شدن

صدبار گشتم دور میز و صندلی

تا كعبه خود را بلاگردان شدم

از دست بادمجان به دور قاب‌چین

سرمست سهبای «بله قربان» شدم

در سیل تبریكات رنگارنگ غرق

گه زین نهاد و گه از ان ارگان شدم

وقتی شنیدم گفت آقای رییس:

«با حضرت‌عالی برادر جان شدم»

از شوق ساییدم كله گوشه‌ی به عرش

همچون ملك‌اندر فضا پران شدم

دیروز اگر با گوش آویزان مرا

می‌دیدی اینك غبغب آویزان شدم

روزی گشتم با معاون آشنا

بیگانه با مستخدم و دربان شدم

گاه از پی تادیب این بستم كمر

گاه از پی تهدید آن غران شدم

رهوار خویش از بنز می‌خواهم كه سیر

از چندش‌آور خودرو پیكان شدم

كرده‌ست فیلَم یاد از هندوستان

یعنی كه دارای دوتا تنبان شدم!

«شاطر» امان از دست نفس بد عمل

من خوش عمل بودم، چرا اینسان شدم؟!

شعــــــر اســـــــــاسـی

مراد محبی


بنده اصلا نیستم پابند قانون اساسی

توی قانون اساسی نیست چون نون اساسی!

می‌برم زین‌جا و آنجا، می‌خورم زان‌جا و این‌جا

مثل زالو می‌مكم از مردمان خون اساسی

ای كه می‌گویی منه از خط قانون پای بیرون

هوشیارم من ولی هستی تو مجنون اساسی

می‌كند از من حمیات آن كه نامش را نگویم!

پیش آن والا مقامم بنده مدیون اساسی

ای كه هی دم می‌زنی از حق و انصاف و صداقت

كرده‌ای انگار استعمال ، افیون اساسی

می‌شود همدست استكبار و جاسوس اجانب

جیره‌خوار و نوكر و مزدور و مظنون اساسی

گر بسابی كشك خود را و ببندی آن دهان را

بنده هم خواهم شد از لطف تو ممنون اساسی!

منبع : گل آقا

یك لشكر گدا!

خاله لیلا

می رود از هر طرف رقصان و با لنگر گدا
از دو سویت می رود، این ور گدا، آن ور گدا!

گر دهی كمتر زده تومان حسابت می رسد
می كند گردن كلفتی، می كشد خنجر گدا!

با صدای دلخراشش ضجه مویه می كند
راستی در ضجه مویه می كند محشر گدا!

لعن و نفرین می كند گر قلب او را بشكنی
می كند محرومت از سرچشمة كوثر گدا!
بر تو می چسبد مثال مرد مومن بر ضریح
گر بگویی من ندارم، كی كند باور گدا؟!

هست دایم باخبر از قیمت ارز و طلا
داند از هر شخص دیگر نرخ را بهتر گدا!
گر روی در خانه اش،‌ اطراف شمران یا ونك
دست كم دارد سه تا منشی، دو تا نوكر گدا!

در صف بنزین اگر با او بد اخلاقی كنی
می كند لاستیك ماشین ترا پنچر گدا!
گر گدایان را برای پول در یك صف كنی
صف كشد از شرق ری تا غرب بابلسر گدا!

بهر خارانیدن ران چون بری دستی به جیب
با هیاهو می رسند از راه، یك لشكر گدا!

خودكفا شد از گدا این شهر و من دارم یقین
می شود تا سال دیگر صادر از كشور گدا!

گُــــل علی


گل علی! از ده میا بیرون كه خوارت می‌كنند

گر شدی شهری به صد محنت دچارت می‌كنند

ای كه در ده داشتی هم حرمت و هم اعتبار

شهریان بی‌حرمت و بی‌اعتبارت می‌كنند

در خیابان گر بیفتد بارت از پشت الاغ

بچه‌های كوچه صد لیچار بارت می‌كنند

گل علی! از ده میا بیرون كه كاسبهای شهر

خوار و زار از بهر مشتی خواربارت می‌كنند

در دهستان با وجود آن همه جالیز و باغ

شهریان محروم از سیب و خیارت می‌كنند

گر به همراه تو باشد روغن و كشك و پنیر

كاسبان بی‌مروت احتكارت می‌كنند

در ترازو سنگ كم چون می‌نهد بقال شهر

گر به او پرخاش كردی سنگسارت می‌كنند

گر بمانی توی صف از صبح تا تنگ غروب

دست آخر روی پاهایت سوارت می‌كنند

خواستی گر چند دانه لیمو از لیموفروش

لخت، همچون شاخة بی‌برگ و بارت می‌كنند

در خرید مرغ و ماهی دكه‌داران حریص

پول اگر در كیف خود داری شكارت می‌كنند

بهر یك قرص مسكن جمله داروخانه‌ها

سوی شرق و غرب عالم رهسپارت می‌كنند

چون در اینجا از برای ده‌نشینان كار نیست

گلی علی جان! من نمی‌دانم چكارت می‌كنند

تقدیم به بچه های تیم ملی


شوتو محکم بزنین یه وخ نشه شل بزنین
با یه شوت بین دو دروازه می شه پل بزنین

بچه ها ساده باشین و با همین سادگی تون
مشت محکم توی چونه ی تجمل بزنین

سرتو نو بسپارین دست یه سلمونی خوب
نکند یه وخ برین زلفا رو کاکل بزنین

شما مردین نذارین حریف خجالت بکشه
بعد گل زدن نرین تو چشماشون زل بزنین

یادتون باشه با هر پایی که می زنین به توپ
خیلی محکم بزنین و با توکل بزنین

امّا یادتون نره توی تموم بازی یا
گل نباید بخورین تا می تونین گل بزنین

بر سنگ مزارم بنویسید كه خُل بود
گر چه به خیال زنش، اندیشه كُل بود

یك متر و چهل سانت دماغش توى آفساید
پایش وسط معركه، خیكش توى گُل بود

در بازى خلقت همه عمر چو ابلیس
آرتیست پر آوازه ولى فاقد رُل بود

هر چند در این عصر پارادوكس عجیبى است
او شاعر بى‏پول و تهیدست و تُپُل بود

مى‏خواند غزل با همه زیر پل حافظ
آن سعدى دوران كه گداى سر پل بود

شعرش پدر آتش زن و تیپش ننه مرده
افسانه آن ساحر و آواز دُهل بود

از بس كه به قانون خودى داشت ارادت
از عمق جگر عاشق یاساى مغول بود

بر گردن خود نیز وبالم، عجبا راست‏
مى‏گفت ننه‏ام كه پسرم دسته گُل بود