تبیان، دستیار زندگی

سلام

مدتیه در ثبت مطلب شروع به ثبت داستانهای كوتاهی با محوریت مترو كردم.بنا به پیشنهاد سركار خانم حس غریب تصمیم گرفتم اونهارو در انجمن ادبیات هم ثبت كنم تا بطور یكجا جمع آوری بشه .امیدوارم مورد پسند واقع بشه.

خودش موبایل نداشت اماهمیشه وقتی سوار مترو میشدیه چیز خیلی براش جالب بود.اكثر كسانی كه سوار میشدند بلافاصله موبایلشون رو در می آوردندوشروع به ور رفتن با اون می كردند.بعضی ها بازی می كردند وخیلی ها در حالی كه دور وبر خودشون رو نگاه می كردند ومواظب بودند كسی صفحه موبایلشون رو نبینه مشغول بودند.تو روزنامه ها خونده بود كه چیز خطر ناكی به نام بلوتوث بازی در قطارهای مترو رواج پیدا كرده ومواردی خوبی هم بین مردم رد وبدل نمیشه.كنجكاویش باعث شد چند بار هم به موبایل دیگران سرك بكشه وچیزهایی رو هم كه زیاد مناسب نبود ببینه.همین سرك كشیدنهاباعث شد شیطون گولش یزنه.باخودش گفت:هر طور شده باید یه موبایل بخرم وخودم دست بكار بشم.بالاخره موبایل رو خرید ووقتی سوار مترو شد بلوتوثش رو روشن كرد ومنتظر شد.یه بلونوث رسید با خوشحالی وولع تموم دكمه بله رو فشار داد این بلوتوث برعكس قبلی ها نوشتاری بود وبه این مضمون:"دنبال چی می گردی...حیف نیست به خاطر هوسهای زودگذر دنیایی آخرتت رو از دست بدی"فكری باخودش كرد وگفت..استغفروالله وربی....

از اون به بعد دیگه هیچوقت بلوتوثش رو در مترو روشن نكرد

جناب برزخ کارتون عالیه. بسیار زیباست. ممنون

سلام

ممنون از اظهار لطفتون.باعث دلگرمی شد

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام جناب برزخ

ممنون

خیلی عالیه

تاپیک جالب و متفاوتیه 

دلم نیومد فقط ازش عبور کنم

فرصت نکردم همش رو بخونم ولی همون چندتایی رو هم که خوندم جالب بود

بقیه اش رو هم بر میگردم که بخونم

روزهاتان پرتقالی باد!

یاعلی 

سلام
توصیه های حالگیرانه ی جالبی بودند..
البته برای اتوبوس هم کم وبیش صدق میکنه :-)
.
.
ماناباشیدوشادوموفق
یاحق

سلام

ممنون از بابت حضورتون.

مطمئنا سر زدن دوستان واظهار نظرشون باعث دلگرمی وادامه نوشتن داستانكها میشه

سلام

من تاحالا این تاپیك رو ندیده بودم

همه ی داستاناشو هم خوندم...شما قلمتون خیلی روونه...خوش بحالتون...میشه بازم بنویسید؟....كلا داستان دوست دارم...حالا اگه اجتماعی باشه و با قلم روونی چون شما كه دیگه عالیه

منتظرم

درپناه حق

سلام

ممنون از لطفتون كه همه رو خوندید

سعی می كنم ادامه بدم

سلام

آخ جون...پس منتظر ادامه ام:)

سلام
ما منتظر چندمیش هستیم؟؟؟؟؟؟
موفق باشید

سلام

مرد رو صندلی مترو نشسته بودو در افكار خوش غوطه ور بود.قطار بهایستگاه رسید ومسافرای دیگه ای سوار شدند.یكی از اونا درست بالای سر ش ایستاد.یه نگاهی به بالا كرد وپیر مردی حدودا هفتاد وچند ساله رو دید.صمیمیت خاصی تو صورت پیرمرد موج میزد.با اینكه خسته بود ولی بلند شد وجاش رو به پیرمرد داد.پیر مرد هم تشكر كرد ونشست.همونطور كه ایستاده بود متوجه شد پیرمرد بصورت عجیبی به اون خیره شده ولبخند میزنه....این مسئله براش عجیب بود

ناگهان پیرمرد به صدا در اومد وگفت :

شما آقای اكبری نیستید..مرد متعجب گفت:

بله ..ولی شما منواز كجا می شناسید..پیرمرد گفت اگه یه مقدار با نگاه خریدارانه تر منو تگاه كنی شاید چیزهایی رو به یاد بیاری..

مرد جوون به پیرمرد خیره شده ودر ذهنش به دنبال یادی از اون گشت.انگار یواش یواس داشت چیزهایی یادش می اومد..ناگهان شادی تمام چهره شو پر كرد وبا ذوق گفت:

شما آقای تفكری نیستید...معلم دوران دبستان من..

پیرمرد:چرا عزیزم خودم هستم

مرد جوون مشتاقانه دست معلم پیر رو گرفت وبه اون بوسه زد وگفتك

آقای تفكری ...چقدر امروز روز خوبی برای من شد.سالها از اون موقع گذشته ولی خاطرات ایامی كه با شما كلاس داشستیم همیشه در یاد منه..هر وقت برای بچه هام هم صحبت از ایام تحصیلم می كنم ..شما اولین كسی هستید كه  ازش صحبت میكنم.من فكر نكنم اخلاق خوب شما...صمیمیتی كه با بچه ها داشتید وتلاشی كه همیشه در راه حل كردن مشكلات ما ازخودتون نشون میدادید از یاد هیچكدوم از بچه ها رفته باشه...

مغلم پیر گفت:

شما لطف داری عزیزم..من فقط وظیفه ی خودم رو انجام دادم...همینكه می بینم بعد از سالها شاگردهام اینطور در باره من فكر می كنند برام بسه..باور كن من هروقت هر كدوم از شاگردهام رومی بینم كه در اجتماع به جایی رسیده وموفقه از صمیم قلب خوشحال میشم.ودر این ایام بازنشستگی دلخوشی من همین چیزهاست..

راستی آقای تفكری...شما چطور هنوز اسم منو به خاطر داشتید؟؟!!

:عزیزدلم...شما مثل بچه های من بودید...من اسم هیچكدومتون از یادم نمیره..

مرد جوون به مقصد رسیده بود.با معذرب خواهی از معلم خوبش ورد وبدل كردن شماره تلفن صحبتهای بعدی رو به دیدارها ی بعد موكول كرد....ولی تا وقتی كه به خونه رسیدلبخند رضایت این دیدار از لبهاش دور نشد....

(روز معلم بر تمامی معلمهای زحمتكش مباركباد)