تبیان، دستیار زندگی

سلام به همه ی دوستان تبیانی

با کسب اجازه و مشورتی که با حس غریب عزیز صورت گرفت تصمیم گرفتم که در این تاپیک اشعار شاعران قمی را قرار دهم

امیدوارم در رشد و شکوفایی شاعران تبیانی موثر واقع شود

سعی میکنم هر روز شعرهای تازه ای از شاعران قم قرار دهم

پس با یاد و نام خدا

....(شعرها در ادامه)

شعری از:

خانم مریم سقلاطونی

(تقدیم به درختی که در زر آباد قزوین,روز دهم عاشورا,خون گریه می کرد)

که گفته عشق فقط حق آدمیزاد است

و حق لیلی و مجنون و قیس و فرهاد است

که گفته دلبری از آن سنگ وآهن نیست

و سهم غیر درختان و چشمه و باد است

شنیده ام که درختی است عاشق و مومن

درخت بی بر و باری که در"زرآباد"است

درخت بی برو باری که فارغ از این خاک

*ز هر چه رنگ تعلق پذیرد آزاد است*

همان درخت که در ظهر گرم عاشورا

به خون نشسته و در پای عشق افتادست

درخت بید زرآبادی عزاداری

که شسته از همه ی لحظه های دنیا دست

همان درخت که اثبات کرده با اشکش

که عشق موهبتی ذاتی و خداداد است

درخت مثل من و تو دل و زبان دارد

و در سکوت بلندش هزار فریاد است

که گفته عشق از آن فرشته رویان است؟

که گفته عشق فقط مال آدمیزاد است؟

*بیت تضمیتی از حافظ*

شعری از:

آقای امیر اکبر زاده

تمام ساعت ها خواب دیده اند تو را

برای زود رسیدن دویده اند تو را

دویده اند ولی در همیشه ی ایام

همیشه دیرتر از تو رسیده اند تو را

و روی ساعت عاشق شدن تمامی با

دوازده ضربه برگزیده اند تو را

و در پی ات می گردند لحظه به لحظه

که از زبان زمان ها شنیده اند تو را

سه عقربه سرگردان به فکر آمدنت

به جست و جوی تو به سر دویده اند تو را

تمام ثانیه ها از تو می شود لبریز

به عشق ساعت هایی که دیده اند تو را

درون دست تو جاری ست خط سیر زمان

<امام ساعت ها> آفریده اند تو را

اگر چه آمدنت را خدا....زمان....هر دو

عقب کشیده ...کشیده...کشیده اند تو را

تمام ساعت هر زنگ می زنند بیا

بیا که ساعت ها خواب دیده اند تو را

شعری از:

خانم اعظم سعادتمند

_نذر مولای متقیان(ع)_

دریای سر نهاده به دامان چاه اوست

مردی که با سکوت خودش گرم گفتگوست

این جا تمام آینه ها چشم بسته اند

روح حقیقت است که با مرگ روبه روست

دیروز دست دوستی اش را فشرده اند

این دشمنان عهد شکن در لباس دوست

تقویم پلک های جهان را ورق زدم

دنیا هنوز بر سر دنیا به های و هوست

این شهر خالی است زمردان روزگار

*شیر خدا و رستم دستانم آرزوست*

سر در میان چاه فرو برده آسمان

تنها,گلوی چاه,هم آواز درد اوست

شعری از:

خانم زهرا سادات ضرابی(مرسا)

می روم بی هدف کمی غمگین

بر تن خسته ی خیابان راه

گم شده پشت خانه ها خورشید

و نیامد شبیه هر شب ماه

یاد آن کوچه های بن بستم

سهم آن لحظه های ما از شهر

خسته از حرف مردم عادی

در کنار هم و جدا از شهر

یک طرف ایستاده ام تنها

سه قدم روبه رو تو و دیوار

ساده گفتی که : دوستت دارم

ولبم پر شد از همین اقرار

رسم دنیاست لج کند با عشق

له کند شوق آشنایی را

من لباس عزا به تن دارم

چله می گیرم این جدایی را

گریه کردم سبک شدم حالا

می روم درس را مرور کنم

توی هر صفحه حک شده نامت

من چگونه از آن عبور کنم؟

شعری از:

خانم ملیکا سادات ضرابی

خدا غروب می کشد دوباره روی آسمان

و رنگ عشق می زند به چشم و روی آسمان

کمی به رنگ غصه ها، کمی به رنگ خستگی 

و می کشد مرا رها به سمت و سوی آسمان

به چشم های زل زده به آسمان نگاه کن

خدا پرنده ای شدم در آرزوی آسمان

تمام حرف های من به گوش آسمان رسید

وبغض گیر کرده ای که در گلوی آسمان...

دوباره آسمان پر است از هجوم نعره ها 

تو می بری ای ابر باز آبروی آسمان

خدا به بوم شعر من چقدر رنگ می زند 

تمام بیت های من گرفته بوی آسمان

شعری از:

آقای سید محمد بابامیری

نمی شود که مرا در خودم رها بکنی

و بعد با همه بنشینی ادعا بکنی...

که عاشق منی و حاضری به خاطر من

هزار بار صمیمانه جان فدا بکنی

از آن طرف ته قلبت اگر که دست دهد

بنای عشق رقیب مرا به پا بکنی

شکست پشت من از بار بی وفایی تو

نخواستی با من عاشقانه تا بکنی

من از قبیله دردم چگونه می خواهی

که حق عشق اصیل مرا ادا بکنی؟

دوباره فرصت جبران گرفته ای از من

که بلکه این گره را عاشقانه وا بکنی

قبول! قلب مرا باز هم نشانه بگیر

اگر خطا بکنی وای اگر خطا بکنی

شعری از:

خانم زهرا سادات ضرابی(مرسا)

تقدیم به فرزندان جانبازان هشت سال دفاع مقدس

جریان گرفت در ریه ات قحطی نفس

دستت دوباره در پی کپسول می دوید

تاول فقط به راه گلو زخم می زد و

شکر خدا که حنجره ات را نمی برید

***

دنبال قرص های تو از جا پریدم و

دستم گرفت بر لب لیوان و آب ریخت

لبریز بود بغض درون نگاه من

یک دفعه بی مقدمه و بی حساب ریخت

***

بابا نفس بکش..به خدا خوب می شوی

تنها،حماسه ی نفست خواهش من است

قرآن بخوان دوباره برایم،بخوان پدر

باور بکن صدای تو آرامش من است

***

این تخت قتلگاه شده.. بعد رفتنت

مادر نشسته است و تو را زار می زند

هروقت او بلند شد از جا توان نداشت

دیدم مدام تکیه به دیوار می زند

شعری از:

آقای سید مهدی موسوی

بدون هیچ

دیگر غرور آهنی ات را بریز دور

احساس های ناتنی ات را بریز دور

با چوبدست منطق و برهان جلو نیا

عشق به عقل مبتنی ات را بریز دور

چوپان بی ملاحظه از بره ها بگو

انگشت های نی زنی ات را بریز دور

پیراهنی سپید به تن کن_بدون هیچ_

ابعاد سایه_روشنی ات را بریز دور

دیوارهای پارچه ای مانعت شدند

این مانع تکاندنی ات را بریز دور

شعری از:

آقای مهدی صادقی

بیا فکر کنیم

هیچ اتفاقی نیفتاده است .

انگار

نه

انگار

که (( ما )) ...

ببخشید

(( من ))

و

(( تو ))

دو نیمه ی  سیبی بودیم

که حوا گاز زد .

شرم دارم از نامم

هیچکس به انتظارم نیست

و امروز می فهمم چرا

عاشقان

هرگز نرسیدن را به دیر رسیدن

ترجیح می دهند .

شعری از:

 خانم محبوبه افشاری