تبیان، دستیار زندگی

به نام خدا

سلام بر همگی

چرا رویا؟

 چرا بوسه؟

کسی هست که رویایی در سر نداشته باشه؟! بعید میدونم...اما اینکه چه کسی به رویایش دست یافته ...بنظرم موضوع خوبیست برای پرسش و بحث.
شما دوست عزیز چطور؟
حال رویاهایتان چطوره؟
با کدام ها روبوسی داشته اید؟
کدام را درآغوش گرفته و از شادی اشک ریخته اید؟
از رویاهای تعبیر شده تان بگویید
یا از رویاهای واقعی که رویای تعبیرش را دارید!



خودم که فکر میکنم
تا به الان
شاید چهار رویای روشن رو در ذهن دارم
که بصورت رویایی در زندگی ام نقش حقیقت یافتند.

یکی شون قبولی در دبیرستانم بود
که ابدا احتمال قبولی نمیدادم
واقعا باورم نشد که پذیرفته شدم
هم آزمون فوق العاده سختی داشت
هم گزینش سخت گیرانه ای
خیلی از بچه های هوشمند و باانگیزه مدرسه راهنمایی مون هم در آزمونش شرکت کرده بودند
شاید از من هم خیلی سرتر بودند
اما همیشه فکر میکنم این توفیق بزرگی بود
نه چونکه استحقاق و لیاقت داشتم
شاید امتحان زندگی بود
شاید زمینه رو مهیا کرد برای رشد فرهنگی و عقیدتی و فکری ام
و مقدمه شد برای قبولی در دانشگاهی که
اون هم به رویا می مانست
واقعا ورود به هر دو مکتب رو
لطف خاص خدا میدونم
و
سومین رویا:
یک مسئله خانوادگی بود
که بسیار باورنکردنی
متحقق شد و فیصله یافت
بسی زیباتر از آنچیزی که به مخیله مان خطور میکرد
که در بهترین حالت خیلی بدتر از واقع امر فرض میکردیم
خداروشکر
و رویای دیگر
به اندازه اینها مهم نبود
اما شیرین شیرین
واقعا شیرین و دوست داشتنی:)
با رنگ دوستی رایحه محبت :)
که بماند:)

حال اگر دوست دارید از خودتان بگویید
فرقی نداره خودتون برای رویا چه نقشی ایفا کرده اید
بگویید چه بر سر آن رویاهای دیرینه آمد؟

------------------------------------------------------------

چقدر انتخاب عنوان سخت بود. چند تا رو خواستم بذارم دیدم مورددار میشه! کدام رویا را بوسیده ای؟/بوسه بر رویا/...!

سلام

من مدتی قبل رویای پرواز به آلمان رو داشتم...بخاطر تحصیل در دانشگاههای خیلی معتبرش در یکی از گرایش های فلسفه...
بخاطر تعبیر این رویا اقداماتی هم کردم...
کلاس زبان آلمانی رفتم و کار کردم...
برای انگلیسی برنامه چیدم...
تحقیقاتی کردم و شرایط تحصیل و زندگی در اونجا رو جویا شدم...
با خانوادم صحبتها کردم و به جایی رسید رای اونا شد خواست من!...
و کلا به جایی رسید داشتم تصمیمم رو میگرفتم..فقط با مسئله اقتصادیش هنوز تکلیفم روشن نبود...اما اونش رو میشد یه فکرایی کرد...
بعدا به دلایلی رایم برگشت...

و اما...حالا بعد حدود یکسال!

من دیشب در محضر یکی از اساتید دانشگاه لودوییگ مونیخ داشتم فلسفه ریاضیکال می آموختم!

به صورت کلاس مجازی!

روزشماری میکردم که کلاسها برگزار شه

با اینکه انگلیسی تدریس میکنه ولی ویدئوی لگچر ها رو زیر نویس انگلیسی زدن و این کار رو راحت تر میکنه. فایلها و پی دی اف و چکیده درس ها هم برای دانلود موجوده. خلاصه برای آدم باانگیزه و پیگیر و سختکوش یک فرصت طلاییه.
امیدوارم کم نیارم و تا تهش برم

الان دیگه رویایم شده قبولی در امتحانات این کورس و گرفتن مدرک!

بهرحال تجربه ی جالبیه. و درس شیرینی.

--------------------------------------------------
شما هم در صورت تمایل به سایت www.coursera.org برید
ببینید رشته تخصصی یا مورد علاقه شما رو داره؟چه کورسی؟چه تاریخی؟
و آیا فرصت دارید یا خیر
بعد هم براحتی ثبت نام کنید.

شاید مسئله فقط زبان باشه چون فعلا بیشتر کلاسها انگلیسی هستن و زیر نویس فارسی هم لاموجود!

ولی خیلی معرکه ست

بهترین اساتید و بهترین دانشگاهای دنیا در خدمت شما هستند
کااااااااملا رایگان

سلام لیلای عزیزم
به خاطر ثبت این مبحث بهت آفرین میگم. همیشه موضوعاتی رو انتخاب میکنی که آدم ها همیشه باهاش درگیرن! البته آدمهای اهل فکر(خوش خوشانتون شد؟!!)
امروز و امشب، روز و شب خوبی بود. یعنی مطمئنم برای هرکسی که دوست داشت احیا بگیره شب خوبیه و این از لطف خدا هست به همه. همه ی ما ها که پر از اشتباهیم. و حالا خدا اییییییییین همه فرصت بهمون داده که بابرکت ترین و بزرگترینش شبهای قدره و وااای بر ما اگه به فکر این نباشیم که ازش استفاده کنیم.
حاج آقای مسجدی که امشب رفتیم، برا تشریح آگاهی امام به اعمال ما، یه تشبیه جالبی زد. میگفت تو بدن ما میلیاردها سلول عصبی وجود داره، و حالا وقتی یک تار مو از بدن کشیده بشه، آدم دردش رو احساس میکنه. امام عصر (عج) هم اینطوری به اعمال ما آگاهی دارن(یه ماجرایی هم قبلاها خونده بودم، یه شخصی میخواسته بره زیارت امام رضا، قبلش گناه ِ بدی مرتکب میشه، شب خواب میبینه به صورت امام رضا(ع) سیلی زده، از خواب میپره و هراسون و گریون میشه، به یکی میگه این خوابو، بهش میگه که با هرگناه به اماممون سیلی میزنیم) حالا این هم اینطوره، از گناهان و خطاها و اشتباه رفتن های ما اماممون درد میکشن.
شب قدر شبیه که سرنوشت ما رو می نویسن و اگر ما همون آدم قبل باشیم، خب تقدیرمونم همونیه که بود! باید تغییر کنیم تا تقدیر ما هم تغییر کنه، مثل حر بن ریاحی، که تو روز عاشورا تغییر کرد و رفتار امام حسین باهاش تغییر کرد.
من فضای این تاپیک و جمعی رو که توش حاضرن گرم و صمیمی میبینم و راحت میتونم حرف بزنم.
من با خوندن سوالت، واقعا مجبور شدم فکر کنم که به کدوم رویام رسیدم و به کدوم نرسیدم! و این یعنی بد!
ماها با رویا ها و آرزوهامون زنده ایم. حالا این حتما نباید یه چیز خیییییییییییلی بزرگ باشه. شاید خریدن یه کتاب هم باشهD: یعنی برای مسایل کوچیک هم همیشه این احتمال رو بدیم که شاید انجام نشه و اون بشه برامون رویا که اینطوری با تحققش، برامون لذت بخش و شیرین میشه.
همه آروزها و رویاهامون رو گفتیم. به بعضیا رسیدیم و به بعضیا نرسیدیم. حتی بعضیامون میگیم مجبوریم به این روند ادامه بدیم. یا اینکه بعضیا هم مثل من نمیدونن چی باید بخوان؟!
جناب اضداد یه چیز خیلی جالبی رو بیان کرد. اینکه باید فرصت بدیم به داده های ذهن تا به عقیده تبدیل بشه. مشکلی که چندوقت اخیر باهاش درگیر بودم. حجم بالا و متنوع و گسترده ای از اطلاعات به طوری که باعث شد حالا یه سدی جلوی مغزم باشه و نتونم هرچیزی رو راه بدم، تا زمانی که ذهنم و فکرمو سامان ندادم.
مشکل اصلی ما اینه که هنوز هدفمون از زندگی رو نتونستیم پیدا کنیم. برا همین هی از این شاخه به اون شاخه می پریم.
هدف هم یه چیز آرمانی نباید باشه. تو یک جمعی این سوال پرسیده شد که هدفتون چیه، اکثرا میگفتن رضایت خدا، بنده ی خوب بودن و ...! خب این نیست! بنظرم یه چیزی مثل تعیین جایگاه موفق شغلی، علمی، و... میتونه هدف باشه.
خب پرحرفی کردم.
دوست دارم ادامه داشته باشه بحث
فعلا
یاعلی

-----------------------------
راستی اینجا رو هم به نگاهی بندازید. متن جالبیه! ولیجه... نفوذ فکری....
http://aviny.com/article/yadasht/91/03/ahle%20beit%20-panahian.aspx