تبیان، دستیار زندگی

هان؟! بوسه؟!

قضیه ی منکراتیه ! منو از بحث معاف کنین

سلام
این دوتای آخری رو که نفهمیدم چی شد؟؟!
ینی ما هم همینجوری بگیم؟!

اوکی...
یه رویا داشتم که اصلا به وقوع پیوستنش باور نکردنی بود و خیلی جالب بود اگه اتفاق میافتاد ولی متاسفانه نشد! الان هم هرچی فک میکنم یادم نمیاد چی بود؟؟!

یکی دیگه هم بود به اندازه قبلی مهم نبود ولی خیلی شیرین شیرین ( شیرینی 15 یادتون نره لدفن ) بود که اون به وقوع پیوست ولی بازم یادم نمیاد که بخوام بگم! 

سلام
لیلا !
تاپیکت عالیه مثل همیشه مثل تمام پست هات مثل تمام جملاتت مثل تمام لغاتت ... ( میدونی اهل تعارف نیستم فقط همیشه به خودم واجب میدونم چیزی رو که توی دلمه قایمش نکنم )
خب
اول بگو چه مدرسه ای بوده که همچین ادیبی تربیت کرده؟
البته منم وقتی دبستان بودم از این آروزهای قبولی تو مدرسه ی خاص رو داشتم 
که محقق شد و من از شادی در پوست خودم ...
مدرسه سمپاد ! سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان !! که به نظرم اون مدرسه تا درصد زیادی همچین چیزی که فکر میکردم نبود حالا بماند که سال سوم راهنمایی دیگه امتحان جایگزینی دادم رفتم نمونه و دبیرستان معمولی رفتم.
آرزوی نویسنگیم مرد ! قرار بود بیست و پنج سالگی یه نویسنده خوب و یه نقاش خوب بشم یعنی این یه برنامه ی ده ساله بود که از پونزده سالگی چیدم .
فعلا چند ماه به بیست و پنج سالگی مونده و یکی از بزرگترین رویاهام مرده بدون اینکه بتونم روی ماهشو ببوسم !
دومین آرزوی ده سالمم چیزی به مرگش نمونده . میدونم میمیره ! چون هنوز درگیر آمال و آرزوهای مامان بابا هستم .
البته اینقد که فشار میارن چرا نقاشی نمیکشی و اینقد پیشنهادهای کلون برای تابلوهای مورد علاقه شون میدن بیشتر زده میشم . مثلا چند روز پیش خونه یه فامیل بابا یه تابلو سه بعدی دیده میگه اینو برام بکش ! فلان قیمت ( که خیلی هم بالا گفت و میدونم میداد ) بعد گفت دوازده روزه تحویل دادیا !! کلا گفتم مشغولم نمیرسم بکشم . و چیزای دیگه ...
البته نمیخوام بگم به هیچی نرسیدما ولی خب به چیزایی که برام خییییییییییییلی ارزشمند بود نرسیدم . مثلا چند سال پیش هلال احمر بهم پیشنهاد همکاری داد برا تدریس نقاشی ولی بخاطر دانشجو بودن نرفتم نتونستم برم !
الان دارم از بچگیمو مرور میکنم بلکه یه چیز مهم یادم بیاد ...
مثلا سوم راهنمایی تو مسابقه نویسندگی مقام اوردم ! خوب بود . بعدش چند روز رفتم کلاس نویسندگی ولی بخاطر مسافرت تابستونه ادامه ندادم . کلاس رفتن ضمن مدرسه یا دانشگاه هم همیشه برام آرزو بود!
ولش کن گذشته رو بابا
اصلا تو هم با این تاپیکت
گند زدی به اعصابم دختر آخه چرا یادم اوردی به هیچی نرسیدم ؟ :))

سلام
تاپیک خیییییلی عالی ایه...
خوشم اومد
تو شب خوبی هم زده شد!!!!
راستش من این چند روز پیش یکم درگیر بودم نشد بیام نظرم رو بگم ولی الان فکر میکنم میبینم یکم دچار روزمرگی شدم.یعنی صبح ها پا میشم میرم بیرون یه سری فعالیت انجام میشه و برمیگردم خونه و تمام!!!
آدم بدون آرزو میشه این.البته آرزو که خیلی دارم ولی خب اصلا بهشون فکر نکردم و تو ذهنم پررنگ نشدن تا هدف گذاری درستی براشون انجام بدم.میگم که روزمرگی!!!
اما اینکه کدوم آرزو رو بوسیدم(حالا رویا یا ارزو فرقی نداره:))  )
تو کنکور زیاد خوشحال نشدم ... المپیاد چندتا مقام الکی و شانسی آوردیم اونم زیاد کیف نکردم.البته بهم حس غرور میدادا.خیلی هم پزشو میدادم:)) ولی اینکه جزو رویاهام باشه نه.بیشتر بخاطر اینکه عاشق رقابت بودم و اون پیروزیش برام مهم بود شرکت میکردم یعنی مثلا اگر المپیاد ریاضی نبود مطمئن باشید تو المپیاد زیست میرفتم:))
در مورد پیشنهادهای کاری هم چون واقعا شرایطشون برام سخت بود زیاد خوشحال نمیشدم فقط واسه اینکه مجبور بودم میرفتم:)) آخریا یکم بهتر شد.یکم رزومه جمع کردیم کارای ایزو انجام میدیم یکم کلاسمون بالا رفت ولی اوایل مثلا یادمه اولین کار رسمی مرتبط با رشته تحصیلیم ترم دوم و سوم دقیقا از خونمون (شهرک ژاندارمری-بلوار مرزداران) تا نظر اباد باید میرفتم که ماهی 200 تومن بگیرم.آقا ماهی 100 تومن فقط کرایه تا اونجا بود و هر مسیری 2.5 ساعت راه بودم.خانم نفس اینو خوب درک میکنه:)) به هر زوری و کلاس پیچوندن و هرکاری میرفتیم دیگه
کلا بگم نمیگم خوشحال نمیشدم ولی خب اونطوری نبود جزو آرزو یا رویاهام باشه
امااااا دو سه سال پیش یه اتفاق خوب بزرگی تو زندگیم افتاد که شاید از کوچیکی تا الان با اون درگیر بودم که به عنوان یکی از بدترین اتفاقات زندگی یه نفر میتوسته باشه...خوشبختانه این موضوع بعد از سالها برطرف شد و این روزا تقریبا داره مثل استخونی که جدا شده کم کم به هم جوش میخوره و گرمتر میشه, شاید این رویای من نبود چون از همون کوچیکی دیگه اصلا فکر نمیکردم این اتفاق بی افته ولی وقتی افتاد بیش از هرچیزی تو زندگیم خوشحال شدم.موضوع خانوادگیه اقا:))هی وارد حریم خصوصی میشن!!!
البته دیگه چه حریمی مونده.وقتی مجبورم میکنید عکس موقع درس خوندن تو 4 صبح رو بزارم دیگه چه حریمی چه کشکی:))

بچگیم که خیلی رویایی بودم! قهرمان هر فیلمی رو که میدیدم دوست داشتم همون بشم! حالا میخواست طرف دزد باشه! پلیس باشه!پلیس آهنی باشه!! زی زی گولو باشه!!! خیلی فرق نمیکرد :)
راهنمایی که بودم یه مقطعی رویام این بود یک موتور داشته باشم که اون موقع مامانم نذاشت برسم بهش، دانشجو که شدم رسیدم! :|
بزرگتر که شدم یعنی دبیرستان، رویام شده بود دکتر شدن (پزشک) که البته کاذب بود و به خاطر جو خانواده و دوستان بود که مطلقا محقق نشد! البته همون موقع یکی از رویاهام این بود که یک انیمیشن ساز یا بازی ساز خبره بشم که اونم محقق نشده و البته هنوز هم دوست دارم یک روزی به صورت تخصصی برم تو کارش.البته رویاهای رومانتیکم همون موقع ها به سرم زده بود که خوشبختانه محقق نشد!
اوایل دوره کارشناسی هم که دچار نوعی نهیلیسم خفیف شده بودم و فکرم بیشتر از اینکه درگیر رویا باشه درگیر جهان بینی شده بود!! فقط آخراش قبولی در یک رشته و دانشگاه خوب برا ارشد شده بود رویام که به صورت ناقص محقق شد :|
الانم اولویت اول رویاهام این شده که یه معجزه ای چیزی بشه و سربازی به صورت آبرومندانه معاف بشم :(
شانس که نداریم، فردا میرم تو خیابون تصادف میکنم معافیت پزشکی میدن بهم!! :|  :دی