تبیان، دستیار زندگی

از تو یک عمر شنیدیم و ندیدیم تو را
به وصالت نـرسیدیم و ندیدیم تو را

 روزی مـا فـقـرا شـربـت وصل تو نبـود
زهر هجر تو چشیدیم و ندیدیم تو را

 مگر ایام کهن سالی ما جلوه کنی!
در جوانی که دویدیم و ندیدیم تو را

 چه قدَر نذر ِتو کردیم و خبر از تو نشد
چه قدر شمع خریدیم و ندیدیم تو را

 گاهی اندازه ی یک پرده فقط فاصله بود
پرده را نیز کشیدیم و ندیدیم تو را

 سعی کردیم تو را خواب ببینیم شبی
سحر از خواب پریدیم و ندیدیم تو را

 مدتی در پی تو رند و نظر باز شدیم
همه را غیر تو دیدیم و ندیدیم تو را

 فکر کردیم که مشکل سر دلبستگی است
از همه جز تو بریدیم و ندیدیم تو را

 لا اقل کاش دم خیمه ی تو جان بدهیم
تا بگوییم : رسیدیم و ندیدیم تو را ...

دلم هوای توکرده هوای آمدنت

صدای پای تو آید صدای آمدنت

بهارباتو بیایدبه خانه ی دل ما

سری به خانه مازن،صفای آمدنت

هنوزمانده به یادم که مادرم میخواند

زمان کودکی ام قصه های آمدنت

حساب کردم ودیدم که باحساب خودم

تمام عمرنشستم به پای آمدنت

چقدروعده ی وصل تورابه دل بدهم

چقدر جمعه بخوانم دعای آمدنت

نیامدی ودلم راشکستی ای مولا

چه نذرهاکه نکردم برای آمدنت

جفا کردم جفا کردم تو را از خود جدا کردم

به دست و پا و اعضایم جسارت بر شما کردم

و من مبهوت غیر تو ، و تو مبهوت کار من

به درب بی سر و پاها ، شها خود را گدا کردم

تو ای امید قلب من، بیا جبران بکن کارم

تمام عمر خود را من، به شهوت ها فدا کردم

نظر کردم به آنی که ندارد ارزش دیدن

ز شب تا صبح می گویم، چرا دیدم چرا کردم

به آسانیِ آسانی، خطا می کردم ای عشقم

به وقت هر گنه آقا، چه شرمی از خدا کردم؟

تباهم من سیاهم من، ببین غرق گناهم من

پس از عمری تباهی ها، تو را از غم صدا کردم

نگاهم کن به راهم کن، و زیبا همچو ماهم کن

دوباره قلبی از مهرت، در این سینه بنا کردم

تو غصه خوردی ما که غمخواری نکردیم

تو ناله کردی هیچ دلداری نکردیم

یک شب اسیر رنج بی خوابی نبودیم

از دوری تو گریه و زاری نکردیم

از تو توقع هست فکر ما نباشی

وقتی به پای عشق تو کاری نکردیم

شب زنده دار ماه قرآن بگذر از ما

آن گونه که باید تو را یاری نکردیم

شرمندگی سفره ها باعث شدند که

یک شب تو را دعوت به افطاری نکردیم

از درد حاجت هاست داد ما بلند است

کاری بجز همسایه آزاری نکردیم

تا لااقل یک ساعتی یاد تو باشیم

با دوستانت نیز دیداری نکردیم

از خواب چون به یاد تو بیدار می شوم

با ناله ی دعای فرج یار می شوم

هر چهره ای که در دو جهان دلبری کند

تنها اسیر روی تو دلدار می شوم

با یک نگاه نافذ تو ایهاالعزیز

از چشمه سار عشق تو سرشار می شوم

هر جمعه ها غروب که دلگیر می شود

آماده بهر لحظه ی دیدار می شوم

در غفلتم که وقت گنه ناظر منی

آنجا که پیش دیده ی تو خار می شوم

احساس می کنم که مرا می کنی قبول

وقتی دخیل دست علمدار می شوم

یک "یاحسین" باعث تغییر حال ماست

وقتی دوباره عبد گنهکار می شوم

وقتی که مادر تو دعا می کند مرا

سوی تو می پرم که سبکبار می شوم

من گرد روی شال عزاداری تو را

با نقد جان خویش خریدار می شوم

قرآن زبان بگیر و خبر از نهان بده

پیغام وصل مصحف پنهانمان بده

هرچند آیه آیه ی تو نور مطلق است

نور جمال عشق به مستان نشان بده

ای با دلم گره به دل ِ خسته رحم کن

با یک نگه به عاشق دلخسته جان بده

چون استخوان ره ِ گلویم بسته هجر تو

اشکی برای پس زدن استخوان بده

اشکی که ریزم از غم هجران وُ وا شود

این عقده که گرفته به سینه مکان بده

تا کی غم فراق و جدایی عزیز من؟!

صاحب زمان بیا و بها بر زمان بده

من مجرمم بگو تو چرا گریه می کنی؟!

بر نامه ام نظاره کن و سر تکان بده

این عاشق و نگاه تو ای آسمان عشق

پرواز را به یک نگهت یادمان بده

بی اذن تو هرگز عددی صد نشود

بر هر که نظر کنی دگر بد نشود

زهرا تو دعا کن که بیاید مهدی

زیرا تواگر دعا کنی رد نشود