تبیان، دستیار زندگی

داشتم براین نماز ظهر وضو می گرفتم، دست ی به شانه ام زد. سلام و علیک کردیم. نگاهی به آسمان کردو گفت« علی ! حیفه تا موقعی که جنگه شهید نشیم. معلوم نیست بعد از جنگ وضع چی بشه. باید یه کاری بکنیم . » گفتم «مثلا چی کار کنیم؟» گفت « دوتا کار ؛ اول خلوص،دوم سعی و تلاش .»
شهید حسن باقری


*******************************

سال 61 پادگان 21 حضرت حمزه آقای « فخر الدین حجازی » آمده بودند منطقه برای دیدار رزمندگان. ایشان در سخنانی خطاب به بسیجیان و از روی ارادت و اخلاصی که داشتند گفتند : من بند کفش شما بسیجیان هستم!یکی از برادران نفهمیدم خواب بود یا عبارت را درست متوجه نشد . از آن ته مجلس با صدای بلند و رسا در تأیید و پشتیبانی از این جمله تکبیر گفت . جمعیت هم با تمام توان الله اکبر گفتند و بند کفش بودن او را تأیید کردند!

*******************************

جعبه شیرینی رو جلوش گرفتم ، یکی برداشت و گفت: میتونم یکی دیگه بردارم؟
گفتم : البته سید جون ، این چه حرفیه؟برداشت ولی هیچکدوم رو نخورد. کار همیشگیش بود ، هر جا که غذای خوشمزه یا شیرینی یا شکلات تعارفش میکردند برمیداشت اما نمیخورد .
میگفت: برم با خانومو بچه ها میخورم .میگفت: شما هم این کارو انجام بدین . اینکه ادم شیرینی های زندگیشو با زن و بچه ش تقسیم کنه خیلی توی زندگی خانوادگی تاثیر میذاره
شهید سید مرتضی آوینی

شب دکتر آماده باش داد. حرکت کردیم سمت اهواز . چند کیلومتر قبل از شهر پیاده شدیم. خبر رسید لشکر 92 زمین گیر شده. عراقی ها دارند می رسند اهواز . دکتر رفت شناسایی. وقتی برگشت، گفت «همین جا جلوشان را می گیریم. از این دیگر نباید جلوتر بیایند. » ما ده نفر بودیم، ده تا تانک زدیم و برگشتیم . عراقی ها خیال کرده بودند از دور با خمپاره می زنندشان. تانک ها را گذاشتند و رفتند.
خاطره ای از زندگی شهید مصطفی چمران

هیچ چیز جلو دارش نبود . حتی جنگ و سر و صدای انفجار یا بازی ها و شلوغ کاری های بچه ها ! قایق را می انداخت توی آب ، می رفت وسط آب ، آنجا می نشست کتاب می خواند ، چه کتاب خواندنی .

ساعت حدود یك بعدازظهر بود كه حاج مرتضی قربانی، فرمانده لشكر 25 كربلا، آمد سنگر ما. گرم احوال پرسی بودیم كه سر و صدای دوشكای عراقی بلند شد.
ـ چه خبره این جا؟ این داد و قال ها چیه این ها راه انداختند.
ـ چیزی نیست مثل این كه بوی گز اصفهان به مشامشان رسیده است!

چشم هایش را چسبانده بود به دوربین . زل زده بود تو آتش. از پشت شعله ها عراقی بود که جلو می آمد با کلی پی ام پی و تانک و آر پی جی . رفت بالا ی سر بچه ها و یکی یکی بیدارشان کرد. چند ساعت بیش تر طول نکشید . با کلی اسیر و غنیمت برگشتند. بار اول بود که از نزدیک عراقی می دیدند. شب که شد،سنگر به سنگر سراغ بچه ها رفت. – یه وقت غرور نگیردتون . فکر نکنید جنگ همینه . عراقی ها باز هم می آن. از این به بعد با حواس جمع تر و توکل بیش تر.
شهید ردائی پور

اعلام کرده بودن که راهپیمایی برائت از مشکرین ممنوعه و حسابی هم تهدید کرده بودن . ولی حافظه ، صبح خیلی زود بلند شد ، غسل شهادت کرد ، ساق بست و مقنعه اش رو محکم کرد . می گفت : می خوام اگه تو خیابون زد و خورد شد حجابم بهم نخوره.
یه بازوبند از روی چادر به بازوش زد که روش نوشته بود : انتظامات خواهران
یه کتری بزرگ هم برداشت تا تو راهپیمایی به حاجیا آب بده . وقتی داشت می رفت بیرون بهم گفت : امروز اولین سالگرد شهادت پسرم حسینه...
همون روز رفت پیش حسینش و هیچ وقت هم جسدش پیدا نشد (شهیده حافظه سلیمان شاهی)

یه صندوق درست کردو گذاشت توی خونه . بعد همه رو جمع کرد و از گناه بودن غیبت و دروغ گفت. بعد هم قرار شد هر کی از این به بعد دروغ بگه یا غیبت کنه مبلغی رو به عنوان جریمه بندازه توی صندوق تا صرف کمک به جبهه و رزمنده ها بشه.
این طرح اینقدر جالب بود که باعث شد همه اعضای خانواده خودشون از این گناه دوری کنند و به همدیگه در این مورد تذکر بدن
شهید علی اصغر کلاته سیفری

در تابستان 1364 در منطقه جنوب کور شتلی تعدادی برادران تخریب چی با قایق بدون موتور مشغول کوبیدن پایه های فلزی نبشی جهت مهار کردن مین های ضد نفر و تله کردن آن ها بودند ، ناگهان قایق واژگون می شود و روی سیم تله می افتد . سیم تله کشیده و باعث انفجار مین های تله شده می شود و این عزیزان همگی به شهادت می رسند .
تیپ 15 امام حسن (ع) ، برادر بیژنی

فرمانده بود اما برای گرفتن غذا مث بقیه رزمنده ها توی صف می ایستاد.سر صف غذا هم جلویی ها به احترامش کنار می رفتند،می خواستند او زودتر غذاش رو بگیره.او هم عصبانی می شد ول می کرد و می رفت... نوبتش هم که می رسید آشپزها غذای بهتر براش می ریختند،او هم متوجه می شد و می داد به پشت سریش...!
خاطره ای از زندگی سردار شهید محمود کاوه

روی بچه های متأهل یک جور دیگر حساب می کرد. می گفت «کسی که ازدواج کرده ،اجتماعی تر فکر میکند تا آدم مجرد»بعد از عقد که برگشتم جبهه ،چنان بغلم کرد و بوسید که تا آن موقع این طور تحویلم نگرفته بود. گفت:«مبارکه، جهاد اکبر کردی»