تبیان، دستیار زندگی

به نام خدا - سلام

به کجایی گل مهتابی من؟.........بدرخشان افق آبی من

تا که روشن بکنی تیره شبم........تا ببینی سخن زیر لبم

چشم تارم را بگشایم به حضور.........به بیابان دلم وادی طور

سلام دوباره

راستش را بخواهید من زیاد با این کار خوبتان(که خدا بانی آن را خیر دهد) آشنا نبودم،برای همین اگر کمی وکاستی میبینید ببخشید

همچنین چون موضوعات قبلی را همه نخوانده ام اگرموضوعم تکراری است باز ببخشید

 شاید این رو هر بچه شیعه ای میدونه که امام زمان در هر لحظه(حتی زمانی که همه خوابند)بر همه اعمال ما نظارت دارند 

***قرار عاشقی 64***

بیاید این هفته رو اگه خواستین وتونستین، تلاشمون این باشه،که هر کاری تو این هفته خواستیم بکنیم

قبلش"فکر"کنیم،ببینیم آیا این عمل رو اگه الان امام زمان در کنار ما بود ،دوست داشت انجام بدیم؟ (خودمون رو گول نزنیم)واقعا در همون لحظه تصور کنیم که آقا کنارمونه،

،خلاصه هر کاری رو در نظر بگیرید که آیا این کارم مورد رضای امام (عج) هست؟اگر بود انجام بدیم،

وگرنه با قاطعیت ازش صرف نظر کنیم

میدونم سخته،ولی فکر کنم لذت زیادی داره،

************************************

راستش من اول میخواستم یه چیز دیگه بگم،اینم این آخر میگم اشکالی نداره،امام زمان خیلی غریبه،خیلی ها معارف رو وارونه به مردم تحویل میدن،امام زمان رو خونریز به دور از محبت معرفی کردند،آنقدر غریبه که شاید آرزوی بعضی نیامدن ایشان باشه،به این دلیل که اگه ایشون بیاد حتما میکشدش،پس بیاید،این قرار همیشگیمون باشه،که با نقل تشرفات امام(عج) ومعارف ایشون، در مجالس دوستان واقوام،ایشون رو از غربت در آریم،ومردم رو شیفته ایشون کنیم،مخصوصا با نقل تشرفات معتبر ومهربانانه ایشان(در این زمینه تشرف جالبی از یه دختر خانم سراغ دارم،)

تشکر

سلام

در مورد اینی که سها گذاشت

چن وقت پیشا یه مطلبی از آیت الله بهجت خوندم.. نمدونم گذاتشمش اینجا یا نه... اینکه طبق خواب یکی از علما.. مثل اینکه اگر نمدونم یه اتفاقی نمیافتاد حضرت مهدی(عج) 26 سال پیش ظهور میکردن... ولی به تاخیر افتاد...

یافتم میذارم متن اصلی رو

فقط همین که آره.. میشه عقب جلوش کرد...

التماس دعا خوبان مهدوی

یه پیرمردی میشناسم که حرفهای خوبی میزنه،در مورد شرایط یاران امام عصر(عج)میگفت:
هر چه انسان بخـواهد خـود را به امـام عصر ارواحنـا فـداه نزدیکتر کند، بـایـد

شرایط بیشتری را در خود ایجاد کند تا اینکه حضرت او را از خـواص خـود قـرار

دهند. یکی از شرایطی که بسیار اهمیت دارد، این است که انسان حـد خود

را بشناسد. حضرت امیر (ع) می فرمایند: رحم الله من عرف قدره.

ما غالبا اینطور هستیم که حد خودمان را نمی شناسیم. بعضی آنقدر تواضع

می کنند که آن طرف می افتند و مبتلا بـه دروغ می شونـد و بعضی هم بـه

خاطر عجب و تکبـری که دارند دروغ می گویند. خودشان می دانند اطلاعاتی

ندارند و چیزی بلـد نیستند، امـا خود را در جایـگاهی قرار می دهند که مردم

فکر کنند او از اعلـم علمـاء است. حالا ممکن است ما بتوانیـم مردم را به هر

نحوی گول بزنیم. اما خدا و امام زمان (ع) را که نمی شود گول زد.

خودتان را عادت بدهید به واقعیت گفتن ها، به حقیقت گفتن ها.

هر وقت یک مطلبی را می گویید، یک ادعایی دارید، یک چیـزی را میخواهید

اظهار بکنید، کوشش کنیـد آنچـه را که هست بگوییـد و روی ایـن کار تمریـن

بکنید. همیـن الآن اگر خدا به شما گفـت: به چه دلیـل این حرف را زدی، این

کار را کردی؟ بگویی: به این دلیـل، به این دلیـل. و خدا هم از تو بپذیرد.

انّ ربک لبالمرصاد. پروردگار تو در پناهگاه است. معنایش این است که تو او را

نمی بینی ولی او تـو را می بیند. مـا بایـد همیشه خـود را در محضر پروردگار

بدانیم.

البته اقرار به گناه، گناه است و خدای تعالی اجازه نـداده که انسان بدیهایش

را اظهار بکند. امـا چه در عمـل و چه در گفتـار خـود را خوبتـر از آنچـه هستید

معرفی نکنید.

شبیه قطعه ی گنگی که توی پازل نـیست

شکسته های دلم بی توهیچ کامل نیست

دلــم گــرفـتـه از ایـن نـبـضـهــای تـکــراری

دلــی کــه یـاد تو را دم نمی زند دل نیست

چـقـدر پـشت سرت حـرف می زنـنـد ولــی

نــگــاه آیـنــه جز نـقطـه ی مـقابـل نـیست

بــیـــا و دست مــرا هــم بــگیـر، غیـر از تـو

کــســی بــرای دلــم احــترام قائل نیست

تو گفته ای که می آیی غروب جمعه و حیف

همیشه حرف زدن با عمل معادل نیست !!





سروده: نیما فرقه

باز هم نیمه شب است و سحری در راه است

باز هم محفل انس دگری در راه است

در بهاری که پر از لاله قرآن و دعاست

نخل خشکیده دل را ثمری در راه است

ای پرستوی حرم صبر کن و اوج مگیر

مثل من مرغک بی بال و پری در راه است

ای ملاک که بر احوال بدم می نگرید

این دل سنگ مرا هم اثری در راه است

آتش قهر خدا ! شعله جانسوز مکش

موسم توبه شده چشم تری در راه است

همه خواهند ز دلدار جدایت سازند

ای دل خسته به هوش آ خطری در راه است

همدم اهل سحر باش که ان شاءالله

نفس مرشد صاحب نظری در راه است

کاروان شهدا مقصدشان کرب و بلاست

بار بندید عزیزان سفری در راه است

تا به کی بی خبر از دولت دلبر باشیم

که رسد مژده به دلها خبری در راه است؟

آنکه از هیمنه اش خیبریان می لرزند

روبهان را تو بگو شیر نری در راه است

آه مظلوم اثر می کند و یار آید

ای مصیبت زدگان داد گری در راه است


سید محمد میر هاشمی

مناجاتی بسیار زیبا از علامه حسن زاده آملی


برگرفته از کتاب "الهی نامه" علامه حسن زاده آملی
الهی! به حقّ خودت حضورم ده و از جمال آفتاب آفرینت نورم ده .
الهی! ما همه بیچاره ایم و تنها تو چاره ای ، و ما همه هیچ کاره ایم و تنها تو کاره ای .
الهی! از پای تا فرقم ، در نور تو غرقم . « یا نورَ السموات و الارض ، أنعمتَ فَزِدْ »
الهی! وای بر من اگر دانشم رهزنم شود و کتابم حجابم .
الهی! چون تو حاضری چه جویم و چون تو ناظری چه گویم .
الهی! چگونه گویم نشناختمت که شناختمت ، و چگونه گویم شناختمت که نشناختمت .
الهی! چون عوامل طاحونه ، چشم بسته و تن خسته ام ؛ راه بسیار می روم و مسافتی نمی پیمایم . وایِ من اگر دستم نگیری و رهایی ام ندهی .
الهی! خودت می دانی که دریای دلم را جزر و مدّ است ؛ «یا باسط» بسطم ده ، و «یا قابض» قبضم کن.
الهی! ناتوانم و در راهم و گردنه های سخت در پیش است و رهزن های بسیار در کمین و بار گران بر دوش .
الهی! از روی آفتاب و ماه و ستارگان شرمنده ام ، از انس و جان شرمنده ام ، حتّی از روی شیطان شرمنده ام ، که همه در کار خود استوارند و این سست عهد ، ناپایدار.
الهی! عاقبت چه خواهد شد و با ابد چه باید کرد ؟
الهی! عارفان گویند « عرِّفنی نفسَک » ، این جاهل گوید عرِّفنی نفسی»
الهی! آزمودم تا شکم دایر است ، دل بایر است . «یا مَن یُحیی الارض المیته» دلِ دایرم ده.
الهی! همه گویند خدا کو ، حسن گوید جز خدا کو.
الهی! همه از تو دوا خواهند ، و حسن از تو درد .
الهی! آن خواهم که هیچ نخواهم.
الهی! ما را یارایِ دیدن خورشید نیست ، دم از از دیدار خورشید آفرین چون زنیم ؟
الهی! همه گویند بده ، حسن گوید بگیر .
الهی! همه سرِ آسوده خواهند ، و حسن دلِ آسوده .
الهی! همه آرامش خواهند ، و حسن بی تابی ؛ همه سامان خواهند ، و حسن بی سامانی.
الهی! به فضلت سینه‌ی بی کینه ام دادی ، به جودت شرح صدرم عطا بفرما.
الهی! عقل گوید « الحَذَر الحَذر ! » عشق گوید «العَجَل العَجَل!» ؛ آن گوید دور باش ، و این گوید زود باش.
الهی! ضعیف ظَلوم و جهول کجا ، و واحد قهّار کجا؟
الهی! اگر چه درویشم ، ولی دارا تر از من کیست ، که تو داراییِ منی.
الهی! در ذات خودم متحیّرم تا چه رسد در ذات تو .
الهی! روزم را چون شبم روحانی گردان، و شبم را چون روز نورانی.
الهی! حسنم کردی، اَحسنم گردان.
الهی! دندان دادی، نان دادی ، جان دادی، جانان بده.
الهی! گویند که بُعد، سوز و گداز آورد؛ حسن را به قرب سوز و گداز ده .
الهی! خودت گفته ای ( و لا تَیْأسوا من رَوْحِ الله ) ( سوره یوسف ، آیه 87 ) ، نا امید چون باشم ؟
الهی! انگشتری سلیمانی ام دادی، انگشت سلیمانی ام ده.
الهی! سرمایه‌ی کسبم دادی، توفیق کسبم بده.
الهی! اگر ستّار العیوب نبودی، ما از رسوایی چه می کردیم؟
الهی! ذوق مناجات کجا و شوق کرامات کجا ؟
الهی! اثر و صُنع توام، چگونه به خود نبالم .
الهی! کلمات و کلامت که این قدر شیرین و دلنشین اند ، خودت چونی؟
الهی! داغ دل را نه زبان می تواند تقریر کند و نه قلم یارد به تحریر رساند؛ الحمدلله که دلدار به ناگفته و نانوشته آگاه است.
الهی! چون است که چشیده ها خاموش اند و نچشیده ها در خروش؟
الهی! از شیاطین جن بریدن دشوار نیست ، با شیاطین انس چه باید کرد؟
الهی! خوشدلم که از درد می نالم ، که هر دردی را درمانی نهاده ای.
الهی! دیده را به تماشای جمال خیره کرده ای ، دل را به دیدار ذوالجمال خیره گردان.
الهی! پیشانی بر خاک نهادن آسان است ، دل از خاک برداشتن دشوار است .
الهی! تو پاک آفریده ای ، ما آلوده کرده ایم.
الهی! اگر گلم یا خارم از آنِ بوستانِ یارم.
چگونه دعوی بندگی کنم که پرندگان از من می رمند و ددان رامم نیستند !
الهی! گرگ و پلنگ را رام توان کرد ، با نفس سرکش چه باید کرد ؟
الهی! چگونه ما را مراقبت نباشد ، که تو رقیبی ؛ و چگونه ما را محاسبت نباشد که تو حسیبی
ظاهر ما اگر عنوان باطن ما نباشد ، در « یوم تُبْلَی السَّرائر » ( سوره طارق ، آیه 9 ) چه کنیم ؟ الهی !
الهی! شکرت که کورِ بینا و کرِ شنوا و گنگِ گویاییم
الهی! درویشان بی سر و پایت در کنج خلوت ، بی رنج پا سیر آفاق عوالم کنند ، که دولتمندان را گامی میسّر نیست
الهی! حقّ محمّد و آل محمّد بر ما عظیم است ؛ « اللّهمّ صلّ علی محمّد و آل محمّد »
الهی! نهرْ بحر نگردد ، ولی تواند با وی پیوندد و جدولی از او گردد
الهی! چون در تو می نگرم ، رعشه بر من مستولی می شود ؛ پشه با باد صرصر چه کند ؟
دیده از دیدار جمال لذّت می برد و دل از لقای ذوالجمال الهی !
انسان را قسطاس مستقیم آفریده ای ، افسوس که ما در میزان طغیان کرده ایم الهی !
شکرت که نعمت صفت ایثارم بخشیدی الهی !
نعمت ارشادم عطا فرموده ای ، توفیق شکر آن را هم مرحمت بفرما الهی !
به سوی تو آمده ام ؛ به حقّ خودت مرا به من برمگردان الهی !
الهی! اگر بخواهم شرمسارم ، و اگر نخواهم گرفتار.
الهی! ظاهر که این قدر زیباست ، باطن چگونه است ؟
الهی! آخرِ خودت را درحقّ ما اوّل بفرما ، که آخرین شفاعت را اَرحم الرّاحمین فرماید
دلِ بی حضور ، چشمِ بی نور است ، نه این صورت بیند و نه آن معنا الهی !
الهی! فرزانه تر از دیوانه‌ی تو کیست.
الهی! دولت فقرم را مزید گردان.
الهی! شکرت که فهمیدم نفهمیدم.
الهی! گریه زبان کودک بی زبان است ، آن چه خواهد از گریه تحصیل می کند . از کودکی راه کسب را به ما یاد داده ای ، قابل کاهل را از کامل مکمّل چه حاصل ؟
الهی! یک شوریده ، جهانی را می شوراند ؛ این شوخ دیده را شوریده تر کن. والحمدلله رب العالمین

پی نوشت ها:
1- سوره فجر ، آیه 29
2- سوره اعراف ، آیه 32
3- سوره اعراف ، آیه 16 ؛ سوره حجر ، آیه 39
4- سوره مؤمنون ، آیه 14
5- سوره فرقان ، آیه 70
6- سوره آل عمران ، آیه 106
7- سوره مؤمنون ، آیه 99
8- سوره بقره ، آیه 156

بنام خدای عزیزم

سلام

مطالب خوبی هستن... از همگی ممنون

یه خوش آمد ویژه هم به marvelous2

بازم به انجمن خودت سر بزن...خوشحال میشیم

جی طیبه عزیزم سلام
ممنون از توجهت و خوش آمد گویی ات
چشم اگه لایق باشم چه جایی بهتر از این انجمن

آیت الله اراکی فرمودند

شبی خواب امیرکبیر را دیدم، جایگاهی متفاوت و رفیع داشت

پرسیدم چون شهیدی و مظلوم کشته شدی این مرتبت نصیبت گردید؟

با لبخند گفت:خیر

سؤال کردم چون چندین فرقه ضاله را نابود کردی؟

گفت:نه

با تعجب پرسیدم:پس راز این مقام چیست؟

جواب داد:هدیه مولایم حسین است!

گفتم چطور؟

گفت با اشک

آنگاه که رگ دو دستم را در حمام فین کاشان زدند؛ چون خون از بدنم میرفت تشنگی بر من غلبه کرد سر چرخاندم تا بگویم قدری آبم دهید؛ ناگهان به خود گفتم میرزا تقی خان! ۲ تا رگ بریدند این همه تشنگی! پس چه کشید پسر فاطمه؟ او که از سر تا به پایش زخم شمشیر و نیزه و تیر بود! از عطش حسین حیا کردم ، لب به آب خواستن باز نکردم و اشک در دیدگانم جمع شد

آن لحظه که صورتم بر خاک گذاشتند امام حسین آمد و گفت

به یاد تشنگی ما ادب کردی و اشک ریختی؛ آب ننوشیدی این هدیه ما در برزخ، باشد تا در قیامت جبران کنیم
همیشه برایم سوال بود که امیرکبیر که در کاشان به شهادت رسید چگونه با امکانات آن زمان مزارش در کربلاست

جواب عشق به مولایش امام حسین (ع) بود