سلام.
سوال من در مورد انفاق میباشد،با توجه به این حدیث:
پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) می فرمایند: صدقه دادن (به غیر بستگان و ارحام) قبول نمی شود در حالی که ارحام انسان نیازمند باشند.
بحار الانوار، ج۹۳، ص ۱۴۷.
و با توجه به:
انفاق پنج گونه است:
انفاق واجب: مانند زكات، خمس، كفّارات، فدیه و نفقه زندگى كه بر عهده مرد است.
انفاق مستحب: مانند كمك به مستمندان، یتیمان و هدیه به دوستان.
انفاق حرام: مانند انفاق با مال غصبى یا در راه گناه.
انفاق مكروه: مانند انفاق به دیگران با وجود مستحق در خویشاوندان.
انفاق مباح: مانند انفاق به دیگران براى توسعه زندگى. زیرا انفاق براى رفع فقر، واجب یا مستحب است.
(تفسیر نور، ج1، ص 336)
اگر نیازمندی در بین خویشاوندان باشد انفاق به دیگران جایز نیست پس چرا حضرت فاطمه (س) در چنین مواردی به دیگران انفاق میكردند؟
روزى عربى مستمند كه از گرسنگى در رنج بود به خدمت پیامبر خدا صلى اللَّه علیه و آله رسیده، از درد گرسنگى به آن سرور شكوه كرد، حضرت نیز پیكى را به سراغ زنان خویش فرستاده، از آنان درخواست طعام كرد، ولى همگى گفتند: ما جز آب چیزى براى خوردن نداریم. رسول خدا طبق معمول از دیگر مسلمانان كمك خواست، كه آن مرد گرسنه را مهمان خود كنند، باز طبق معمول على علیهالسلام اظهار آمادگى كرد و عرب را به خانه آورد و از فاطمه علیهاالسلام در این باره كمك خواست. زهرا گفت:
ما طعامى- جز به اندازهى خوراك یك بچه- نداریم، ولى آن را به مهمان خود مىدهیم و خود در گرسنگى بسر مىبریم.
فاطمه علیهاالسلام با توافق امیرالمؤمنین، بچهها را بدون طعام- به هر طریقى بود- خوابانید و خود نیز گرسنه ماند و على علیهالسلام چراغ را- به بهانه معیوب بودن- روشن نكرد و در تاریكى شب از مهمان پذیرایى نمود و او را سیر كرد و به مهمان چنین وانمود كرد كه او نیز طعام مىخورد، تا مهمان متأثر نگردد.
شب به پایان رسید و صبح در مسجد حاضر شدند و با پیامبر خدا صلى اللَّه علیه و آله دیدار نمودند. رسول خدا از دیدن على علیهالسلام گریه كرد و گفت:
دیشب ملائكه خدا از مهماننوازى شما تعجب كردند و آیه نهم سورهى حشر:
«و یؤثرون على انفسهم و لو كان بهم خصاصة»
را در حق شما نازل كردند.
(بحارالانوار، ج 41، ص 28 و ص 34، و ج 36، ص 59.)