تبیان، دستیار زندگی

و لک السّلام و الیک یعود السّلام

سلاااااااااام

*******

یکی از بخش های مهمی که در زندگی و شیوه تبلیغ ائمه بزرگوارمون وجود داره مناظراتی هستش که امامان ما در برابر مخالفان انجام میدادند ...

 شیوه ای که این بزرگواران پیش می گرفتند واقعا سرمشق و درس خوبیه برای ما ... آداب مناظره و هدفی که داشتند و شیوه شروع و پایان مناظره از نکاتی هستش که باید بهشون توجه کرد ...

خوشحال میشم شما هم در کنار ما باشید ... من که همیشه از این مناظره ها لذت می برم  ... منتظرتونیم ...

ماندگار باشید

یا علی

مناظره امام زمان(عچ) با مخالفان از طريق نواب – درباره شهادت امام حسین

از امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف) توقیعات فراوانی در زمینه‎های گوناگون صادر شده است كه در برخی از آنها مناظراتی با مخالفان از طریق نواب خاص انجام شده است و البته ایشان تأكید می‏‎كردند كه این پاسخ‏‎ها را از امام زمان (عج) آموخته‎اند؛ ما در اینجا به یكی از مناظراتی كه توسط حسین بن روح یكی از نواب خاصّ حضرت بیان شده است اشاره می‎كنیم:

أبی جعفر محمد بن علی بن حسین بن بابویه قمی» نقل می‎كند شخصی از أبی القاسم حسین بن روح نوبختی پرسید:‌ «آیا حسین بن علی ­ـ علیه‎السلام ـ ولی خدا بود؟

گفت: آری.

پرسید: آیا قاتل آن حضرت دشمن و عدوّ خدا بود؟

گفت: آری.

پرسید: پس چرا خداوند دشمن خود را بر ولیّ خود مسلط كرد؟

حسین بن روح پاسخ داد:

بدان كه خداوند با بشر تكلّم نمی‎كند مگر با واسطه؛ حال اگر بخواهد فرستادگانی از غیر جنس بشر بفرستد مردم از آنان اطاعت نمی‎كنند؛ پس ناگزیر افرادی از جنس بشر را به رسالت بر می‎انگیزد و برای اینكه بر مردم ثابت شود كه ایشان از جانب خدایند و در سخنان خود صادق‎اند، معجزاتی را برایشان قرار می‎دهد بطوری كه مردم از انجام آن عاجزند؛ سپس چون مردم به رسالت این افراد پی بردند، خداوند متعال بر اساس مصلحت و حكمت خود گاهی رسولان و انبیاء خود را غالب می‎كند و گاهی مقهور؛ زیرا اگر ایشان در تمام احوال غالب و پیروز باشند، مردم ایشان را خدا می‎پندارند و از خداوند غافل می‎شوند، به همین دلیل خداوند متعال، احوال انبیاء و اولیاءش را مانند احوال سایر مردم قرار داده است و البته ایشان در حالت سختی و آزمایش‎های الهی صابر و شكیبا و در حالت پیروزی و عافیت شاكرند.

فردای آن روز، حسین بن روح، به یكی از شیعیان كه فكر می‎كرد این پاسخ‎ها تراوش فكری خود اوست اظهار داشت: «اگر از آسمان سقوط كنم و طعمه مرغان هوا گردم یا باد تندی مرا به محل دوری پرتاب كند، در نظرم بهتر از این است كه در دین خدا رأی و نظریه شخصی خود را اظهار كنم. مطالبی كه دیروز شنیدی از حجت خدا (عج) شنیده شده است»

احتجاج طبرسی ج 2، ص 472.

و لک السّلام و الیک یعود السّلام

سلام بر ربیح دل های ما

سلاااااااااام

*******

اللهم عجل لولیک الفرج

ماندگار باشید

یا حق

سلام ماندگاری محترم

خواهش میکنم...دست شما درد نکنه با تاپیک خوبتون...یاد میگیریم که جواب بعضی سوالا رو چی بدهیم.

موفق باشید

جنبه علمی امام رضا: مأمون كه پیوسته شور و اشتیاق مردم نسبت به امام واعتبار بی‌همتای امام را در میان ایشان می‌دید می خواست تااین قداست واعتبار را خدشه دارسازدوازجمله کارهایی که برای رسیدن به این هدف انجام داد تشکیل جلسات مناظره‌ای بین امام و دانشمندان علوم مختلف از سراسر دنیا بود، تا آنها با امام به بحث بپردازند، شاید بتوانند امام را ازنظر علمی شکست داده ووجهه علمی امام را زیرسوال ببرند.که شرح یكی از این مجالس را می‌آوریم: "برای یكی از این مناظرات مأمون فضل‌بن‌سهل را امر كرد كه اساتید كلام و حكمت را از سراسر دنیا دعوت كند تا با امام به مناظره بنشینند. فضل نیز اسقف اعظم نصاری و بزرگ علمای یهود و روسای صابئین ( پیروان حضرت یحیی) بزرگ موبدان زرتشتیان و دیگر متكلمین وقت را دعوت كرد. مأمون هم آنها را به حضور پذیرفت و از آنها پذیرایی شایانی كرد و به آنان گفت:" دوست دارم كه با پسر عموی من ( مأمون از نوادگان عباس عموی پیامبر است كه ناگزیر پسر عمومی امام می باشد.) كه از مدینه پیش من آمده مناظره كنید". صبح رروز بعد مجلس آراسته‌ای تشكیل داد و مردی را به خدمت حضرت رضا (علیه السلام ) فرستاد و حضرت را دعوت كرد. حضرت نیز دعوت او را پذیرفتند و به او فرمودند :" آیا می‌خواهی بدانی كه مأمون كی از این كار خود پشیمان می‌شود". او گفت : "بلی فدایت شوم". امام فرمودند :" وقتی مأمون دلایل مرا بر رد اهل تورات از خود تورات و بر اهل انجیل از خود انجیل و از اهل زبور از زبورشان و بر صابئین بزبان ایشان و بر آتش‌پرستان بزبان فارسی و بر رومیان به زبان رومی‌شان بشنود و ببیند كه سخنان تك ‌تك اینان را رد كردم و آنها سخن خود را رها كردند و سخن مرا پذیرفتند آنوقت مأمون می‌فهمد كه توانایی كاری را كه می‌خواهد انجام دهد ندارد و پشیمان می‌شود و لاحول و لا قوه الا بالله العلی العظیم". سپس حضرت به مجلس مأمون تشریف ‌فرما شدند و با ورود حضرت مأمون ایشان را برای جمع معرفی كرد و سپس گفت : " دوست دارم با ایشان مناظره كنید ". حضرت رضا (علیه السلام)نیز با تمامی آنها از كتاب خودشان درباره دین و مذهبشان مباحثه نمودند. سپس امام فرمود:" اگر كسی درمیان شما مخالف اسلام است بدون شرم و خجالت سئوال كند". عمران صایی كه یكی از متكلمین بود از حضرت سئوالات بسیاری كرد و حضرت تمام سئوالات او را یك به یك پاسخ گفتند و او را قانع نمودند. او پس از شنیدن جواب سئوالات خود از امام شهادتین را بر زبان جاری كرد و اسلام آورد و با برتری مسلم امام، جلسه به پایان رسید و مردم متفرق شدند. روز بعد حضرت، عمران صایی را به حضور طلبیدند و او را بسیار اكرام كردند و از آن به بعد عمران صایی خود یكی از مبلغین دین مبین اسلام گردید. رجاءابن ضحاک که ازطرف مامون مامور حرکت دادن امام ازمدینه به سوی مرو بود,می گوید: "آن حضرت در هیچ شهری وارد نمی شد مگر اینکه مردم از هرسو به او روی می آوردند و مسائل دینی خود را از امام می پرسیدند.ایشان نیز به آنها پاسخ می گفت و احادیث بسیاری از پیامبر خدا و حضرت علی (علیه السلام) بیان می فرمود.هنگامی که ازاین سفربازگشتم نزد مامون رفتم .او ازچگونگی رفتار امام در طول سفر پرسید و من نیز آنچه را در طول سفر از ایشان دیده بودم بازگوکردم . مامون گفت: "آری، ای پسرضحاک !ایشان بهترین، دانا ترین و عابدترین مردم روی زمین است"".

ولایت عهدیامام رضا: باری ، چون حضرت رضا (علیه السلام ) وارد مرو شدند, مأمون از ایشان استقبال شایانی كرد و در مجلسی كه همه اركان دولت حضور داشتند صحبت كرد و گفت :" همه بدانند من در آل عباس و آل علی (علیه السلام ) هیچ كس را بهتر و صاحب حق‌تر به امر خلافت از علی‌بن‌موسی‌رضا (علیه السلام ) ندیدم". پس از آن به حضرت رو كرد و گفت:" تصمیم گرفته‌ام كه خود را از خلافت خلع كنم و آنرا به شما واگذار نمایم". حضرت فرمودند:" اگر خلافت را خدا برای تو قرار داده جایز نیست كه به دیگری ببخشی و اگر خلافت از آن تو نیست ، تو چه اختیاری داری كه به دیگری تفویض نمایی ". مأمون بر خواسته خود پافشاری كرد و بر امام اصرار ورزید. اما امام فرمودند :‌ " هرگز قبول نخواهم كرد ". وقتی مأمون مأیوس شد گفت:" پس ولایت عهدی را قبول كن تا بعد از من شما خلیفه و جانشین من باشید". این اصرار مأمون و انكار امام تا دو ماه طول كشید و حضرت قبول نمی‌فرمودند و می‌گفتند :" از پدرانم شنیدم, من قبل از تو از دنیا خواهم رفت و مرا با زهر شهید خواهند كرد و بر من ملائك زمین و آسمان خواهند گریست و در وادی غربت در كنار هارون ‌الرشید دفن خواهم شد". اما مأمون بر این امر پافشاری نمود تا آنجاكه مخفیانه و در مجلس خصوصی حضرت را تهدید به مرگ كرد. لذا حضرت فرمودند :" اینك كه مجبورم, قبول می‌كنم به شرط آنكه كسی را نصب یا عزل نكنم و رسمی را تغییر ندهم و سنتی را نشكنم و از دور بر بساط خلافت نظرداشته باشم". مأمون با این شرط راضی شد. پس از آن حضرت, دست را به سوی آسمان بلند كردند و فرمودند: " خداوندا ! تو می‌دانی كه مرا به اكراه وادار نمودند و به اجبار این امر را اختیار كردم؛ پس مرا مؤاخذه نكن همان گونه كه دو پیغمبر خود یوسف و دانیال را هنگام قبول ولایت پادشاهان زمان خود مؤاخذه نكردی. خداوندا عهدی نیست جز عهد تو و ولایتی نیست مگر از جانب تو، پس به من توفیق ده كه دین تو را برپا دارم و سنت پیامبر تو را زنده نگاه دارم. همانا كه تو نیكو مولا و نیكو یاوری هستی

اللهم انت السّلام و منک السّلام

و لک السّلام و الیک یعود السّلام

سلاااااااااام

*******

مناظره ای از امام صادق (ع)

مناظره امام صادق علیه السلام با ابوحنیفه

روزى ابوحنیفه براى ملاقات با امام صادق(ع) در خانه امام آمد و اجازه ملاقات خواست امام اجازه نداد. ابوحنیفه گوید: دم در مقدارى توقف كردم تا اینكه عده اى از مردم كوفه آمدند و اجازه ملاقات خواستند، به آنها اجازه داد. من هم با آنها داخل خانه شدم وقتى به حضورش رسیدم گفتم: شایسته است كه شما نماینده اى به كوفه بفرستید و مردم آن سامان را از ناسزا گفتن به اصحاب محمّد نهى كنید. بیش از ده هزار نفر در این شهر به یاران پیامبر ناسزا مى گویند.
امام: مردم از من نمى پذیرند.
ابوحنیفه : چگونه ممكن است سخن شما را نپذیرند در صورتى كه شما فرزند پیامبر خدا هستید؟
امام: تو خودت یكى از همانها هستى كه گوش به حرف من نمى دهى. مگر بدون اجازه من داخل خانه نشدى؟ و بدون اینكه بگویم نشستى؟ و بى اجازه شروع به سخن گفتن ننمودى؟ شنیده ام كه تو براساس قیاس فتوا مى دهى.
اوحنیفه: آرى.

وقتى كه خداوند به او دستور داد كه به آدم سجده كند گفت من سجده نمى كنم  زیرا كه مرا از آتش آفریدى و او را از خاك و آتش گرامى تر از خاك است. سپس امام براى باطل بودن قیاس مواردى از قوانین اسلام را كه بر خلاف این اصل است ذكر نمود و فرمود:
به نظر تو كشتن كسى به ناحق مهمتر است یا زنا؟
ابوحنیفه گفت: كشتن كسى به ناحق.
امام: بنابراین اگر عمل كردن به قیاس صحیح باشد، پس چرا براى اثبات قتل دو شاهد كافى است ولى براى ثابت نمودن زنا چهار شاهد لازم است؟ آیا این قانون اسلام با قیاس سازگار است؟
ابوحنیفه: نه.
امام: بول كثیف تر است یا منى؟
ابوحنیفه: بول .
امام : پس چرا خداوند در مورد اول مردم را به وضو گرفتن امر كرده ، ولى در مورد دوم دستور غسل كردن صادر فرموده ؟ آیا این حكم با قیاس سازگار است ؟
ابوحنیفه : نه .
امام فرمود: شنیده ام كه این آیه را  «ثم لتسئلن یومئذ عن النعیم؛ در روز قیامت بطور حتم از نعمتها سؤال مى شوید» (تکاثر/8) را چنین تفسیر مى كنى كه خداوند مردم را از غذاهاى لذیذ و آبهاى خنك كه در فصل تابستان مى خورند بازخواست مى كند.
ابوحنیفه گفت: درست است من این آیه را این طور تفسیر كرده ام .
امام فرمود: اگر مردى تو را به خانه اش دعوت كند و با غذاى لذیذ و آب خنكى از تو پذیرایى كند و بعد براى این پذیرایى به تو منت بگذارد، درباره چنین كسى چگونه قضاوت مى كنى ؟
ابوحنیفه گفت : مى گویم آدم بخیلى است .
امام فرمود: آیا خداوند بخیل است تا اینكه در روز قیامت در مورد غذاهایى كه به ما داده ما را بازخواست كند؟
ابوحنیفه گفت : پس مقصود از نعمتهایى كه قرآن مى گوید انسان مؤ اخذه مى شود چیست ؟
امام فرمود: مقصود نعمت دوستى ما خاندان رسالت و اهل بیت است.

ماندگار باشید

یا حق