تبیان، دستیار زندگی

سلام

خیلی ممنون از پاسخ قشنگتون

یا علی 

به نام خدای مهربون
سلام
با تشکر از جناب مهدوی که با اشتیاق سوالات رو پاسخ دادن و همگیه دوستان که وارد صندلی داغ شدن و سوالاتشون رو پرسیدن.
دوستان به نظرم دیگه کم کم باید صندلی داغ رو جمع و جورش کنیم
پس دوستان عزیز فقط تا فردا شب مطابق با چهارشنبه 24 مهر87 فرصت دارن که سوالات خودشون رو مطرح کنن و جناب مهدوی لطف می‌کنن و بعدش جواب میدن
فقط جناب مهدوی بی‌زحمت لطف کنید و یه جمع بندی از صندلی داغتون در اختیار ما قرار بدین، ممنونم از توجهتون.
و آما سوالات پایانی خودم:
تا حالا کربلا رفتین؟ کجاش رو بیشتر از همه دوس داشتین، منظورم اینه که در کدوم بخشش بیشترین لذتش رو بردین، مثلا نزدیکیای کربلا، تو خود حرم و ...؟
چرا ماها بعضی وقتا به پوچی میرسیم؟ مگه چی نداریم که اینجوری میشه؟
یکی که ارادش ضعیفه چیکار کنه که ارادش قوی شه؟ یه راهکار بدین؟
خیلی دوس دارم بدونم الآن من به شخصه تو کجای رنکینگ بنده های خدا قرار گرفتم، دوس دارم بدونم کجاش واستادم، آیا اون تهش هستم و یا وسطام، یا شایدم بالام، چیکار کنم که به این درک برسم تا مسیر زندگیم رو بر اساس اون قشنگ‌ترش کنم؟ خیلی وقتا شده حس کردم اون ته مها هستم و این بهم خیلی ناامیدی میده، هر چند که من هی میخوام بگم نه من اون ته نیستم!! نظرتون در مورد من چیه؟
چقدر آدم باید خودش رو خراب کنه؟ یعنی چقدر باید هی به خودش بگه که هیچی نیست؟ آیا این کار آدم رو به پوچی نمیرسونه؟
مثلا خود من الآن همین حس رو دارم از بس به خودم گفتم هیچی نیستم و واقعا هم هیچی نیستم و هیچی ندارم که به خدا بگم خدا جون ببین اینا دست‌آورد‌های منه میبینی چه بنده خوبی داری!! ولی من هیچی ندارم و برا همین شرمندم و احساس پوچی می‌کنم، میخوام بدونم نظرتون در مورد رفتارم چیه؟
همین دیگه ببخشید زیاد حرف زدم
راستی راستی اینم بپرسم که نظرتون در مورد انجمن‌ صندلی داغ چیه و چه انتقاد و پیشنهاداتی براش دارین؟
ممنونم از لطفتون
راستی بعد از اتمام صندلی  داغتون بی زحمت وارد تاپیک زیر بشین و یه یادگاری به ما بدین، ممنون.

دفتر یادگاری و امضاء پایانی...

یا علی

سلام

1-چرا وقتی اعلام شد كه قطعنامه 598پذیرفته شده رزمندگانی كه توی جبهه ها بودن از این موضوع ناراحت شدن؟

2-جناب مهدوی ما توی انجمن دفاع مقدس داریم سعی می كنیم كه شهدا رو بیشتر و بهتر بشناسیم شما كه زمانی با شهدا بودید فكر میكنید كدوم بخش از زندگی و افكار اونها می تونه بیشتر به ما كمك بكنه؟

بنام خدا با سلام خدمت فل نیك عزیز

از اینكه باز هم توفیق یافتن با شما هم صحبت بشم خوشحالم

1-چرا وقتی اعلام شد كه قطعنامه 598پذیرفته شده رزمندگانی كه توی جبهه ها بودن از این موضوع ناراحت شدن؟

ببینید صاف و پوست كنده بگم ما احساس می كردیم در اثر كوتاهی ما حضرت امام(ره) به نوعی مجبور به پذیرش قطعنامه شده اند. كما اینكه از متن پیام معظم له هم این چنین برمی آمد. لكن ناراحتی ما بیشتر متاثر از دو چیز بود:

اول ناراحتی امام (با توجه به ارتباط عاطفی شدیدی كه بچه های رزمنده با حضرت ایشان داشتند)

دوم پذیرش اینكه دیگه قطار شهادت به ایستگاه آخر رسیده و تو مجبوری دیگه همجواری و همنفسی با انسانها خالص و بندگان خاص خدا رو از دست بدهی. بچه های رزمنده عهد و پیمانی با شهدا بسته بودند كه نگذارند فرمایش امام(ره) بر زمین بماند كه با پذیرش قطعنامه آنهم در اون شرایط رزمنده ها را اصلا راضی نمی كرد

2-جناب مهدوی ما توی انجمن دفاع مقدس داریم سعی می كنیم كه شهدا رو بیشتر و بهتر بشناسیم شما كه زمانی با شهدا بودید فكر میكنید كدوم بخش از زندگی و افكار اونها می تونه بیشتر به ما كمك بكنه؟

 به نظرم اگه بتونیم زندگی ساده و عادی شهدا  رو از زبان اقشار مختلف محله ای كه شهید در اون زندگی می كرد برای نسل تازه برسونیم واقعا هنر كرده ایم.

البته شما كه تو این راه قدم گذاشته اید خودتون استاد ما هم هستید ولی برای حرف خود مصداقی عرض می كنم : یكی از دوستانی كه در طرح یادواره های شهدا كار میكنه می گفت ما برای شب خاطره یك فراخوان عمومی خاطره از محله، مدرسه و ... كردیم. یكی از بقالی های محله اومد و خاطره ای از یك شهید نقل كرد كه حتی خانواده اون شهید هم تا بحال از اون خاطره بی خبر بودند. ایشان می گفتند این شهید هر ماه نصف حقوقی رو كه از بسیج می گرفت به من میداد و می گفت برای افراد و خانواده های بی بضاعت محله  بصورت رایگان جنس بده!

دوستان عزیز من فكر می كنم این موضوع در عین سادگی دارای یك دنیا حرف است كه اگه ما بتونیم زوایای پنهان زندگی شهدا رو به همه برسونیم واقعا قسمتی از وظیفه خودمون در قبال شهدا را انجام داده ایم.

 ارادتمند دوستان عزیزم در تبیان

 بنام خدا

به نام خدای مهربون

سلام

جناب صمد مهدوی گرامی ممنونم از حضورتون که وقت گذاشتین و در برنامه ما شرکت کردین، امیدوارم که همچنان حضور مستدام باشه و بتونیم از تجربیاتتون استفاده کنیم.

از تمامیه دوستانی ‌هم که وقت گذاشتن و اومدن و سوال پرسیدن و باعث گرم شدن صندلی شدن تشکرو قدردانی میکنم.

برای همگیه دوستان آرزوی موفقیت و تندرستی دارم

الهی همگی عاقبت بخیر شیم.

به پایان آمد این دفتر *** حکایت همچنان باقیست

مراقب خودتون باشید