تبیان، دستیار زندگی

سلام در این قسمت از یکی از مردان بزرگ ایران مطالبی نوشته میشود

: سیاست اقتصادی امیر کبیر
امیر پایه و سیاست اقتصادی ایران را بر اصل حمایت اقتصاد ملی نهاده بود، وضع اقتصادی ما نیز ایجاب می کرد که از صنعت داخلی حمایت شود و دولت پشتیبان اقتصاد کشور باشد، زیرا دولت ضعیفی چون ایران برای اینکه کمر راست کرده در مقابل ررقابت همسایگان قوی و حریص خود مقابله کند ناگزیر باید حامی جدی صنایع داخلی باشد و به وسایل ممکن میزان تولید داخلی را بالا برد و از خطر رقابت خارجیان حفظ کند.
امیر معتقد بود صنایع جدید اروپا را باید با احداث کارخانجات در خود ایران رواج داد و به عبارت دیگر احتیاجات مادی جدید را که از لوازم تمدن تازه اروپا می باشد در داخل کشور بسازند. ضمناً او تشویق از صنایع ملی را جزء مواد اساسی برنامه ی اقتصادی خود قرار داده بود چنانچه کارخانه های بسیاری به اهتمام وی احداث گردید که از آن جمله میتوان اشاره کرد به،دو کارخانه شکرسازی در میدان ارک شهر ساری،کارخانه ریسمان ریسی ، کارخانه ی چلوار بافی در راه تهران به شمیران و حریربافی در کاشان.

امیر کبیر نه تنها تولید صنایع خارجه را در ایران متداول کرد بلکه علاقه بیحدیبه توسعه و رونق دادن صنایع ملی ایران داشت و بسط و گسترش صنایع داخلی را شخصاض مشوق می شد. صنعتگران و هنرمندان ایرانی که این نوع حمایت و تشویق را از امیر می دیدند سرشوق آمده ، ابتکارات تازه و بدیعی از خود به ظهور می رساندند.
شالهای دستی کرمانی در زمان امیر کبیر و به تشویق او قدری عالی بافته میشد که با شالهای کشمیری رقابت می کرد و لذا معروف به شال امیری شد.
حال اگر این سیاست صد در صد ملی چند سال بعد از امیر ادامه یافته بود اکنون کشور ما بازار محصولات و مصنوعات بنجل کشورهای دیگر نبود و ثروت ما سیل وار به طرف خارج نمی رفت.
فصل ششم : سرانجام امیر کبیر
امیر کبیر در اوج قدرت و اعتلای مقام خود بود که در اول رجب 1267 با همراهی شاه عازم اصفهان شد.این مسافرت به منظور امن کردن اصفهان صورت گرفت زیرا مدتی بود این ولایت از نعمت امنیت چندان برخوردار نبود.

امیر کبیر در طی این سفر به امور شهرهای سَر راه رسیدگی کرد و دستوراتی به مأمورین داد که در راضی داشتن حال اهالی و ترویج صنعت و زراعت مراقبت داشته باشند.
فرمان عزل : (چون صدارت عضمی و وزارت کبری زحمت زیاد دارد و تحمل این مشقت بر شما دشوار است شما را از آن کار معاف کردیم. باید با کمال اطمینان مشغول امارت نظام باشید و یک قبضه شمشیر و یک قطعه نشان که علامت ریاست کل عساکر است فرستادیم به آن کار اقدام نماییدف تا امر محاسبه و سایر امور را به دیگران از چاکران که قابل باشند واگذاریم.)

فرمان برکناری امیر کبیر از سمت نخست وزیری به مضمون فوق از طرف ناصرالدین شاه صادر و به وی ابلاغ گردید و بدین ترتیب به خدمت شایسته ترین نخیت وزیر در سراسر تاریخ ایران خاتمه داده شد.
تبعید امیر : مخالفان امیر که کابینه جدید را تشکیل داده بودند، خوب می دانستند که برنامه کار آنها خیلی زود اعتبار و شخصیت امیر را بالا می برد و ادامه کار را مشکل می نماید و اگر امیر در مرکز و در دسترس باشد خواهی نخواهی به سر کار برمی گرددف لذل تصمیم به تبعید امیر گرفتند.
گرفتن تمام مناصب امیر : شاه در روز 25 محرم یعنی شش روز پس از عزل امیر تمام اختیارات او را گرفت و وی را از تمام مناصب عزل نمود.
امیر به میل خود زیر بار بیرون رفتن از تهران نرفت ولی شاه تصمیم خود را گرفته بود و امیر بایستی از تهران بیرون رود و لذا دستور تبعید او را به فین کاشان امضاء کرد و برای اجراء بدست جلیل خان جلیلوند داد.
روز پنج شنبه 26 محرم، امیر و تمام اعضای خانواده ی او را از جمله عزت الدوله و دو دختر امیر از او و پسر امیر از همسر سابق و مادر امیر تحت الحفظ به طرف کاشان حرکت دادند.
روز هشتم ماه صفر 1268 امیر و همراهان وارد تبعیدگاه خود «باغ فین» می شود و تا آخر عمر در آنجا تحت نظر و مراقبت شدید مأموران تقریباً زندانی بود.
باغ فین در زمان صفویه بر روی خرابه های اثار مغولی بنا نهاده شده بود. شاه صفوی در آنجا تاج گذاری کرد. در پشت کاخ فین دو حمام یکی زنانه و یکی مردانه ساخته بودند، فرمان قتل امیر کبیر در همین حمام اجراء شد.

فرمان قتل : می گویند دستور قتل امیر توسط یکی از زنان زیبا و مورد علاقه ی شاه د رحالیکه شاه را در دریای شهوت غرق کرده بود از او گرفتند.
خلاصه این حکم امضاء شده تسلیم علی خان شد،«حاج علی خان پیشخدمت خاصّه فراشباشی دربارسپهر اقتداربوده است» و او به همراهی چهار نفر دیگر با سریع ترین وسائل ممکن به سوی کاشان حرکت کرد. بالاخره حاج علیخان و همراهان او به کاشان رسیدندف همیم که وارد باغ فین شدند، علیخان دریافت که امیر در حمام است موقع را مغتنم داشته و به طرف حمام رفتند، دیدند خواجه حرم سرا مشغول جمع آوری لباسهای امیر است. اعتمادالسلطنه یکی از سربازان خود را مأمور مواظبت از او نهاد تا به عزت الدوله خبر ندهد.آنگاه علیخان وارد حمام شد.

امیر به او می گوید: اجازه بده همسر و بچه ها و امدر من بیایند و با انها وداع کنم ولی علیخان قبول نکرد،امیر به او می گوید: لااقل اجازه بده تا من وصیت نامه ای بنویسم. فراشباشی بی شرم و بی وجدان زیر بار این تقاضا هم نمی رود و با کمال گستاخی از امیر می خواهد بدون فوت وقت آماده ی مرگ باشد و تنها تقاضایی که از امیر قبول می شود این است که نحوه اجرای حکم را خودش تعیین کند.
از جا برخاست و غسل کرد و وسط گرمخانه نشست و به حاجت الدوله گفت: «همین قدر بدان که این پادشاه نادان مملکت ایران را از دست خواهد داد» و علیخان در جواب امیر گفت: «صلاح مملکت خویش را خسروان دانند.»

امیر عادت به رگ زدن و خون گرفتن داشت، دستور داد که دو رگ در دو بازوی وی را قطع کردند و دو دست را روی زمین گذاشت و با کمال آرامش و خونسردی شاهد فواره زدن خونهای گرم و پر جوش و خروش که جزء استقلال و عظمت کشور چیزی نمی توانست آن را تسکین دهد،بود. پس از چند لحظه جسد بی جان میرزا تقی خان امیر کبیر د رمیان خونهای صحن گرمخانه حمام فین افتاده بود.