تبیان، دستیار زندگی

بررسی عملکرد احزاب و گروه­های سیاسی در هر جامعه­ای مورد توجه محافل سیاسی و اجتماعی حاکم بر آن جامعه قرار داشته که در این بین قشر جوان به دلایل مختلف از جمله کنجکاوی­های ذاتی، ماجراجویی، زودرنجی در مواجهه با مشکلات، نداشتن تجربه در زندگی، سرخوردگی و ناکامی­های روانی بیشترین گرایش به سمت گروه­های سیاسی را از خود نشان می­دهند. تشدید فعالیت گروه­های سیاسی به طور عمده به دنبال تحولات ناشی از تحرکات اجتماعی فراگیر در سطح جامعه از سیری صعودی برخوردار می­گردد و رهبران این گروه­ها نیز با بهره­گیری از شرایط پیش آمده تلاش مضاعفی را در جهت مطرح نمودن گروه، بافت سازمانی و شخصیتی آن به کار می­بندند که موفقیت این امر ارتباط مستقیمی با راه کارهای روانی متخذه توسط تشکیلات گروه دارد. به عبارتی هر چه این راه­کارها ماهرانه­تر و عمیق­تر صورت پذیرد، موفقیت گروه در جذب، حفظ و نگهداری نیروها ملموس­تر و آسان­تر خواهد بود.
موضوع مقاله حاضر که تحت عنوان "روان­شناسی گروه­های سیاسی" ارایه می­گردد، تلاشی است به منظور ارایه بافت روانی گروه­های سیاسی، علل موفقیت­ها و شکست­های گروه در دسترسی به اهداف و راهبرد خود.

نتیجه­ گیری:
----------------
از دیدگاه روان­شناسی، توده به جماعتی از انسان­ها اطلاق می­شود که تحت شرایط خاص، ویژگی­های جدیدی به دست می­آورند که با ویژگی­های تک تک افراد تشکیل دهنده آن جماعت متفاوت است. در این جماعت، شخصیت واقعی فرد از بین می­رود، احساسات و افکار به یک سمت خاص جلب می­شود و در او روحیه اشتراک و گروه­گرایی پدیدار می­گردد. جمع چنین انسان­های متشکل می­تواند در قالب حزب، گروه و یا حتی سازمان توده­ای یا فرقه­ای نمود پید ا کند.
در حزب، گروه و یا سازمان توده­ای، هر یک از افراد به علت قرار گرفتن در جمع، قدرتی مغلوب نشدنی در خود احساس می­کنند که به طور مشخص در احزاب بسته وجود دارد. در این سازمان­ها هر کس به خاطر عامل گروه­گرایی، تمایلات شخصی خود را فدای تمایلات همگان می­کند و بدین ترتیب در آحاد افراد تشکیل دهنده فرقه خاصیت ویژه تلقین­پذیری ایجاد می­گردد، به گونه­ای که اگر به طور درازمدت در بطن حزب و گروه قرار گیرد، خود را در حالتی ویژه می­یابد و از آن جا که حیات عقلانی چنین اشخاصی فلج می­شود، بنده نیروهای ناخودآگاه خود می­شوند که توسط فرد خواب کننده به دلخواه هدایت می­گردد. در چنین وضعیتی شخصیت خودآگاه فرد کاملا محو می­شود، اراده و قوه تمیز وی از بین می­رود و احساسات و افکارش توسط خواب کننده مورد تأثیر قرار می­گیرد.
بنابرآنچه عنوان شد، علامت­های اصلی اعضاء و هواداران متشکل در یک حزب، گروه و یا سازمان توده­ای مواردی چون محو شدن شخصیت خودآگاه و تسلط و جایگزینی شخصیت و ماهیت ناخودآگاه به جای آن، هدایت احساسات و افکار اعضاء به سمت و سوی واحد با بهره­گیری از تلقین و به فعل در آوردن همان نظریات در کوتاه­ترین زمان ممکن است. در واقع عموم انسان­ها پس از پیوستن احزاب به خصوص سازمان­های فرقه­ای به موجودات خودکاری تبدیل می­شوند که اراده­ای از خود ندارند. این قبیل افراد، جسارتی قهرمانانه شبیه به انسان­های بدوی (عمل احساسی بدون تفکر) پیدا می­کنند. آن­ها فاقد تفکر منطقی بوده و احساسات تندی دارند و بنده تحریکات دریافتی بوده و توان تسلط بر دریافت­های خود را ندارند. در جریان یک حرکت توده­ای و قیام حتی در مورد جان هم چانه نمی­زنند. آن­ها را می­توان به آسانی در راستای به کرسی نشاندن اعتقادات و عقاید حزبی - فرقه­ای به کام مرگ فرستاد.
عمده نیروهایی که علاقمند به عضویت در گروه­های سیاسی و احزاب مخالف نظام بوده­اند از میان عناصر منفعل، سرخورده و ناکام که دارای آسیب­های روحی و روانی هستند، جذب گروه­های سیاسی شده­اند. بیشترین آمار منفی جذب مربوط به گروه­های فرقه­ ای بوده است. اعضای این طیف چون درگیر مبارزه برای موجودیت و بقای خود هستند، پوچی و بی­معنی بودن زندگی خود را که به واسطه ناکامی و دل­مردگی که در آن­ها به وجود آمده، درک نکرده و به طور طبیعی با ادامه این روند محکوم به فنا بوده و توسط تشکیلات حزب و یا سیاسی نابود می­شوند.

نویسنده:حمید اسکندری - تعامل