در آخرین شماره ماهنامه امتداد پروندهای درباره حضرت آیت الله خامنهای رهبر معظم انقلاب ممتشر شده است. در این پرونده خاطراتی از غلام شاهپسندی، یكی از محافظان مقام معظم رهبری به چاپ رسیده است. در بخشی از این خاطرات میخوانیم:
اشاره
شغل
من پس از بسیجی بودنم، پاسداری است؛ چون دشمنان شروع كرده بودند به زدن
شخصیتهای اصلی نظام، كار من شد حفاظت از شخصیتهای نظام و در این راه لطف
الهی شامل حالمان شد، و اگر لطف الهی نبود، ما کجا و این بزرگواران مثل
حضرت آقا یا حضرت امام کجا، که بتوانیم سالهای عمرمان را در کنار این
بزرگانمان باشیم.
البته دلایل دیگری هم بود، قدمان بلند
بود، هیکلمان خوب بود، ورزشکار بودیم و... من پیش از انقلاب، رزمیکار
بودم. پدر و مادر و خانوادهام متدین بودند، هیئتی بودیم. در این جمع
دورههایی بهمان یاد دادند و محافظ شخصیتهای نظام شدیم. از سال 1362 تا
تقریباً شانزده سال بعد، من خدمت مقام معظم رهبری در ریاست جمهوری و رهبری
ایشان بودم. بعد هم به دلایلی مثل سنوسال، وضعیت درجه و... به قسمت فرهنگی
سپاه منتقل شدم و بعد هم از سپاه بازنشسته شدم. اکنون هم شغلم معلمی است.
با افتخار، معلمی را بعد از رزمندگیام انتخاب کردم. دلیلم هم این بود، که
با بچهها ذهن آدم سالمتر و صالحتر میماند.
خاطرات آن
شانزده سالی که من در خدمت حضرت آقا در ریاست جمهوری و رهبری بودم، توی یک
یا دوتا کتاب نمیگنجد و نمیتوان با ده تا سخنرانی جمعش كرد.
بعضی
چیزها را هنوز هم بعد از این چند سال مجاز نیستیم بگوییم. خصوصیات اخلاقی
آقا را میدانیم. آقا اصلا راضی نیست مطالبی که توی خانة خودش میگذرد که
حالا باب جامعه شاید نیست، پخش شود.
ما فقط قسمتهایی از مطالب عمومی آقا را میگوییم؛ چیزی که آقا را رساند به مرجعیت، به رهبری، به یک روحانی فاضل با این عظمت.