تبیان، دستیار زندگی

نمی دونم . انگار بعضی وقت ها بعضی جاها اشتباهی اند. بعضی وقت ها آدم  اشتباهی یه جایی هستند ...

اون روز هم من اشتباهی بودم. من آدم اینطور کارها نیستم ... تمام سفر های درون شهری آدم که به دانشگاهو محل کارو خریدو مهمونی و اینها که خلاصه نمی شه. یک وقتهایی هم جایی می روی که باعث می شود ندونی ناراحت باشی یا بخندی ...
اون روز من برای انجام کار یک دوستی رفتم بیمه ، بیمه تکمیلی تهران... پرونده ای رو که چند هفته پیش داده بودند توی یکی از طبقات بالای اون ساختمان 5-6 طبقه ای پیدا کردم.  سیل پرونده ها از داخل کمد ها سرا زیر شده بود  بیرون و ریخته بود روی زمین . آدم تنش می لرزید که اینها برای کدوم بنده خداییه.
نمی دونم از خوش شانسی(!) من بود یا همه اینطوری هستند ... تمام آن روز را در طبقات بالا و پایین رفتم و آخر سر هم بی نتیجه ...
توی معطل شدن ها سعی می کردم که کنجکاوتر نگاه کنم . ارباب رجوع های این سازمان کسانی هستند که یک کار درمانی انجام دادند و حالا باید مدارک پزشکی بیاورند که یک درصدی آن هم اگر همه چیز خوب پیش بره، براشون پرداخت بشه ... تقریبا هیچ کسی نبود که راضی از اونجا بیرون بره ...
ارزیابی صحیح می گه که نباید همه را از چشم کارمند دید. چون او هم درون یک سیستم فعالیت می کند که شاید بد طراحی شده است. هر چند آدم ها به حکم انسانیت می تونند حداقل رفتار صحیح داشته باشند .
تمام مسیر برگشت رو داشتم با خودم فکر می کردم که ای کاش به جای اون پایان نامه های به درد نخور یکی می آمد وضعیت این سازمان ها رو آسیب شناسی می کرد ... یا مثلا یک طراحی سیستم جدید، که فرآیند ها درست بازنگری بشه و خروجی اش خوشایند.
چه اشکال داره که مثل بانک ها همه عملیات یکپارچه توسط یک فرد انجام بشه و مثلا اون پیر مرد بنده خدا هزار بار از این پله ها بالا پایین نره و بعدش هم خانم فلانی نیست ... آقای مدیر نیومده ... طرفی که پرونده ها دستشه در اتاقش قفله ؟؟

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
خلاصه...

با یکی از دوستان که اتفاقا مدیریت مالی هم خوندن راجع به این موضوع صحبت می کردیم . نظر ایشون این بود که موضوع دقیقا نبود دانش یا آگاهی نیست. یک جایی مثل بیمه نمی خواد که زود کار مشتریانش راه بیافته ... تا  یک عده ای در این فر آیند پر رفت و آمد انصراف بدهند ... فرق بانک با اینجا اینه که رضایت مشتری بانک براش پول آور هست ولی بیمه برای چی باید دنبال رضایت باشه مخصوصا اگر بخواد در فرآیند دولتی و مثلا به بازنشسته ها خدمات بده...
نمی دونم این جریان ها چند درصد به مدیریت ناکارآمد بر می گرده ولی می دونم بحث بالا هم تا حدودی درسته... اگه صد در صد نباشه...
 خنده ام گرفته بود به اینکه توی دانشگاه فکر می کردیم برای همه چیز می شود راه حل پیدا کرد . آن هم مدیریتی اما بیرون خبر های دیگری ست.
 تقابل پول و خدمت
پول و انسانیت

یادمه توی یکی از درس ها می خوندیم که توی نظام سرمایه داری غذای سگ آدم پولدار زودتر از داروی بیمار ساخته می شه ...

خوب این مشکل فقط در ایران نیست. کلا صنعت بیمه در تمام دنیا مبتلا به فساد اداری، کهنگی فرهنگی، بخل اقتصادی و ابهام عملیاتیه.
مثلا رئیس جمهور آمریکا بر اثر فشار لابی بیمه در کنگره و سنا هنوز نتونسته قوانین بیمه را شفاف کنه. اروپا وضعیت بهتری داره. 
لذا راه حل به اعتقاد من فقط در مبارزه با فساد سازمان یافته و جا افتاده در نظام بیمه است. در بسیاری از موارد بی اطلاعی مشتریان از قوانین و امضای قراردادهای مطالعه نشده و یا ناتوانی در پیگیری حقوق هم مزید بر علته تا بیمه ها اوتها را تاراج کنن. البته موارد خرد را شاید کسی مشکل نداشته باشه. اما از یک جائی به بعد این لابی پر قدرت اقتصادی از بهره دهی به مشتریان جلوگیری می کنه
این یک پدیده زشت جهانی است. اما به لطف جدائی کشور ما از نشام اقتصاد جهانی شاید بشه با شکل دهی یک مبارزه ملی با فساد موجود در بیمه کاری کرد. که البته کار مقامات بالاست ....

سلام جناب آکوچکیان 
ممنون از پاسخ مختصر و مفیدتون 
منظور من از مدیریت بی راه حل هم همین هست. همونطوری که فرمودید بیمه ها در کل دنیا دارای این ضعف هستند. و این ناخوشاینده . فراتر از اشخاص و سازمان ها دانش بیمه گویا به این سمت می ره و نقاط ضعف ساختاری داره که حتمن نقد ها بی تاثیر نخواهد بود.

همین ابهام عملیاتی که  به خوبی فرمودید. این رو به عینه دیدم . قرار داد های بیمه انگار به بهترین شکل ممکن پیچیده و مبهم نوشته می شوند که با 10 بار خوندن و مشورت گرفتن هم سر در نمی آریم که چی بود و این باعث می شه شرکت بیمه همیشه تبصره و ماده ای به نفع خودش برای موارد خاص داشته باشه! 

در مورد  بخش آخر فرمایشتون اما، جسارتا من موافق نیستم. از بزرگترین علامت سوال هایی که در ذهنم داشتم و شاید مهمترین انتقادی که نسبت به جامعه ما وجود داره نبود اخلاق در روابط اداری است. چرا با این که به لحاظ باور از بسیاری از فرهنگ ها بالاتر هستیم در عمل کشورهای دیگه موفق تر هستند؟ 
به نظرم که فقط نظر نیست و شواهد کم و بیشی هم داشتم وضع موجود در سایر کشور ها بهتره . به فرمایش شما از لابی ها و دلایل بزرگ سیاسی که بگذریم (هر چند جای نقد دارند )به نظرم از لحاظ ساختار اداری هم لزوم بازنگری وجود داره . 
نمی خوام نیمه خالی لیوان رو ببینم. ولی بسیاری از اوقات بهترین راه حل مشاهده وضع موجوده. واقعن در یک بیمه دولتی مشتری احترامی نداره !