"محمد حسن حسین زاده" از شاعران مهاجر افغانستان است که در مشهد زندگی میکند.
او اشعار فراوانی در قالب غزل مثنوی و دوبیتی در سوگ امام خمینی (ره) سروده است.
"و زمین گم شده" عنوان یکی از شعرهای او در فراق امام مسلمین است که در همان روزهای نخست آن واقعه جانسوز سروده شده است:
نه چراغیست، نه ماهی، همه جا خاموشیست
شانه در شانه عزادار و علم بردوشیست
شانه در شانه، علم در علم آمیخته است
هرطرف آینه در آینه غم ریخته است
شانه در شانه همه شور حسینی داریم
سوزها بر جگر از هجر خمینی داریم
و زمین گم شده در مردم و مردم در ماه
ماه هم سر به گریبان زده خاموش شده
نه چراغیست، نه ماهی، همه جا خاموشیست
شانه در شانه عزادار و علم بردوشیست
شام این غمکده اندوه نیستان دارد
رنگ تاریکتر از شام غریبان دارد
کوچه در کوچه ما مانده در آتش امشب
خون بگریید غریبان بلاکش امشب
نه چراغیست نه ماهی همه گان خاموشیم
شانه در شانه عزادار و علم بردوشیم
یله در شام وپی دادرسی میگردیم
چون فراتیم به دنبال کسی میگردیم
زجّهها مان همه از آتش جان میخیزد
آتش جان نه که از جان جهان میخیزد
زجّههای که از این شام بلا جوشیده است
رستخیزیست که از مشرق ما جوشیده است