آیت‌الله ناصر مکارم شیرازی درباره آفرینش جنبندگان از آب، سه احتمال را مطرح مى‌کند:
الف) هم چنان که در روایات نیز آمده است، منظور از آب، نطفه است (این احتمال اشکال دارد؛ زیرا برخى حیوانات تک سلولى از طریق تقسیم سلول‌ها به وجود مى‌آیند نه از طریق نطفه).
ب) منظور، پیدایش نخستین موجود است؛ زیرا طبق بعضى روایات اسلامى اولین موجودى که خدا آفرید، آب بود، سپس انسان‌ها، طبق فرضیه‌هاى علمى جدید نیز، نخستین جوانه حیات در دریاها ظاهر شده است.
ج) مقصود این است که در حال حاضر، ماده اصلى موجودات زنده و قسمت عمده ساختمان آنها را آب تشکیل مى‌دهد، هیچ موجود زنده‌اى نمى‌تواند بدون آب به حیات خود ادامه دهد.(۴)
هم چنین علامه طباطبایى قایل است که اشیاى زنده از آب خلق شده‌اند، پس آب، ماده حیات است.(۵)
جالب اینکه دانشمندان امروز معتقدند که نخستین جوانه حیات در اعماق دریاها پیدا شده است، به همین دلیل آغاز حیات و زندگى را از آب مى‌دانند و اگر قرآن آفرینش انسان را از خاک مىشمرد، نباید فراموش کنیم، منظور از خاک همان طین (گل) است که ترکیبى از آب و خاک است.
این موضوع نیز قابل توجه است که طبق تحقیقات دانشمندان قسمت عمده بدن انسان و بسیارى از حیوانات را آب تشکیل مى‌دهد و اینکه بعضى ایراد کرده‌اند که آفرینش فرشتگان و جن با اینکه موجودات زنده‌اى هستند مسلماً از آب نیست، پاسخش روشن است، زیرا هدف موجودات زنده‌اى است که براى ما محسوس است، طبرسی در مجمع البیان اشاره به هر موجود صاحب حیات دارد (مجمع البیان، ذیل آیه)
نتیجه اینکه، اوّلا: اگر تفاسیر احتمالى از این آیات، مانند آب به معناى منى، مواد اصلى موجودات زنده، مبدأ پیدایش موجودات زنده، و... با یافته‌هاى بشر و نظریه قطعى علوم تجربى مطابقت داشته باشد، نشان از اعجازگویى اشارات علمى قرآن است.
ثانیاً: تفسیر احتمالى از آیه «وَجَعَلْنا مِنَ الماءِ کُلَّ شَیء حَىٍّ»، آب مبدأ پیدایش موجودات زنده است، با ظاهر آیات ۳۰ «انبیا» و ۴۵ «نور» سازگار است و با یافته‌هاى علمى و نظریه‌هاى تحول انواع مطابقت دارد، اما نمى‌توان این احتمالات را به صورت قطعى به آیات قرآن تحمیل و تفسیر کرد.
