سخن عشوه گرانه ممنوع!
عفت کلام، یعنی پرهیز از بد زبانی، بد دهنی و گناهانی که به وسیله زبان انجام میشود و به ویژه با عشوه و طنازی سخن نگفتن با نامحرم؛ «فَلا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیطْمَعَ الَّذِی فِی قَلْبِهِ مَرَضٌ وَ قُلْنَ قَوْلاً مَعْرُوفاً».(احزاب، آیه ۳۲ - ۳۳)
خوش‌رویی و خوش‌خویی زن برای نامحرم، او را به یاد هوسهای نابه‌جا و تمایلات شهوانی میاندازد؛ پس استفاده از کلماتی که بوی انس و محبت میدهد و امید به نفوذ در شخصیت زن را افزایش میدهد، ممنوع ... چون زن به خاطر جاذبه طبیعی خود، در همه جنبههای رفتاری‌اش میتواند بر مردان تأثیر بگذارد؛ مثلاً هنگام سخن گفتن، با نرم و نازک کردن صدایش و استفاده از لحن فریبنده، حرکات لب و دهان و شوخیها، میتواند تأثیر زیادی در قلب افرادی که بیمار دل هستند و ایمانی ندارند تا در برابر تحریکها مقاومت کنند، بگذارد!
