تبیان، دستیار زندگی

خداوند دوست ندارد که هیچ یک از مخلوقاتش وارد جهنم شوند و اگر کسی جهنمی شود در واقع اعمال خودش او را جهنَّمی می­کند.

حقیقت گناه آتش و خواری است و کسی که خود را آلوده به گناه می­کند در واقع درون خود پر از آتش جهنم می­کند. خداوند متعال از طریق هدایت عقل و پیامبران خود بشر را از این حقیقت دردناک می­ترساند. حالا اگر کسی نپذیرفت، دیگر تقصیر خداوند چیست؟!

همانگونه که مادر مهربان، در تربیت فرزندان خود کوتاهی نمی­کند و مدام به فرزندانش سفارش می­کند که کارهای ناشایست انجام ندهند. حال اگر فرزندی ناخلف از کار در آمد و خود را به دام اعتیاد انداخت دیگر تقصیری متوجه مادر نیست. 

شخص گنه­کار وقتی از دنیا برود به یکباره با آتش درونی خود روبرو می­شود. روی همین اساس است که در قرآن کریم آمده است:

«فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتی‏ وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجارَةُ» (سوره­ی بقره آیه­ی 24) پس بپرهیزید از آتشى که هیزم آن مردم بدکار و سنگهاى خارا است.

یعنی یکی از هیزمهای جهنم خود جهنمی­ها هستند که در آتش درون خود می­سوزند. ‏

البته خداوند از روی لطف و محبت خود جهنم را خلق کرده تا آتش سوزان آن پاک کننده­ی گناه بسیاری از همین گنه­کاران باشد تا در نهایت آنها را هم وارد بهشت برین خود نماید.

با این بیان به این نتیجه رسیدیم که:

1.      این خود انسان است که با سوء اختیار و انجام اعمال ناشایست به جهنم می­رود.

2.      همانگونه که مادر مهربان به خاطر بیماری فرزند مجبور می­شود فرزندش را در اختیار جراح قرار دهد خداوند هم گنه­کار را به جهنم می­فرستد تا در آتش آن گناهانش پاک شوند و بتواند بعد از پاکی گناهان وارد بهشت شود.

تذکر: عده­ای آنقدر گناه کرده­اند که حتی آتش جهنم هم نمی­تواند آنها را پاک کند. این افراد در جهنم جاودانه هستند.   

دقیقا همین طوره

البته به مشرکین و منافقین و کافران جزو "هم فیها خالدون" هستند. باقی افراد بعد از عذاب دیدن و پاک شدن به بهشت میرن. که مسلما این بهشت مرتبه اش نسبت به اونیکه صالح بوده پایین تره!