عده ای از اولیاء و عرفا دعا را جایز نمی دانند. زیرا آن را بی ادبی می دانند. اینكه به خدا بگویند این را بكن. این خود مراتب خاصی از ولایت است. آن چنان به مراتب قضا و قدر الهی دل بسته بودند و مقام آنها مقام رضا است كه جز به قضای الهی دل نهادن حاضر نبودند.
ابن عربی در كتاب فصوص و هجویری در کتاب كشف المحجوب این مباحث را مطرح کرده اند، كه آیا اولیایی اند كه از خدا چیزی نخواهند؟ این قضیه را از زبان مولانا بشنوید:
قومی دیگر می شناسم ز اولیا
كه دهانشان بسته باشد از دعا
یعنی دعا نمی كنند. البته انسان باید دعا كند. زیرا خداوند می گوید: ادعونی استجب لكم. ولی اینان مقاماتی و طبقاتی دارند. این امر مختص عده ای از اولیاست. انسان باید به مرتبه ای برسد كه قضای الهی را بشناسد و به مقام سر قدر برسد. عالی ترین علمی كه در عرفان وجود دارد، سر قدر است. مولانا ادامه می دهد:
در قضا ذوقی همی بینند خاص
كفرشان آید طلب كردن خلاص
هر چه آید پیش ایشان خوش بود
قاب حیوان گردد از آتش بود