تبیان، دستیار زندگی

آرزوهای بزرگ، آمادگی‌های اندك


بسیاری از والدین پیش از تولد فرزند خود، خواهان بهترین‌ها برای او هستند. دوست دارند فرزندی سالم، باهوش، مودب و موفق داشته باشند و تصمیم می‌گیرند هر كاری برای داشتن چنین فرزندی انجام دهند. غافل از این كه برای داشتن یك فرزند خوب، لازم نیست دست به هر كاری بزنند، فقط كافی است روش‌های مناسب تربیتی را بموقع و بخوبی در فرآیند رشد پیاده كنند.


تربیت فرزند از زمانی كه او در رحم مادر در حال رشد است، آغاز می‌شود و مسائل پیرامون، تاثیر مستقیمی بر شكل‌گیری شخصیت او دارد. بنابراین والدین علاوه بر در نظر گرفتن همه آمادگی‌های لازم برای فرزنددار شدن؛ مانند شرایط سنی، جسمی، اقتصادی و مانند آن، باید توانایی‌های تربیتی خود را برای پرورش یك انسان سالم بسنجند. یكی از مواردی كه ناخواسته موجب شكست والدین در تربیت فرزندشان می‌شود و از آن همه آرزوهای بزرگ، ناكامی را نصیب آنان می‌كند، اختلاف در مورد شیوه‌های تربیت فرزند است.


دكتر مجید بهروان، روان‌شناس و مشاور خانواده معتقد است: وجود اختلاف درباره برخی موضوع‌ها میان زن و مرد در یك خانواده طبیعی است. به هر حال آنان، در دو محیط جداگانه پرورش یافته و شیوه‌های تربیتی متفاوتی را تجربه كرده‌اند و با وجود همه اشتراك‌ها ممكن است درباره موضوع‌های گوناگون اختلاف‌نظر داشته باشند. گاه ممكن است این اختلاف‌ها با تولد فرزندان بیشتر بروز كند، اما هماهنگ كردن روش‌های متفاوت و هم‌راستا كردن آنها مهم است.


او می‌افزاید: اگر پدر و مادر درباره روش تربیتى فرزند خود دچار تعارض باشند و در بیشتر برخوردها ناهماهنگ و متعارض عمل كنند، آنگاه فرزند اعتماد خود را نسبت به هر دوی آنان از دست می‌دهد و در مقابل توصیه هایشان، دچار تردید می‌شود.

كشمكش در مقابل فرزندان، ممنوع!


بسیاری از ما شاهد این صحنه بوده‌ایم كه پدر از یك رفتار فرزند خود خرده مى‌گیرد و خواهان پاسخگویی اوست، در همان لحظه مادر در قالب یك ناجی مداخله می‌كند و به حمایت از فرزند خود می‌پردازد. یا در تجربه دیگر، مادر اجازه انجام كاری را به فرزند نمی‌دهد، اما در همان موقع، پدر در مقابل چشم فرزند با انتقاد از مادر او را متهم به سختگیری می‌كند.


این برخوردهای متعارض علاوه بر آن كه موجب سردرگمی فرزند و بی‌اعتمادی او به والدین خود می‌شود، می‌تواند سرآغاز بگومگوهایی شود كه گاه به سوء‌استفاده فرزند منجر مى‌شود.


دكتر بهروان می‌گوید: پیامدهای دو روش تربیتی خوب، اما متعارض می‌تواند به اندازه یك روش تربیتی نادرست، مخرب باشد. به همین دلیل، رسیدن به توافق درباره تربیت فرزند از اهمیت خاصی برخوردار است. بنابراین پدر و مادر همواره باید درباره مسائل تربیتى فرزند خود دور از چشم فرزند با یكدیگر گفت‌وگو كنند و بهترین روش را انتخاب كنند. این موضوع موجب می‌شود تا فرزند دچار سردرگمى نشود و برخوردهای پدر و مادر در مواقع گوناگون برایش قابل پیش‌بینی باشد.


از بسیاری از پدران و مادران می‌شنویم كه می‌گویند: «هیچ چیز برای فرزندمان كم نگذاشته‌ایم، اما نمی‌دانیم چرا گستاخ شده است؟» غافل از این كه همه برخوردها در خانواده و شكل ارتباط اعضای خانواده بویژه پدر و مادر اثر مستقیم در شكل‌گیری رفتار فرزندان دارد. دكتر بهروان در این‌باره می‌گوید: بهتر است والدین اختلاف‌نظرهاى خود را در مقابل فرزندان بیان نكنند و از نظرات درست یكدیگر پشتیبانی كنند و اگر انتقادی دارند، در خلوت با یكدیگر در میان بگذارند. كشمكش‌های دائم آنان بویژه درباره مسائل تربیتی موجب سرپیچی فرزندان از آنان می‌شود و پیامدهای آن بویژه در دوران بلوغ فرزندان، خود را نشان می‌دهد. در واقع فقدان حمایت از همسر در مقابل فرزندان موجب بروز مشكلاتی می‌شود كه در آینده گریبانگیر هم پدر و هم مادر می‌شود.


بحث و گفت‌وگوی مناسب در مقابل فرزندان می‌تواند تجربه تكاملی خوبی برای آنان باشد. اگر این بحث‌ها با روش درست انجام گیرد، آموزش موثری برای آنان خواهد بود. اگر فرزندان، والدین خود را در حال بحث، مخالفت و حل و فصل یك موضوع به شكل مناسبی ببینند، یادگیری مهارت‌های گوش دادن، عنوان كردن مشكل، در نظر گرفتن هر دو طرف قضیه و رسیدن به راه‌حل و توافق، ازجمله مواردی است كه در آنان نهادینه می‌شود.

هماهنگ باشید


خانواده‌هایی كه دچار بی‌نظمی و هرج و مرج رفتاری هستند و گاه سختگیر، گاه سهل‌گیر و زمانی متعادل رفتار می‌كنند، فرزندانی خواهند داشت كه نه‌تنها در تصمیم‌گیری و ارتباط با اعضای جامعه دچار مشكل می‌شوند، بلكه با والدین‌شان نیز نمی‌توانند ارتباطی مسالمت‌آمیز، آرام و دوستانه برقرار كنند. این افراد در بیشتر مواقع برای تعیین خوب و بد یا درست و نادرست دچار تردید می‌شوند، چون والدین‌شان گاه رفتاری را تشویق و گاه همان رفتار را تنبیه می‌كنند.


اگر زوج‌های جوان قبل از بارداری به مطالعه و تحقیق درباره شیوه‌های تربیتی فرزندان بپردازند و با پیدا كردن روش‌های مناسب، هماهنگی خود را در اجرای اصول تربیتی حفظ كنند، می‌توانند به داشتن فرزندانی سالم امیدوار باشند. آنان باید تربیت فرزندان خود را جدی بگیرند و تا زمانی كه آمادگی لازم برای پذیرش مسئولیت و هماهنگی در شیوه‌های تربیتی را پیدا نكرده‌اند، نباید برای بچه‌دار شدن تصمیم بگیرند.

مشاجره والدین در حضور فرزندان باعث تضعیف روحیه آنان و سلب آرامش از محیط خانه می‌شود، اما در مقابل همدلی والدین و تنبیه و تشویق‌های بموقع آنان باعث می‌شود فرزندان بتوانند رفتار درست و نادرست خود را بشناسند و در تشخیص خوب و بد با مشكل روبه‌رو نشوند. اگر والدین در تربیت فرزندان بتوانند با هم هماهنگی داشته باشند، اطرافیان هم اجازه دخالت بی‌موقع و نامناسب را پیدا نخواهند كرد و فرزندان با یك شیوه تربیتی مناسب، به طور متعادل رشد می‌یابند.

جنگ و جدل‌های نابرابر به هیچ عنوان درس زندگی خوبی برای فرزندان نیست، ثبات روش‌های تربیتی درست می‌تواند بر اثرگذاری آنها بیفزاید. به همین دلیل دكتر بهروان توصیه می‌كند: والدین باید در موقعیت‌ها و زمان‌های مختلف در برابر یك رفتار خاص فرزند، رفتاری باثبات و هماهنگ داشته باشند. این شیوه موجب می‌شود كودك عكس‌العمل آنان را در برابر اعمالش حدس بزند. این موضوع به ایجاد احساس امنیت در خانواده كمك می‌كند.

والدین برای اجرای قوانین در محیط خانه باید با هم هماهنگ باشند و قوانین را به صورت مشترك وضع كنند و هر دو، در مورد روش انضباطی فرزند به توافق برسند. اختلاف والدین باید در غیاب كودك حل شود. جنگ میان والدین در برابر فرزندان هیچ برنده‌ای ندارد و تمام اعضای خانواده بازنده این میدان هستند. همچنین وقتی والدین برای فرزند خود قوانینی وضع می‌كنند یا می‌خواهند رفتاری را به او یاد بدهند، باید خودشان الگوی مناسبی برای او باشند، چون فرزندان از رفتار والدین بیش از گفتارشان می‌آموزند.

سلام

سلام

یه نکته ای که اینجا بود و خیلی درست بود همینه که پدرو مادر همیشه باید به هم احترام بذارن مخصوصا جلوی بچه ها.حتی اگر مثلا مادر یه چیزی به بچه گفته بود که پدر نظرش این نبود نباید یه چیز دیگه به بچه بگه تا بچه واقعا این اتحادو درک بکنه.
البته این تو متن بود من فقط واسه تاکید دوباره گفتم:)