حسین دهنوی در کتاب « نسیم مهر » به این سوال اینطور پاسخ داده :
بهترین زمان برای این امر ( آموزش های دینی )، دوران نونهالی است ؛ چرا که فطرت خداجویی نونهالان دست نخورده است و این ، کار مربی را بسیار ساده می کند .
حضرت علی (ع) خطاب به فرزند بزرگوارش می فرماید :
و بر ادب آموختن تو همت گماشتم ...؛ در حالی که کودک ...و دارای نیتی سالم و نفسی پاک بودی.
د رجای دیگری می فرماید :
من به تربیت تو پرداختم پیش از آن که دلت سخت و فکرت مشغول شود .
قلب کودک مثل زمین خالی است که هر بذری را در آن بریزید ، رشد خواهد کرد .
مطلبی که در کودکی آموخته می شود انگار که بر روی سنگ حک می شود و تا پایان عمر در ذهن او باقی خواهد ماند .
