در شهرستان نجف آباد صنایع دستی زیبا و با ارزشی تولید می شود که مهم ترین آن ها قالی بافی است كه از شهرت خوبی برخوردار بوده و ارزش صادراتی دارد. بعد از کشاورزی، قالی بافی مهم ترین رشته اقتصادی منطقه است که این مساله نشان گر اهمیت اقتصادی این صنعت دستی است. از دیگرصنایع دستی این شهرستان قالیچه، گلیم وجاجیم را می توان نام برد که به حد وفوردراین شهرستان بافته و صادرمی شوند. قلم كار، ورشوسازی، چاقوسازی، قفل، اسلحه سازی و ساخت كارد و چنگال نیز از دیگر اقلام صنایع دستی این شهرستان هستند. قالی های طرح نجف آباد بیش تر با نقش های افشان، لچک ترنج و محرابی بافته می شوند و از اقلام صادراتی نجف آباد و هم چنین ایران به شمارمی روند. پارچه بافی، كرباس بافی، لوده بافی، تخت كشی، گیوه بافی، پنبه دوزی، نمد مالی، كلاه مالی و چین گری از دیگر صنایع دستی این منطقه است.
صنایع و معادن
در شهرستان نجف آباد صنایع نقش ویژه ای داشته و نیروی كار بسیاری را وارد كارخانه ها و كارگاه ها ساخته است. صنایع ماشینی این شهرستان، ذوب آهن، صنایع فولاد، پلی اكریل، پالایشگاه و صنایع نظامی است، و در زمینه صنایع کارخانه ای صنایع زیر در فعالیت هستند: كارخانه های ریسندگی و بافندگی، سنگ بری، كاشی سازی، كارخانه داروسازی، صنایع غذایی، چراغ گاز، صنایع خوراكی، و… . در این ناحیه معدن سرب در خانه سورمه كرون است. این معدن از سال 1329 هـ . ش، مورد بهره برداری قرار گرفت و دارای نقره، كالین و سرب می باشد.
کشاورزی و دام داری
كشاورزی در این شهرستان علی رغم كم آبی و زمین های نامناسب رونق دارد. فرآورده های زراعتی و باغ داری آن، عبارتند از: بادام، گردو، انگور، زردآلو، توت، هلو، آلبالو، سیب، سنجد، گیلاس، گلابی، خرمالو، انجیر. هم چنین كشت های جالیز، گیاهان علفی، تره بار، گندم، جو، عدس، ماش، نخود، باقلا، لوبیا و برنج رواج دارد. در زمینه دام پروری پرورش گوسفند، بز و گاو به روش های سنتی و صنعتی رواج دارد.
مشخصات جغرافیایی
هر نجف آباد، مركز شهرستان نجف آباد با پهنه ای حدود 3 هزار و 750 هكتار، در مسیر راه اصفهان – خوزستان، در 32 درجه و 38 دقیقه پهنای شمالی و 51 درجه و 22 دقیقه به ازای خاوری نسبت به نیمروز گرینویچ و بلندی یک هزار و 600 متر از سطح دریا قرار دارد. این شهرستان از سوی شمال به شهرستان برخوار و میمه، از باختر به شهرستان فریدن و استان چهارمحال‌و‌بختیاری، از‌خاور‌به‌شهرستان های خمینی شهر و فلاورجان و از جنوب به شهرستان لنجان محدود است. نجف آباد در دشت در میان چند كوه قرار گرفته است. بلندترین بلندی، كوه فیله در جنوب آن است. آب و هوای نجف آباد نیمه بیابانی و میانگین بیش ترین درجه حرارت سالانه 8/12 و میانگین كم ترین درجه حرارت سالانه 2/6 درجه سانتی گراد است. بیش ترین بارش درزمستان می بارد و میانگین بارش سالیانه این شهر حدود 140 میلی متر گزارش شده است.
وجه تسمیه و پیشینه تاریخی
در چگونگی نام گذاری شهر نجف آباد گفته اند، كه در حدود سال 1022 هـ . ق، شاه عباس اول صفوی، مقدار زیادی پول و جواهرات برای آرامگاه حضرت علی (ع) در نجف اشرف اختصاص داده و تصمیم می گیرد به شهر نجف در عراق بفرستد. در این هنگام شیخ بهایی از جریان آگاه شده درمی یابد كه خروج پول و جواهر برخلاف مصالح كشور است و برای جلوگیری از آن، نزد شاه عباس رفته اظهار می دارد كه دیشب در خواب حضرت علی (ع) را زیارت كردم، به من امر فرمودند كه نجف را به جواهر شما نیازی نیست، پول و جواهر را صرف ساختمان شهری به نام نجف آباد، در نزدیک اصفهان كنید. شاه عباس این گفته شیخ بهایی را پذیرفته دستور ساختمان این شهر را می دهد. به این ترتیب شهر در دشت پهناوری در 29 كیلومتری باختر اصفهان ایجاد گردید و نجف آباد خوانده شد. پیش از بنای این شهر، خانواده های زرتشتی، در كوه پایه های شمال شهر ساكن بوده اند. این شهر كه در مسیر شاه راه اصفهان به نواحی باختری، شمال باختری و جنوب كشور قرار دارد، از جای گاه استراتژیک، ارتباطی و اقتصادی مهمی برخوردار است. نجف آباد تا چند دهه پیش قصبه ای بیش نبود و در سال 1337 هـ . ش به عنوان مركز شهرستان شناخته شد.
