تبیان، دستیار زندگی

دبورا به یکی از نادرترین بیماری های دنیا مبتلاست؛ بیماری ای که در زمان قرار گرفتن در میدان های مغناطیسی به سراغش می آید
برای بسیاری از مردم صحبت کردن با تلفن همراه، پختن غذا در مایکروفر، استفاده از کامپیوتر یا رانندگی بخشی از یک زندگی ساده اما مدرن است؛ آنها آن قدر به این وسایل عادت کرده اند که زندگی بدون آن را غیرممکن می دانند. اما «دبورا برد» باید به طور کامل از همه این تکنولوژی ها دوری کند، چرا که در صورت تماس با این وسایل، آلرژی عجیب و غریبی در او ظاهر می شود؛ طوری که به نظر می رسد او به زندگی مدرن آلرژی دارد. دبورا نمی تواند در جمع دوستانش باشد و باید در خانه ای دور از شهر به دور از میدان های مغناطیسی زندگی کند.

با اینکه عجیب به نظر می رسد اما تکنولوژی های روز دنیا به جای اینکه زندگی دبورا را راحت تر کنند، باعث ناراحتی و بیماری او شده اند. فقط کافی است تا او به خانه ای که دارای چنین وسایلی است وارد شود، تا نشان های این بیماری در او ظاهر شود. اگر دبورا از این وسایل دور باشد پوست او صورتی رنگ و کمی ملتهب می شود، اما هر چه به آنها نزدیک تر شود، رنگ پوستش قرمزتر و جوش ها بزرگ تر می شوند. اگر دبورا به یک مایکروفر روشن نزدیک شود، چشمهایش به قدری متورم می شود که حتی بینایی او تا مدتی تحت تأثیر قرار می گیرد.
این بیماری ناشناخته هنوز راه درمانی ندارد و حتی مشخص نیست که به چه علت به وجود می آید. تنها توصیه ای که پزشک معالج دبورا برای او دارد، زندگی در یک محوطه باز و به دور از تکنولوژی است تا کمتر دچار حساسیت شود. به همین دلیل است که آنها در دهکده ای کوچک در حاشیه انگلیس خانه ای خریده و دیوارهای آن را به طور کامل از نوعی ذغال خاص پوشانده اند. پنجره های این خانه هم لایه ای محافظ از جنس فیلم های رادیولوژی دارند. دبورا در این خانه با همسر 45 ساله اش تونی و دخترشان زندگی آرامی دارد. آنها حتی شب ها را در یک پشه بند که با نقره اندود شده می گذرانند تا اشعه های کمتری به دبورا برسد. خانواده او برای این کار، هزینه زیادی کرده اند. مثلاً هزینه رنگ آمیزی هر کدام از دیوارهای خانه آنها با ذغال مخصوص چیزی حدود 250 یورو بود.
تونی می گوید که «با پیشرفت تکنولوژی زندگی ما هر روز از روز قبل سخت تر می شود. آنتن های رادیویی وتلویزیونی، دکل های مخابراتی و ... همه اینها می توانند زندگی همسرم را به خطر بیندازند و ما باید از آن ها دوری کنیم. ما نمی توانیم از تلفن همراه استفاده کنیم و هر کس با ما کاری داشته باشد باید به دیدنمان بیاید، البته بدون آوردن تلفن همراهش. حتی تلفن های بی سیم باعث بروز حساسیت در دبورا می شوند.»
دبورا می گوید «تنها تلویزیونی که من می توانم داشته باشم، یک نوع از تلویزیون های پلاسماست، چرا که اشعه گاما ندارد. اما با این حال باز هم خیلی وقت ها این آلرژی به سراغم می آید مثلاً یک بار که سوار اتومبیل بی ام دبلیوی دوستم شده بودم، ناگهان دچار سردرد شدید و سرگیجه شدم و آن قدر حالم بد شد که مرا به بیمارستان منتقل کردند. اما به خاطر وجود وسایل مغناطیسی گوناگون در بیمارستان حتی در آنجا هم نمی توانم استراحت کنم. شاید باور نکنید اما من برای رفتن به خرید هم مشکل دارم. چون در مکان هایی که هیچ کس فکر نمی کند میدان مغناطیسی وجود دارد، به خاطر وجود دستگاه های وای فای باید مراقب اطرافم باشم. »
این بیماری چند سال پس از ازدواج با تونی به سراغ دبورا آمد. دبورا و تونی زندگی شادی داشتند که با به دنیا آمدن دخترشان آنتونیا این شادی چند برابر شد. 10 سال از زندگی مشترک آنها می گذشت دخترشان 8 ساله شده بود. آنها به تازگی خانه ای در منچستر خریداری کرده و به آنجا رفته بودند که آلرژی دبورا کم کم آغاز شد. همه همسایگان آنها از اینترنت وایرلس استفاده می کردند و تلفن بی سیم در خانه داشتند. همین باعث شد تا روز به روز حال دبورا بدتر شود. آنها فکر می کردند که این یک آلرژی زودگذر و موقتی است و چند روز بعد خوب خواهد شد. ولی هر چه بیشتر می گذشت جوش های سطح پوست دبورا بیشتر و دردناک تر می شدند. دبورا می گوید «تازه چند روز از زمانی که به این خانه نقل مکان کرده بودیم می گذشت که احساس کردم دیگر نمی توانم بخوابم و پس از آن جوش های عجیب و بزرگی در بدنم نمایان شدند. صورتم شبیه افرادی شد که دچار سوختگی می شوند. حتی پشت و آرنج هایم متورم می شدند. من خیلی ترسیده بودم. این جوش ها نه تنها خوب نمی شدند بلکه رفته رفته بیشتر هم می شدند. پلک هایم سه برابر اندازه واقعی شده بود و من دیگر از نگاه کردن به آینه هراس داشتم .» دبورا به تعداد زیادی متخصص پوست مراجعه کرد ولی هیچ کدام متوجه علت بیماری او نشدند تا اینکه یکی از آنها با تحقیقاتی که راجع به دبورا انجام داد، بیماری او را تشخیص داد. به این ترتیب دبورا متوجه شد که به بیماری عجیبی مبتلا شده است که هنوز راه درمانی برای آن پیدا نشده و این موضوعی بود که بیشتر موجب ترس و نگرانی او و شوهرش می شد. پس از اینکه آنها به خانه جدیدشان در خارج از شهر رفتند و دیوارها و پنجره ها را با عایق پوشاندند، کم کم حال دبورا بهتر شده و در وضعیت آرامی قرار گرفت.

شیوع یک بیماری عجیب

با تحقیقات انجام شده مشخص شده که تعداد کسانی که در دنیا به این نوع آلرژی دچار هستند 500 نفر است. یک محقق انگلیسی به نام جیمز استنلی در این باره می گوید: «علت بروز این بیماری هنوز مشخص نیست ولی این طور که پیداست، دلیل آن نمی تواند فقط استفاده از وسایل مغناطیسی باشد. بیش از دو سوم مردم دنیا روزانه از تکنولوژی های جدید استفاده می کنند و این وسایل سلامتی شان را به خطر نمی اندازد. به خاطر همین گفتن این موضوع که شاید این وسایل باعث ایجاد حساسیت و آلرژی شوند، اذهان عمومی را بر هم زده و باعث ایجاد ترس و وحشت در مردم می شود. شاید این بیماری به دلیل بعضی کمبودهای داخلی بدن به وجود بیاید که در زمان قرار گرفتن در میدان مغناطیسی به این صورت بروز می کند.»
منبع: نشریه همشهری سرنخ شماره113