تبیان، دستیار زندگی

با نام خدا و سلام

سلام
یادمه ناظم مدرسه مون وقتی بازنشسته شده بود و از ما خداحافظی می کرد، گریه کرد. اون گریه خیلی سخت تر از این باید باشه...

وااااااااااااااااااای

روح از تنم پرید جناب ... چه تیتری انتخاب کردید .. شوکه شدم .. گفتم نکنه میخواید خداحافظی کنید از انجمنا :(((((((
نیست تو تاپیک مدیریت خانواده اون حرف رو زده بودید .. گفتم دیگه تموم شد .. تاپیکشونو زدن ..

هوووففففففففففف .. یه نفس راحت کشیدما .. یادم نمیاد هیچوقت اینجوری یه دفعه ناراحت شده باشم بعد یه دفعه خییییییییییلی خوشحال شده باشم :)

انشاءالله همیشه سایه تون بالاسر انجمن و ما انجمنیا باشه .

امیدوارم سالها بعد پسرای گلتون با افتخار بیان پیشتون و بگن فلان موقعیت اجتماعی رو دارن و شما تمام سختی های شغل شریف معلمی رو فراموش کنید .. این تجربه ای هست که پدر من سالهاست داره ازش لذت میبره .. نمیدونید چقد با لذت و افتخار از دانشجوها و دانش آموزای قدیمیش تعریف میکنه که مثلا چند روز پیش کلی دنبالش گشتن تا پیداش کنن و بگن تمام افتخاراتشون رو مدیون استادشون هستن  .. یا وقتی یه طبقه از کیک عروسیشونو میارن خونه ی ما اگه پدرم نتونه بره .. یا کلی از این اتفاقات که شغل سخت معلمی رو سراسر قند و عسل میکنه ..
خوشا به سعادتتون جناب تیچمن .. که خداوند براتون همچین شغل شریفی رو خواسته .

راستی سلام :)

سلام
چه احساسات پاکی !

و چقدر لذت بخشه وقتی متوجه میشین که بچه های کلاس شما، آدم های مهمی شدند که تاثیر گذارند روی آدم های دیگه، و اون هم به خاطر این که شما روشون تاثیر گذاشتین