سلام

زمانی بود که همه توی یک جبهه در نبرد حق علیه باطل بودیم

حالا چی بالاخره این تعدد جبهه ها خوبه؟ یا نه؟ چرا؟

بهم کمک کنید

بخشی از گفتگوی حجت الاسلام علیرضا پناهیان کارشناس مسائل مذهبی و فرهنگی در گفت‌وگو با فارس:

در این میان پدید آمدن دو جریان مهم اصول‌گرایی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

-اولا شکل گرفتن این جبهه‌ها امری طبیعی است و حتی اگر آن را افتراق و جدایی بدانیم و بر آن انتقاد هم داشته باشیم، یک امر قهری و طبیعی به نظر می‌رسد. برای تبیین این افتراق می‌خواهم قبل از پرداختن به علل تاریخی این شکل‌گیری به تبیین تفاوت اصلی بین این دو جریان بپردازم. به تصور بنده گروهی از اصول‌گرایان معتقدند باید با مدارا و سعه صدر بیشتری به میدان انتخابات رفت، و ضمن پافشاری بر اصول تا آنجا که جا دارد دائره اصول‌گرایی را گسترده‌تر کرد که این گروه بیشتر در جبهه متحد گرد هم آمده‌اند. انصافا هیچگاه نمی‌توان در میدان سیاست بدون رعایت مصالح قدم برداشت و سعه صدر لازمه سازوکار اداره جامعه است. خصوصا اگر افراد انقلابی و دلسوز بخواهند چنین جریانی را رهبری کنند، کاملا قابل اعتماد خواهد بود.

و گروه دیگر زمانه را نیازمند این مقدار از تحمل و بردباری در برابر برخی از عناصر که دچار خطا و اشتباه شده‌اند نمی‌بینند و معتقدند جامعه کشش برخوردهای غیر مصلحت‌اندیشانه و انقلابی، در حذف هر کسی که به هر مقدار به اصول مقید نبوده است را دارد. که این گروه هم بیشتر در جبهه پایداری سازماندهی شده‌اند. البته باید این جبهه در مقام عمل بتوانند ثابت کنند چنین ایده‌ای را تعقیب می‌کنند و بتوانند در اجرای این ایده در تنظیم فهرست انتخاباتی موفق عمل کنند.

واقعیت این است که این دو نظر از قبل هم در متن جریان وفادار به اصول نظام و انقلاب وجود داشته و دارد؛ ولی ظاهرا هم اکنون زمان تجلی یافتن این دو دیدگاه در متن رقابت‌های انتخاباتی فرا رسیده است.

حالا ممکن است در رفتارهای برخی از وابستگان به این دو جریان اشتباهاتی هم دیده شود ولی اصل ماجرا از این قرار است. مهم این است که هر دو جریان توسط عناصر انقلابی و معتقد اداره می‌شوند.

تفاوت این دو جریان در همین «میزان مدارا» خلاصه می‌شود؟

- طبیعتا اطراف و ابعاد دیگری هم پیدا می‌کند ولی فعلاً همین تفاوت برجسته شده است و موجب پدید آمدن یک فضای رقابتی جدی در عرصه انتخابات شده است. البته باید مواظبت کرد که اختلاف‌ها موجب اتهام‌های ناروا نشود. شاید یکی از تفاوت‌های این دو جبهه در شیوه معنا کردن اصول‌گرایی و نحوه مصداق‌یابی برای آن باشد که هر دو گروه حرف‌های قابل ملاحظه‌ای دارند.

شما فکر می‌کنید مردم به کدام طرز تفکر رای خواهند داد؟

- من مایلم به جای اینکه پیش‌بینی کنیم، صبر کنیم و ببینیم واقعا مردم به کدام نظر بیشتر رای می‌دهند. اگر مردم به سمت سعه صدر رفتند معلوم می‌شود زمانه زمانه مدارا است و اگر مردم مدارا را ضروری ندانستند معلوم می‌شود طور دیگری است. البته هر گروه باید روشنگری‌ها و فعالیت‌های خود را داشته باشد. هرچند شاید این دو جریان وجه تمایز خود را مدارا و یا عدم مدارا نگذارند؛ ولی نتیجه در تعیین لیست انتخاباتی همین است. طبیعتا هرکدام از این دو نگاه دلایل خاص خود را در انتخاب افراد دارند.

حضور آیات مصباح و مهدوی را در راس دو جبهه پایداری و متحد چگونه تحلیل می‌کنید؟

- اولا این یکی دیگر از ویژگی‌های این زمان است که علماء طراز اول در مقام هدایت جریان‌های سیاسی بیش از گذشته وارد صحنه شده‌اند و این بسیار باعث مسرت و خرسندی است. البته آقایان قبلاً هم همیشه در میدان حاضر بوده‌اند اما به این نحوه بارز، بدیع و ارزشمند است. این نشان‌دهنده هرچه عمیق‌تر شدن بینش و نگرش جامعه و نیاز عرصه سیاست به اندیشه و علم است. هم آیت‌الله مهدوی و هم آیت‌الله مصباح هر دو در نهایت دلسوزی و فداکاری به میدان هدایت نخبگان سیاسی کشور آمده‌اند.

ثانیا هر دو بزرگوار از استقلال و سلامت سیاسی و ثبات قدم در طول این سال‌ها برخوردار بوده‌اند.جمله حضرت امام(ره) را درباره آیت‌الله مهدوی هیچگاه فراموش نمی‌کنیم و همچنین حضور ایشان در رأس یک مجموعه علمی ارزشمند مانند دانشگاه امام صادق(ع) و نیز مواضع انقلابی ایشان در طول سال‌های پس از انقلاب، ایشان را به نقطه اتکاء قابل اعتمادی تبدیل کرده است. همینطور مجاهدت های شجاعانه و عالمانه حضرت آیت‌الله مصباح را که بعضا منحصر به فرد بوده است و مجموعه علمی بسیار وزین مؤسسه علمی پژوهشی امام خمینی(ره) که از برکات وجودی ایشان است، ایشان را یک استوانه کم‌نظیر در انقلاب اسلامی ساخته است. واقعا حضور این دو بزرگوار بسیار مغتنم است و نشان می‌دهد که ما آینده بسیار بهتری را در عرصه سیاست پیش‌رو خواهیم داشت.

پس اینکه برخی مدعی‌اند جریان آقای هاشمی پشت سر جبهه متحد است و جریان انحرافی پشت سر جبهه پایداری است شما این ادعاها را قبول ندارید؟

- نخیر قبول ندارم. اولا این دو بزرگوار مستقل‌تر و هوشیارتر از آنی هستند که بازی بخورند. ثانیا تعداد فراوانی از افرادی که در هر دو مجموعه حضور فعال و موثر دارند سوابق روشن آنها دلالت بر استقلال این دو مجموعه دارد. البته همیشه باید احتمال نفوذ و سوءاستفاده داده شود. بالاخره هر جریان مغرضی که از پایگاه توده‌ای مناسبی برخوردار نیست مایل است از جریان‌های قوی سوء‌استفاده کند و یا در آن نفوذ نماید ولی بیش از این باید نگران دوبهم‌زنی‌های ناروا و اختلاف‌افکنی‌های مخرب بود که همیشه دشمنان ما را خوشحال می‌کند و بعضی‌ها برای اینکه بازی را به نفع خود تمام کنند مایلند اختلاف نظر را به دشمنی بین اصول‌گرایان تبدیل کنند؛ تا در اثر تضعیف آنان خود را تقویت نمایند.

به این ترتیب اتحاد این دو جبهه دیگر منتفی است؟

- نخیر شرایط ممکن است تغییر کند و رقابت‌ها به گونه‌ای دیگر شکل بگیرد. ولی امروزه اگر به صورت طبیعی به روند شکل‌گیری جریان‌ها در صحنه سیاسی نگاه کنیم نه تنها اتحاد منتفی به نظر می‌رسد بلکه رقابت اصلی بین این دو مجموعه خواهد بود. جریان‌های دیگر اگر به میدان بیایند از پشتوانه عمیق نظری و اصالت کافی برخوردار نیستند. ولی اگر شرایط با برخی عوام‌فریبی‌ها و یا فرصت‌طلبی‌ها متفاوت شد، بهتر است اصول‌گرایان و وفاداران انقلاب با متحد شوند.

http://www.jahannews.com/vdcbawb5srhbgsp.uiur.html

به نام خدا
بصورت کلی اصل بر وحدت و وحدت ارزش ذاتی داره در این مورد خاص هم بهتر بود اصولگرایانی که در خط ولایت هستن در دو گروه جبهه متحد و جبهه پایداری با انتقاداتی که احیانا به هم دارن بصورت مشترک لیست میدادن اونجوری تکمیل کننده هم میشدن و رأی خیلی بالاتری میاوردن ولی حالا که نمیتونن و ترجیح میدن با هم رقابت داشته باشن باید بدونن این رقابت فقط تا زمان انتخابات بعد از اون اگه بخوان در مجلس بجای همکاری و خدمت، سوهان روح هم باشن این اصلا قابل قبول نیست
بنظر من برای رأی دادن باید در درجه اول به ارزشهای خود اشخاص نگاه کرد چون بعضی وقتا اشخاص کم صلاحیت بدلیل وابستگی حزبی بزرگ میشن و اشخاص با صلاحیت ندیده گرفته میشن گرچه نیم نگاهی هم باید به احزاب حامی کاندیداها داشت تا شناخت بهتری از کاندیداها بدست بیاریم و به افراد ناشناخته احتمالا مشکل داری رأی ندیم
یا علی
در پناه حق

به گزارش پایگاه خبری انصارحزب الله ؛ متن یادداشت روز کیهان به شرح ذیل است:

انتظار این بود- و انتظار گزافی هم نبود- که اصولگرایان در رقابت های انتخاباتی پیش روی با فهرست واحد حضور پیدا کنند ولی این انتظار علی رغم اصرار فراوان دلسوزان به نتیجه نرسید و دو جبهه عمده و بیشتر تعریف شده از طیف اصولگرایان، اگرچه در بسیاری از مناطق انتخاباتی سراسر کشور نامزدهای مشترکی دارند اما برای تهران که در آن نتیجه انتخابات نقش موثرتری دارد، دو لیست جداگانه ارائه کردند که فقط ۵ کاندیدا در این دو فهرست ۳۰ نفره مشترک هستند و در این باره گفتنی هایی هست.

۱- ابتدا باید گفت که وقتی دو حریف- در اینجا ایران اسلامی از یکسو و آمریکا و متحدانش از سوی دیگر- با یکدیگر درگیر هستند، به یقین هریک از آنها برای رخدادهای تعیین کننده در عرصه سیاسی حریف، برنامه ریزی ویژه ای خواهند داشت و انتخابات مجلس نهم از این قاعده مستثنی نیست. در اینگونه موارد طرفین درگیر دو هدف را که اولی «ثابت و استراتژیک» و دومی «شناور و تاکتیکی» است دنبال می کنند.

آمریکا و متحدانش پنهان نمی کنند که فروپاشی نظام جمهوری اسلامی ایران را به عنوان یک هدف ثابت و استراتژیک در دستور کار خود داشته و دارند. این هدف ثابت متقابلا در استراتژی کلان جمهوری اسلامی ایران نیز تعریف شده و دنبال می شود. امام راحل ما«ره» با صراحت از برافراشتن پرچم توحید بر فراز کاخ های مستکبران، با تاکید بر کاخ سفید- و در تعبیر ایشان کاخ سیاه- به عنوان هدف و مقصود پیش روی انقلاب اسلامی یاد می فرمودند. اما، علاوه بر این هدف ثابت و استراتژیک که هر دو حریف بر آن تاکید می ورزند، هریک از آنها در آوردگاه سی و چند ساله خود، از رخدادهای «میانی» و بهره گیری از آن برای رسیدن به هدف «نهایی» غافل نبوده اند. 

در این زمینه، فهرستی طولانی از توطئه های سه دهه اخیر آمریکا و متحدانش که در سرفصل های سرنوشت ساز علیه جمهوری اسلامی ایران به میدان آورده اند، قابل آدرس دادن است. توطئه هایی که به قول حضرت آقا و به گواهی رخدادهای نشان دادنی، امروزه به ویترینی از شکست های پی درپی آمریکا تبدیل شده است. و از سوی دیگر، ایران اسلامی نیز هیچگاه، هیچ فرصتی را برای ضربه زدن به آمریکا و متحدان اروپایی و منطقه ای آن از دست نداده است. 

حمایت از نهضت های اسلامی و آزادی بخش، تلاش پی گیر در بیداری اسلامی، کدگذاری آمریکا به عنوان «شیطان بزرگ» و دشمن اصلی ملت های مسلمان، معرفی رژیم اشغالگر قدس به عنوان غده سرطانی و ضرورت حذف آن از جغرافیای سیاسی جهان و... از جمله این اهداف «میانی» است که ایران اسلامی برای رسیدن به «هدف نهایی» یعنی همان نقطه ثابت در استراتژی خود که فروپاشی نظام سرمایه داری است، دنبال کرده است. در همین زمینه اشاره به بیانات اخیر رهبر معظم انقلاب در خطبه های تاریخی نماز جمعه تهران نمونه ای مثال زدنی است. آنجا که می فرمایند؛ جمهوری اسلامی در جنگ ۳۳ روزه از پشتیبانی حزب الله لبنان و در جنگ ۲۲ روزه از حمایت و دخالت به نفع حماس دریغ نکرده است.

۲- کشف هدف «ثابت و استراتژیک» دشمن به منظور هوشیاری و مقابله با آن کار دشواری نیست، اما کشف «راه کارها» و پروژه هایی که دشمن در برخورد با رخدادهای سرنوشت ساز حریف تدارک دیده است به دقت بیشتری نیاز دارد. برای این منظور فرمول شناخته شده ای وجود دارد و آن، اینکه باید دید؛

اولاً: در آن مقطع زمانی که رخداد سرنوشت ساز در حال وقوع است- در اینجا، انتخابات مجلس نهم- کدام عامل بیشترین آسیب را برای دشمن درپی داشته است.

ثانیاً: چگونه می تواند - یا در نظر دارد- از آن رخداد برای مقابله با عامل آسیب رسان یاد شده بهره برداری کند.

با به کارگیری این فرمول می توان پروژه ای را که حریف در آن مقطع زمانی و برای آن رخداد تعیین کننده تعریف کرده است، کشف و خنثی کرد.

۳- اکنون به انتخابات پیش روی مجلس شورای اسلامی باز می گردیم و می پرسیم؛ چه کسی می تواند این واقعیت را انکار کند که امروزه بزرگترین دشواری آمریکا و متحدانش حضور مؤثر «الگوی ایران اسلامی» و نقش بی بدیل و سرنوشت ساز آن در انقلاب های اسلامی منطقه است؟ بنابراین بدیهی است که برای آنها مقابله با این الگو و خدشه دار کردن آن از بالاترین اهمیت برخوردار بوده و باید در «اولویت» پروژه های تخریبی آنان قرار گیرد.

مقصود این نیست که ترکیب مجلس نهم برای آمریکا و متحدانش اهمیتی ندارد، بلکه اهمیت آن در اولویت دوم است. چرا که به قول «کنت تیمرمن» در مصاحبه با «اورو نیوز»؛ حامیان آمریکا- منظورش مدعیان اصلاحات است- در دوره ای هشت ساله، مجلس و دولت ایران را در اختیار داشتند و کار چندانی از آنها ساخته نبود!

با توجه به نکته فوق می توان درک کرد که پروژه تعریف شده و به میدان آمده آمریکا و متحدانش در انتخابات مجلس نهم، خدشه دار کردن الگوی نظام اسلامی ایران است که امروزه از حضور آن در میان ملت های مسلمان منطقه بیشترین آسیب را دریافت کرده و می کند.

شواهد فراوانی که اتهامات پی درپی چند ماهه اخیر، تحریم های بی وقفه اقتصادی، تبلیغات گسترده ضد ایرانی و... فقط اندکی از آن بسیارهاست به وضوح نشان می دهد که حریف برای انتخابات مجلس نهم، یک پروژه پلکانی با دو هدف طولی تعریف کرده و به میدان آورده است. این دو هدف به ترتیب اولویت، عبارتند از، اول؛ کاهش حضور مردم در انتخابات و دوم؛ کاستن از غلظت حضور اصولگرایان در مجلس.

باید توجه داشت که این دو هدف در طول یکدیگر قرار دارند و نه در عرض هم، بنابراین سرمایه گذاری و پرداختن به یکی از آن دو به معنای غفلت نسبت به دیگری نخواهد بود.

۴- راهپیمایی بی نظیر ۲۲ بهمن که علی رغم تبلیغات گسترده، پرحجم و چندین ماهه دشمنان بیرونی و دنباله های داخلی آنها با حضور پرشور و چندده میلیونی مردم همراه بود، تردیدی باقی نمی گذارد که حریف به کاهش حضور مردم در انتخابات پیش روی امیدی ندارد و به قول حضرت آقا در دیدار پرشور مردم آذربایجان و با اشاره به تبلیغات گسترده دشمن برای کاستن از حضور مردم در راهپیمایی ۲۲ بهمن «...اما ملت ایران با بصیرت و موقع شناسی اعجاب برانگیز متوجه این ترفند دشمن شد و با حضور عظیم خود در راهپیمایی ۲۲ بهمن امسال به دهان دشمن کوبید» ایشان در ادامه به این نتیجه منطقی اشاره کردند که «ملت با حضور پرشور و فراوان خود در انتخابات مجلس نهم، ضربه سخت دیگری به دشمن خواهد زد». 

گفتنی است که رهبر معظم انقلاب پیش از راهپیمایی ۲۲ بهمن نیز در دیدار با فرماندهان نیروی هوایی ارتش از حضور حماسی مردم در این نمایش قدرت و مشروعیت خبر داده و فرموده بودند «در ۲۲ بهمن امسال نیز به توفیق الهی و با هدایت خداوند متعال همه خواهند دید که مردم ایران چگونه به میدان خواهند آمد» و همه دیدند، همان شد که حضرتش فرموده بود.

بدیهی است که حریف علی رغم ناامیدی از کاستن حضور مردم در انتخابات پیش روی به تلاش خود ادامه خواهد داد.

۵- و اما، درباره هدف دوم در پروژه پلکانی یاد شده، یعنی کاستن از غلظت حضور اصولگرایان در مجلس نهم، بیشترین امید و تلاش حریف روی اختلاف افکنی و تفرقه در میان اصولگرایان متمرکز شده است. چرا که اختلاف اصولگرایان می تواند زمینه را برای حضور کمرنگ تر آنان آماده کرده و راه را برای ورود کسانی که حداقل های لازم برای حضور در مجلس را دارند ولی با اصولگرایی به مفهوم واقعی آن، فاصله زیادی دارند، هموار کند. و این دقیقا همان ترفندی است که برخی از دوستان اصولگرا از آن غافلند...

به پاره ای از اظهارنظرها و گپ و گفت های شماری از آنان- تاکید می شود که فقط شماری از آنان- نگاهی بیندازید و این گفتن ها و نوشتن ها را در دو کفه «تقابل با دشمنان بیرونی و دنباله های داخلی آنها نظیر اصحاب فتنه و حلقه انحراف» از یکسو و «تقابل با یکدیگر» از سوی دیگر وزن کنید. کدام کفه سنگین تر است؟! برای برخی از این عزیزان غفلت زده، انگار نه انگار که پیچ بزرگ تاریخ در پیش است و به قول آقا، دو جریان مطرح جهان یعنی «اسلام» به پرچمداری ایران اسلامی و «استکبار و کفر جهانی» به پرچمداری آمریکا و متحدانش به این پیچ نزدیک می شوند و در این میان، به اعتراف دشمنان و به گواهی شواهد غیرقابل انکار، نظیر انقلاب های اسلامی منطقه، جنبش ضد سرمایه داری وال استریت و ده ها شاهد و نمونه دیگر، تابلوهای راهنما بر سر این پیچ بزرگ آرم و آدرس ایران اسلامی را در خود دارند و...

آیا جای آن نیست که خطاب به برخی از عزیزان اصولگرا گفته شود؛ سر گردنه کشتی نگیرید! و تا دیر نشده برای پیشگیری از پراکندگی آراء، برخی به نفع برخی دیگر کنار بکشید! تکلیف شرعی که فقط ورود به مجلس نیست، گاهی اوقات تکلیف در کناره گیری برای پیشگیری از تشتت آراء نیز هست.

و در این باره گفتنی های دیگری هست.

حسین شریعتمداری

 http://www.yalasarat.com/vdcaaynu.49n6i15kk4.html

به گزارش پایگاه خبری انصارحزب الله،هفته نامه یالثارات الحسین(ع) در ستون سیاست به روایت همولایتی نوشت:

الف) خودتان را درگیر لیست‌ها نکنید! اگر از کسانی هستید که فکر می‌کنید واجب است حتما به یک لیست رأی بدهید از خواندن بقیه این مطلب خودداری نموده و سراغ کار و زندگی‌تان بروید! 

ب) در هر لیستی می‌شود چندتایی آدم به دردبخور پیدا کرد! با فراهم کردن گلچینی از فهرست جریانات سیاسی، مجلس آینده را گلباران بفرمایید! 

ج) اما اگر شهرستانی هستید و آنجا از لیست و فهرست خبری نیست، خونسردی خودتان را حفظ کرده و به حال پایتخت‌نشینان حسرت نخورید! چون جور کردن ۳۰ نفر آدم به دردبخور از میان ۴۰۰ و ۵۰۰ (شاید هم شونصد!) نفر نامزد کار جناب فیل هم نیست! (یعنی قدرتی بلدوزرگونه می‌خواهد!) 

د) رابطه نماینده مجلس و قانون اساسی مثل رابطه مکانیک است با آچار، یا راننده پایه یک است با آیین‌نامه راهنمایی و رانندگی! 

فردی که به قانون اساسی مسلط نیست و هوس نماینده شدن به سرش زده، مثل آدم ناواردی است که بدون اطلاع از آیین‌نامه راهنمایی و رانندگی دلش خواسته که با کامیون تزانزیت رانندگی کند! آن هم به مدت ۴ سال در سخت‌ترین مسیرها! 

از نامزدهایی که برای تبلیغات و سخنرانی به مسجد یا حسینیه یا محله شما می‌آیند درباره قانون اساسی و اصول آن سؤال کنید! 

اگر فرمودند که نمی‌دانند یا فراموش کرده‌اند یا قرار است بعداً یاد بگیرند یا اینکه لزومی ندارد تا بدانند، تشکر کنید و مطمئن باشید که این عزیزان به درد هر کاری بخورند، به درد مجلس نمی‌خورند! پس بی‌خیال آنها بشوید و بروید دنبال یک آدم به دردبخور بگردید! (که لااقل قانون اساسی را بلد باشد) 

ه‍‌) از نامزدهای عزیز باید پرسید که پول تبلیغات را از کجا آورده‌اند! اگر نگفتند (یعنی شما را لایق یا محرم ندانستند که اطلاعات لازم را در اختیار شما بگذارند) یا سر بالا جواب دادند (مثلا گفتند به شما چه مربوط یا فرمودند از همان جایی که بقیه می‌آورند و...) یا پوزخند زدند و خلاصه مثل آدم جواب ندادند، بدانید که به جای ریگ، تخته سنگ در کفش دارند! بی‌خیالشان شوید همین‌جوری که بی‌خیال پاسخ دادن به شما شده‌اند! 

تحویلشان نگیرید همین جور که تحویلتان نگرفتند و آنها را لایق ورود به مجلس ندانید همان طور که شما را لایق پاسخ ندانستند! 

و) نامزدهایی که به بقیه (یعنی رقبایشان) بد و بیراه می‌گویند، به درد مجلس نمی‌خورند. چون اگر خودشان برنامه یا نقطه مثبتی داشتند آن را مطرح می‌کردند و نیازی به بدگویی سایر نامزدها احساس نمی‌کردند! فقط آنهایی که دستشان از برنامه و فکر خالی است زیرآب سایرین را می‌زنند! به زیر‌آب‌زن‌ها رای ندهید حتی اگر در لیست ... باشند! 

ز) آنهایی که هزینه تبلیغات انتخاباتی‌شان از بیل لودر هم بالا می‌رود به درد همکاری با شرکت امیرمنصور خسروی آریا می‌خورند و نه مجلس شورای اسلامی! خیر این افراد فقط به امثال شهرام جزایری‌ها و منصورآریا می‌رسد! مطمئن باشید از این دیگ آبی برای شما گرم نخواهد شد! پس بی‌خود رأیتان را برای این عده حرام نکنید! 

ح) نامزدهایی که خودشان را به دیگران می‌چسبانند، مثل بادکنک‌هایی هستند که باید نخشان به جایی بند باشد، در غیر این صورت باد آنها را خواهد برد! آدم اگر آدم وزین و حسابی باشد از خودش مایه می‌گذارد! برای این جماعت سبک‌وزن هم خودتان را به دردسر نینداخته و رأی خودتان را حرامشان نکنید! اصولا باید قدر رأی‌تان را بدانید و آن را به پای هرکس نریزید!

  http://www.yalasarat.com/vdcfcyd0.w6dyjagiiw.html

نظام جمهوری اسلامی امروز نه تنها در شرایط شعب ابی طالب نیست بلکه در شرایط بدر و خیبر قرار داد و به لطف و فضل الهی حضور مردم در انتخابات آینده 

مجلس به عنوان یکی از مظاهر دخالت مردم در سرنوشت کشور، حضوری پرشور و دشمن شکن خواهد بود و همه مسئولان و نامزدها نیز وظیفه دارند که با

پایبندی کامل به قانون، زمینه یک انتخابات سالم و رقابتی را به وجود آورند.

در دیدار هزاران نفر از علما،فضلا،طلاب و قشرهای مختلف مردم قم 90/10/19

پایگاه خبری انصارحزب الله:اگر عدد انتخابات‌های پس از انقلاب را جمع ببندیم، نظام جمهوری اسلامی به‌طور میانگین هر سال، یک انتخابات برگزار کرده است. اگرچه همه این انتخابات‌ها از اهمیت یکسانی برخوردار نیستند ولی دو انتخابات ریاست جمهوری و مجلس جزو مهمترین و تاثیرگذار‌ترین انتخابات‌هایی است که معمولا هر دو سال یک بار با آن مواجه هستیم. 

از سوی دیگر بنا بر تاکید چند باره رهبر انقلاب و «کد»های بیشماری که وجود دارد، طبعا میزان حضور مردم در انتخابات، به همان میزان نیز پشتوانه مردمی نظام را مشخص می‌کند و واضح است نظامی که پشتوانه مردمی بالایی دارد از قدرت و مصونیت بالایی نیز در برابر تهدیدات برخوردار است. 

تا اینجا نکته تازه‌ای وجود ندارد و این موارد مصداق توضیح واضحات است. اما همین مساله واضح هر سال به طرز حیرت‌آوری از چشم دست‌اندرکاران تبلیغی دور می‌ماند. گویا همه ما تنها دو ماه قبل از انتخابات یادمان می‌افتد که قرار است اتفاق مهمی در کشور بیفتد که اتفاقا با امنیت ملی ما هم ارتباط مستقیم دارد. در همین راستا ایجاد «شور انتخاباتی» از جمله مواردی است که تنها در حرف و کلیشه‌های نخ‌نمای دست‌اندرکاران تبلیغی و رسانه‌های ما باقی مانده است. ساخت برنامه‌ها و تولید مطالب بی‌محتوا، کسل کننده، بزن دررو و به‌دور از شان مخاطب تقریبا قسمت اعظم فعالیت‌های تبلیغی ما برای مهمترین رویداد سیاسی کشور است. 

غیر از موارد استثناء مانند مناظره‌های انتخاباتی ریاست جمهوری که مفهوم ایجاد شور انتخاباتی را به عینه نشان داد رسانه‌های ما تحرک خاصی را برای این مسئله از خود نشان نداده‌اند و متاسفانه این نکته از موارد همیشگی مغفول در انتخابات‌های ما بوده که براستی چگونه باید در انتخابات «شور» ایجاد کرد. 

یکی از موارد مورد تاکید رهبری انقلاب ایجاد «رقابت» در انتخابات است. این مورد یکی از موارد مهمی است که باید نحوه اجرای آن در یک محیط رسانه‌ای سالم مورد بررسی قرار بگیرد و از نظرات مختلف در این مورد استفاده شود. طبعا ایجاد رقابت و انتخابات رقابتی لوازمی دارد که تکثر سلایق و نگاه‌ها که البته همگی در چارچوب نظام قرار دارند اولین لازمه‌ایجاد آن است. این مورد از مواردی است که به جهت حساسیت و باریک بودن مرزهای آن باید مورد مداقّه شدید اهل رسانه و صاحبنظران سیاسی قرار گیرد که متاسفانه تا کنون این اتفاق مهم نیز روی نداده است. 

تقویت فضای عقلانیت به جای احساس صرف نیز از جمله موارد مغفول انتخابات‌های ما بوده است. طبعا برخورد احساسی با فضا، بسیار راحت‌تر از ایجاد بسترهای عقلانی است. تبلیغات برای تهییج مردم باید وجود داشته باشد ولی این مسئله باید با ایجاد یک فضای عقلایی و مباحثه‌ای و ایجاد بستر مطالبه‌گری درست مردم از کاندیداهاهمراه باشد. ایجادفضای نقد، بالا بردن تحمل و مدارا، گسترش دایره افراد و تکیه نکردن به تعداد معدودی افراد «چهره» و معرفی چهره‌های جدید و البته کمی صبر و تحمل و عدم توقع برای برداشت دو روزه محصول می‌تواند از لوازم این کار باشد. 

پرداختن به موضوعات کلانی مانند کارکرد احزاب و جایگاه آن در نظام انتخاباتی نیز از جمله موارد بسیار مهم است. این مورد نیز از موارد مغفول است؛ چرا که پس از گذشت هر انتخابات همه اصل و فرع مساله به فراموشی سپرده می‌شود و تا انتخابات بعدی همین آش و همین کاسه خواهد بود. 

بالاخره تکلیف ما با احزاب چیست؟ آیا حزب باید باشد یا نباشد؟ آیا اساسا حزب چیز خوبی است یا مضر است؟ یا درباره هزینه‌های انتخاباتی که مرتبط با نظام حزبی هم می‌تواند باشد بالاخره باید فکری کرد؛ اگرچه معتقدم جای این بحث‌ها در زمان کم باقی مانده تا انتخابات نیست ولی به جد باید آن را در زمان مناسب پیگیری کرد و به دست فراموشی نسپرد. 

توجه به تجربیات گذشته از موارد دیگری است که به آن بی‌توجهی می‌شود. گویی هر بار باید چرخ را دوباره اختراع کنیم. ما در سال ۸۸ فتنه بزرگی را پشت سر گذاشتیم که به شهادت بسیاری هر فاز از آن می‌توانست برای سرنگونی یک نظام کافی باشد. جدا از علل خارجی این فتنه که به درستی تبیین شد، ما چه بهره و تجربه‌ای از علل داخلی آن بردیم؟ رسانه‌ها و دستگاه‌های ما چقدر تجربه مقابله با بحران پیدا کردند و چقدر آن را به‌صورت تئوری درآوردند؟ 

اگر نگارنده را به بدبینی متهم نکنید معتقدم اگر یک بار دیگر فتنه‌ای مانند فتنه ۸۸ اتفاق بیفتد با اندکی تغییر همان عملکردها در رسانه‌ها و دستگاه‌های تبلیغی ما تکرار خواهد شد. در جایی که دشمن علنا ابراز دشمنی می‌کند و طبق شواهد بلوا و آشوب را برای انتخابات‌های ما در نظر گرفته یک راهبرد رسانه‌ای دقیق می‌تواند کلید طلایی ما باشد.

 http://www.yalasarat.com/vdcg7y9x.ak9qu4prra.html

سلام

بنظرم الان هم یه جبهه بیشتر مقابل باطل نیست

چند جبهه ای شدن هم به معنای این نیست بده یا اینکه رای ها کم میشه

اتفاقا چون حق و باطل قاطی شده مرد اونه که الان بفهمه حق کجاست

فقط اگه درست حرفهای امام خامنه ای رو بفمید میتونید درک کنید

وقتی اقا میگه حرف بزنید حرف بزنید (مثه فتنه )

وقتی میگه سکوت حرف نزنین

وقتی اقا میگه رقابت الکی نچسبید به اتحاد

درست و بابصیرت رای بدهید

یاعلی