تبیان، دستیار زندگی

شعر زیبای حمید مصدق

تو به من خندیدی/ و نمی دانستی من به چه دلهره از باغچه ی همسایه سیب را دزدیدم

باغیبان از پی من تند دوید/سیب را دست تو دید/غضب آلود به من کرد نگاه/سیب دندان زده از 

دست تو افتاد به خاک/و تو رفتی/و هنوز سالهاست در گوش من آرام آرام/خش خش گام تو

تکرار کنان می دهد آزارم/ و من اندیشه کنان غرق در این پندارم/

که چرا با غچه ی کوچک ما سیب نداشت....    

پاسخ زیبای فروغ فرخزاد به وی

من به تو خندیدم/چون که می دانستم تو به چه دلهره از باغچه ی همسایه سیب را دزدیدی

پدرم از پی تو تند دوید/و نمی دانستی باغبان باغچه ی همسایه پدر پیر من است/من به تو خندیدم

تا که با خنده پاسخ عشق تو را خالصانه بدهم/بغض چشمان تو لیک/لرزه انداخت به دستان من و

سیب دندان زده از دست من افتاد به خاک/دل من گفت برو.../چون نمی خواست به خاطر

بسپارد گریه ی تلخ تو را/و من رفتم/و هنوز سالهاست که در ذهن من آرام آرام/حیرت و بغض

تو تکرار کنان می دهد آزارم/و من اندیشه کنان غرق در این پندارم

که چه می شد اگر باغچه ی خانه ی ما سیب نداشت... 

سلام
بسیار زیبا، شعر حمید مصدق رو شنیده بودم، ولی پاسخ فروغ فرخزادو نه، ممنون از مطلب جالب و تازه تون.
یا علی

امیرعلی جان لطفا باز هم به اینجا سر بزن و تاپیک جدیدت را سر پا نگهدار
منتظر شعرهای دیگر حمید مصدق هستیم

عه جناب رها ایشون آقا پیمان نیستن که!!!!!
شعر بسیار زیبایی بود مخصوصا پاسخش خیلی خیلی زیبا بود:))

بله
درست شد