گنجینه ای درشهرستان‌ها
ادبیات فارسی گستره‌ای دارد عظیم و سترگ كه از دیرباز در دل و جان مردم ما جای گرفته است. پس به مثابه گنجی است كه وسعتی به پهنای تاریخ كشورمان دارد و قابلیت‌های فراوانی را هم در دل خود جای داده است.
این در شرایطی است كه حجم گسترده‌ای از شاعران و نویسندگان توانمند در تهران متمركز شده‌اند و فعالیت‌هایشان نیز در این استان انجام می‌شود. به تبع این موضوع اغلب جشنواره‌ها و اتفاقات ادبی هم در تهران برگزار می‌شوند و دیگر استان‌ها از این موهبت محروم مانده‌اند.اگر قرار باشد این روند ادامه پیدا كند مانند این است كه گنج بزرگی داشته باشیم و تنها به بخشی از آن اكتفا كنیم. پتانسیل‌های ادبیات گسترده شده در جای‌جای ایران است و وقتی به استان‌های مختلف می‌نگریم در می‌یابیم ظرفیت‌های متفاوتی وجود دارد كه باید آنها را كشف و جذب كرد. ایران منحصرا تهران نیست. ادبیات ایران هم تنها ادبیات تهران نیست، بلكه ادبیات برآمده از دل كوه‌ها، جنگل‌ها و دریا‌ها و سرزمین پاك ایران زمین بوده و متعلق به همه مردم است. جشنواره‌ها موهبتی هستند مانند بارش باران و همه مردم باید از آن بهره ببرند، من با ذات برگزاری جشنواره‌ها مخالف بودم، اما در هر صورت یكی از اصلی‌ترین راه‌های كشف استعدادهای جوان جامعه برگزاری همین جشنواره‌هاست. پس بهتر است آنها را با برنامه‌‌ریزی‌های مناسب پیش ببریم. یكی از بهترین برنامه‌ها همین تمركززدایی است كه در صورت اعمال كمك بسیار خوبی برای نویسندگان و شاعران استانی خواهد بود. امكانات جشنواره هم باید بر سر استعدادهای جوان استان‌ها باریدن گیرد و همه به یك میزان از این موهبت بهره‌مند شوند.استعدادهای ادبی در تمام كشور وجود دارد، نمونه آن هم حضور شاعران و نویسندگان در ایلام است، چرا كه هر ساله برگزیدگان جشنواره‌های ادبی از دل استان‌ها هستند و ادبیات ایران مرهون استان‌هاست. با توجه به این‌كه نگاه رسالت امور ادبی استان‌های حوزه هنری بسیار سنگین است باید امكانات را به شكل مناسب توزیع كرد و با توجه به نیازهای هر منطقه از امكانات به نحو مطلوب بهره‌گیری شود تا شاهد رشد، شكوفایی و بالندگی استعدادهای ادبی در سراسر كشور باشیم.
منبع جام جم 