تبیان، دستیار زندگی

چه حرف های زیادی برای گفتن است

چه وقت های زیادی که می رود از دست

ببین چه ثانیه ها بی سرود می گذرند

ولی همیشه به خود گفته ایم که فرصت هست ...

 بسم الله الرحمن الرحیم

نردبان دلم شکسته است

می شود برای من کمی دعا کنید

یا اگر خدا اجازه میدهد

کمی به جای من خدا خدا کنید

راستش دلم مثل یک نماز بین راه

خسته و شکسته است

میشود برای بی قراری دلم

سفارشی به آن رفیق با وفا (خدا) کنید

 سلام

شاد هستم مسلم وایرانیم

می زنم فریاد یك تیبانیم

سالها باشد كه وب گردی كنم

غیر تبیان با همه سردی كنم

دوست می دارم همه تبیانیان

كاربرها،كارمندان،بانیان

جمله اعضا خوب وپاك وبا صفا

شادوسرزنده،همه اهل وفا

در غم واندوه ها غمخوار هم

مشكلی گر پیش آید ،یار هم

شاد می گردند از شادی هم

جمله می خواهند آبادی هم

سر خوشم از اینكه من تبیانیم

دوست این مردم ایمانیم

بسم الله الرحمن الرحیم

تماشایی ترین تصویر دنیا می شوی گاهی

دلم می پاشد از هم ، که زیبا می شوی گاهی

حضور گاه گاهت بازی خورشید است با ابر

که پنهان می شوی گاهی و پیدا می شوی گاهی

به ما تا میرسی کج می کنی ، یکباره راهت را

ز ناچاریست گر هم صحبت ما می شوی گاهی

دلت پاک است اما ، با تمام سادگی هایت

به قصد عاشق آزاری ، معما می شوی گاهی

تو را از سرخی سیب غزل هایم گریزی نیست

تو هم مانند حوا ، زود اغوا می شوی گاهی

بنده که شاعر نیستم ، شعر از جناب آقای مهدی عابدی است .

یه بیتی می شه
ما زیاران چشم یاری داشتیم خود غلط بود آنچه می پنداشتیم

ممنون جناب sssadeq

تا سحر ای شمع بر بالین من
امشب از بهر خدا بیدار باش

سایه ی غم ناگهان بر دل نشست
رحم کن امشب مرا غمخوار باش

کام امیدم به خون آغشته شد
تیرهای غم چنان بر دل نشست

کاندرین دریای مست زندگی
کشتی امید من بر گل نشست

آه! ای یاران به فریادم رسید
ورنه مرگ امشب به فریادم رسد

ترسم آن شیرین تر از جانم ز راه
چون به دام مرگ افتادم رسد

گریه و فریاد بس کن شمع من
بر دل ریشم نمک دیگر مپاش

قصه بی تابی دل پیش من
بیش ازین دیگر مگو خاموش باش

جز توام ای مونس شب های تار
در جهان دیگر مرا یاری نماند

ز آن همه یاران بجز دیدار مرگ
با کسی امید دیداری نماند

همدم من، مونس من، شمع من
جز توام در این جهان غمخوار کو؟

و اندرین صحرای وحشت زای مرگ
وای بر من، وای بر من، یار کو؟

اندر این زندان من، امشب شمع من
دست خواهم شستن از این زندگی

تا که فردا همچو شیران بشکنند
ملتم زنجیرهای بندگی